Κορνήλιος Κοντρεάνου, η μεγάλη μορφή του Ρουμανικού εθνικισμού

Ο Κορνήλιος Ζέλεα Κοντρεάνου, [Ρουμανικά Corneliu Zelea Codreanu], Ρουμάνος εθνικιστής, ιδρυτής της οργάνωσης «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ», [«Leginnea Arhanghelului Mihail»], που από το όνομα της πολιτοφυλακής της έγινε γνωστή ως «Σιδηρά Φρουρά», γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1899 στη μικρή πόλη Χούσι στην επαρχία της Μολδαβίας στη Ρουμανία και δολοφονήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1938, με στραγγαλισμό και στη συνέχεια με βολή στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Η σορός του διαλύθηκε σε οξύ και τοποθετήθηκε κάτω από επτά τόνους μπετόν. Στις 13 Ιουνίου 1924 παντρεύτηκε Έλενα Ιλινόιου, φορώντας παραδοσιακές στολές και στο γάμο τους, που κινηματογραφήθηκε για προπαγανδιστικούς σκοπούς, συμμετείχαν περισσότερα από εκατό χιλιάδες άτομα ^[1].

 

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο εθνικιστής δάσκαλος Ίον Ζέλεα [Ζελίνσκι] Κοντρεάνου, [Ion Zelea Codreanu], και μητέρα του η Γερμανικής καταγωγής Ελίσα Μπράουνερ-Κοντρεάνου, [Elise Brauner]. Ο πατέρας του Κοντρεάνου το 1907, όταν οι Ρουμάνοι γεωργοί μίας εβραϊκής γεωργικής ιδιοκτησίας εξηγέρθησαν με επακόλουθο την επέμβαση το στρατού και την δολοφονία 10.000 Ρουμάνων, είχε υποστηρίξει την εξέγερση. Στο πλάι του βρέθηκαν διάφοροι εθνικιστές διανοούμενοι, ανάμεσά τους ο Alexander C. Cuza, ο επονομαζόμενος «Ρουμάνος Drumont», καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου και ο ιστορικός Iorga.

Σπουδές

Ο Κορνήλιος από τα έντεκα χρόνια του και μέχρι τα δεκαέξι, ασκήθηκε στη στρατιωτική σχολή «Manastirea Pealului» στο μοναστήρι του Ντεάλου, όπου έμαθε τις έννοιες της τάξεως, της οργανώσεως και της πειθαρχίας και το 1916, στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, πήρε μέρος στον Ρουμανο-αυστροουγγρικό πόλεμο στο πλευρό του πατέρα του. Την 1η Σεπτεμβρίου 1917 εισήλθε ως Δόκιμος στη Στρατιωτική Σχολή Πεζικού του Μποτοσάνι με την ελπίδα να τελειώσει έγκαιρα τις σπουδές του για να επιστρέψει στο μέτωπο ^[2], από την οποία αποφοίτησε στο τέλος Ιουνίου του 1918, με το βαθμό του Υπολοχαγού ^[3].
Σπούδασε Νομικά στο Ιάσιο, όπου γνωρίστηκε με τον εθνικιστή καθηγητή Αλέξανδρο Κούζα, [Alexander C. Cuza], ο οποίος αποτέλεσε τον ιδεολογικό του μέντορα. Ο Codreanu ήδη από το 1920 είχε δημιουργήσει την οργάνωση «Εθνικός Χριστιανικός Σοσιαλισμός» και στις 2 Σεπτεμβρίου 1920 δημοσίευσε στο Ιάσιο το «Πιστεύω του Χριστιανικού Εθνικοσοσιαλισμού», δείγμα του θαυμασμού, της αφοσιώσεως και της πνευματικής του επαφής με τον Αδόλφο Χίτλερ ^[4]. Η μόδα των ρωσικών πηληκίων, ως δείγμα συμπάθειας για τους μπολσεβίκους, ξεπεράστηκε, μόλις ο Κοντρεάνου και οι φίλοι του άρχισαν να επιτίθενται σε όποιον φοιτητή ήταν ντυμένος έτσι, καίγοντας στη συνέχεια τα «επαναστατικά» κασκέτα, ενώ μια φοιτητική απεργία ματαιώθηκε, όταν η ομάδα του Κοντρεάνου περικύκλωσε την τραπεζαρία του Πανεπιστημίου όπου βρίσκονταν οι απεργοί και τους προειδοποίησε πως «Όποιος δεν εργάζεται, δεν τρώει». Όταν οι εβραϊκής ιδιοκτησίας εφημερίδες «Οπίνια» και «Λουμέα», επιτέθηκαν στο Βασιλέα Φερδινάνδο και πρόσβαλαν τον Κοντρεάνου, οργάνωσε επίθεση στα γραφεία των εφημερίδων, όπου αυτός και οι οπαδοί του κατέστρεψαν τις τυπωτικές μηχανές. Παρά τις διώξεις εκ μέρους της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου, κατάφερε να γίνει πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών της Νομικής Σχολής, ενώ μετά την αποφοίτηση του το 1922, από τη Νομική Σχολή, εγκαταστάθηκε για μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Το φθινόπωρο του 1922, έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όμως οι σπουδές του διακόπηκαν αιφνιδίως στις 10 Δεκεμβρίου 1922.

