Res Publica : Θέσεις, ιδέες, δράσεις, προτάσεις

To Res Publica είναι ένας όμιλος σκέψης, ο οποίος συγκροτήθηκε από μία παρέα φοιτητών με κοινούς προβληματισμούς, κοινές αγωνίες και αναζητήσεις που αφορούν στο πεδίο της πολιτικής και επεκτείνονται στο πεδίο της ιστορικής έρευνας και της φιλοσοφίας. Πρόθεσή μας είναι διάδοση του ομίλου σε νέους -κατά κύριο λόγο- ανθρώπους, ώστε να  ξεκινήσει ένας συμμετοχικός διάλογος με αφορμή την αρθρογραφία, τις συνεντεύξεις, τις δράσεις και τις εκδηλώσεις που ο όμιλός μας προτίθεται να πραγματοποιήσει. Στόχος του ομίλου είναι --κατά πρώτο λόγο- η συμμετοχικότητα, ο διάλογος, η έρευνα, η πολιτική ζύμωση και στη συνέχεια η πολιτική παρέμβαση σε διάφορα θέματα που αφορούν την συλλογικότητά μας.  Στον όμιλό μας συνυπάρχουν διάφορες πολιτικές τάσεις και απόψεις καθώς και ιδεολογικές διαφοροποιήσεις. Όμως, συνυπάρχουν ακόμα περισσότερες συγκλίσεις και κοινές παραδοχές.  

    Μέσα λοιπόν στα πλαίσια των κοινών παραδοχών θεωρούμε ότι το παρόν πολιτικό σύστημα -το οποίο εδώ και δεκαετίες επιδίδεται συστηματικά στη λεηλασία της κοινωνίας, στη φαυλότητα, τη διαφορά και τον αμοραλισμό- είναι χρεοκοπημένο. Ο τρόπος λειτουργίας όλων των κομμάτων έχει φέρει την κοινωνία σε πολιτική αδυναμία, αφού οι όποιες διαφορές τους εντοπίζονται στο επίπεδο της ρητορείας και της διαχείρισης. Το κάθε κόμμα που αναλαμβάνει την εξουσία αντιμετωπίζει -ακόμα και μέσα στη σημερινή οικονομική καταστροφή- το κράτος ως λάφυρο, ικανοποιώντας  επιμέρους συμφέροντα διαφόρων ομάδων και συντεχνιών με τις οποίες νέμεται το κράτος και παρακάμπτοντας με αυτόν τον τρόπο τα συμφέροντα και τις ανάγκες της κοινωνίας ως ολότητας. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το παρόν θεσμικό σύστημα δεν είναι ισχυρός ανοσοποιητικός παράγοντας των στρεβλώσεων αυτών και συνειδητοποιούμε την ανάγκη αλλαγής του με κατεύθυνση τα τρία άλφα : την αξιοκρατία, την αξιολόγηση και την αριστεία.  Η αριστεία ως αξία και κίνητρο του πολίτη για προσωπική και κοινωνική ανέλιξη και προσφορά, η αξιολόγηση ως θεσμός διάκρισης ποιοτήτων σε κάθε τομέα του δημοσίου βίου και η αξιοκρατία ως αποτέλεσμα των δύο προηγουμένων θεσμών που θα επιφέρει κοινωνική δικαιοσύνη και λειτουργικότητα. Παρατηρούμε επίσης ότι οι όποιες διαχειριστικές  βελτιώσεις επιχειρούνται δεν είναι δυνατό να επιφέρουν ουσιαστικό αποτέλεσμα και υποστηρίζουμε ότι μόνο ριζικές τομές που αφορούν στους τρεις πυλώνες που οικοδομούν τη διαπλοκή και τη διαφορά -δηλαδή :στο πολιτικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση και στη νομοθεσία- μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την διαιώνιση της παρακμής. Γι’ αυτό το λόγο πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητη όχι απλά μία συνταγματική αναθεώρηση, αλλά ένα καινούριο σύνταγμα, που θα προκύψει ει δυνατόν όχι από το παρόν κομματικό σύστημα αλλά από μία συντακτική εθνοσυνέλευση.

    Επιπλέον μας ενώνουν ως όμιλο η πίστη στην εθνική ακεραιότητα και ανεξαρτησία, η αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική διαχρονική συνέχεια και ιδιαιτερότητα καθώς και ο προβληματισμός για την απουσία γηγενούς πολιτικού οράματος μέσα στο πλαίσιο του άναρχου, άκριτου και επιβαλλόμενου εν πολλοίς εκδυτικισμού στον οποίον περιήλθαμε σχεδόν από την ίδρυση αυτού του κράτους. Γι’ αυτό έχουμε ως προτεραιότητα τη μελέτη για την ανάδειξη αυτής της ετερότητας ώστε να διαμορφωθεί εκείνο το –γηγενές και όχι μεταπρατικό- πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο που θα ενσωματώνεται στις ανάγκες αυτής της κοινωνίας και θα ενσαρκώνει γόνιμα τις όποιες χρήσιμες δυτικές επιρροές. Η ανάδειξη αυτή θέλουμε να λαμβάνει υπ’ όψιν της τον ελληνισμό ως διαχρονία και όχι τον ελληνισμό ως προϊόν «μετακένωσης» που θα αντλεί την ταυτότητά του αποκλειστικά από …την εποχή του Περικλή . Πιστεύουμε τέλος ότι η θέση της Ελλάδος είναι μέσα στην Ευρώπη, καθώς θεωρούμε ότι ο ελληνισμός πρέπει να βρίσκεται μέσα στις προκλήσεις της ιστορίας, μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι. Όμως ευρωπαϊσμός δεν σημαίνει φεντεραλισμός. Θέλουμε την ανάδειξη των τοπικών πολιτικών και των τοπικών πολιτιστικών  παραδόσεων, γι’ αυτό και αντιστεκόμαστε στην υποβάθμιση και την διάλυση των εθνών κρατών καθώς και στον συγκεντρωτισμό των Βρυξελών που όλο γίνεται και πιο έντονος. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ή η Ευρώπη θα αλλάξει ως προς την κατεύθυνση που περιγράψαμε ή θα διαλυθεί ως ένωση, καθώς ο ολοένα και κλιμακούμενος συγκεντρωτισμός και ισοπεδωτισμός δημιουργεί αποσχιστικές τάσεις και οι λαοί της θα αναζητήσουν άλλους δρόμους.