Εθνικιστική δράση

Στη Γερμανία ανέπτυξε εθνικιστική δράση και παρακολούθησε τις δραστηριότητες του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανών Εργατών, [NSDAP], καθώς και ομιλίες του Αδόλφου Χίτλερ, ενώ μελέτησε τον εθνικοσοσιαλισμό και το φασισμό του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος, [Ρ.N.F.], της Ιταλίας και επηρεάστηκε από τον Μπενίτο Μουσολίνι. Λίγο καιρό μετά, διέκοψε τις σπουδές του και επέστρεψε στη Ρουμανία, όπου έγινε μέλος μιας τοπικής εθνικιστικής οργανώσεως «Φρουρά Εθνικής Συνείδησης» του σιδηρουργού Κωνσταντίν Πάνκου, [Constantin Pancu], καθώς όπως έγραφε ο Κοντρεάνου για τα υπόλοιπα κόμματα, «..Δεν υπήρχε καμία θεμελιώδης διαφορά μεταξύ τους. Πέραν των τυπικών διαφωνιών τους, που οφείλονταν στα προσωπικά συμφέροντα των εκάστοτε προσωπικοτήτων, ήταν όλα όμοιες υπάρξεις με διαφορετικό περιτύλιγμα. Δε μπορούσες να πεις καν πως εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις. Το μόνο πραγματικό τους κίνητρο, ήταν το πάθος για προσωπικό κέρδος....». Στις 3 Μαρτίου 1923, μαζί με τον Αλέξανδρο Κούζα, [Alexandru C. Cuza], καθηγητή του στο Πανεπιστήμιο, ίδρυσαν την εθνικιστική οργάνωση «Λίγκα Εθνικής Χριστιανικής Άμυνας», [L.A.N.C.] [«National-Christian Defense League»], που είχε ως ιδεολογικό της υπόβαθρο, τα χριστιανικά πρότυπα. Η Λίγκα περιελάμβανε στις τάξεις της σημαντικό αριθμό μορφωμένων ανθρώπων, ίσως την ελίτ των διανοουμένων της Ρουμανίας.

1η σύλληψη

Έμβλημα Λεγεώνος

Το Φθινόπωρο του 1923 και αφού είχε προηγηθεί φοιτητική απεργία για επαρκή σίτιση και μείωση του αριθμού των Εβραίων στα Πανεπιστήμια μέσω της προθέσεως της κυβερνήσεως να χορηγήσει υπηκοότητα στους Εβραίους της Ρουμανίας, με την αναθεώρηση του άρθρου 7 του Συντάγματος, ώστε να επιτρέπεται να παίρνουν την Ρουμανική υπηκοότητα ακόμα και οι Εβραίοι πού μόλις έφταναν στην χώρα, όμως η απεργία τους πέτυχε εν μέρει. Στη Ρουμανία κατοικούσαν 2.000.000 Εβραίοι, που με την αναθεώρηση του συντάγματος αποκτούσαν την ρουμανική υπηκοότητα, καθώς και πρόσβαση στην δημόσια και πολιτική ζωή. Μαζί με τον Ίωνα Μότα, εθνικιστή από την Τρανσυλβανία μέλος της οργανώσεως «Actiunea Romanesca» ο οποίος είχε εκδώσει στα ρουμανικά «Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιων», μετέπειτα συνεργάτη του και υπαρχηγό του, άρχισε να σχεδιάζει τις δολοφονίες πολιτικών προσώπων όπως του πρωθυπουργού Ion I.C. Brătianu, αλλά και κρατικών υπαλλήλων τους οποίους κατάγγειλε για διαφθορά, όμως συνελήφθη μαζί με άλλα μέλη της Λίκγας στις 9 Οκτώβριου 1923, μετά από τη διαρροή των σχεδίων του, με την κατηγορία της «συνομωσίας εναντίον της ασφαλείας του κράτους..» και προβλεπόμενη ποινή τα καταναγκαστικά έργα. Στην ανάκριση, απάντησε σε σχετική ερώτηση, «...Ναι, θέλαμε να τους εκτελέσουμε ως προδότες και εχθρούς της πατρίδας μας. Δεν μετανιώνουμε για τίποτα και ακόμα κι αν έχουμε αιχμαλωτιστεί αφήνουμε πίσω μας δεκάδες χιλιάδες που σκέφτονται σαν εμάς...» ^[5]. Το κατηγορητήριο σε βάρος του κατέρρευσε και αφέθηκε ελεύθερος, καθώς η ρουμανική νομοθεσία δεν επέτρεπε τη δίωξη των συνωμοσιών για τις οποίες δεν είχαν προσδιοριστεί σε συγκεκριμένη ημερομηνία ^[6]. Ο Μότα παρέμεινε στη φυλακή καθώς την πρώτη ημέρα της δίκης είχε πυροβολήσει τον καταδότη τους, στο το κελί του.

Υπόθεση Μονκίου

Έκτοτε οι σχέσεις του Codreanu με το την LANC διαταράχθηκαν. Τo Μάρτιο του 1924, όταν η Λίγκα συγκέντρωσε οπαδούς της και την νεολαία της, την «Αδελφότητα του Σταυρού», για να ξεκινήσουν την οικοδόμηση πολιτικών γραφείων στο Ουνγκένι, λίγο έξω από το Ιάσιο. Τρεις εβδομάδες αργότερα, οι νέοι της Αδελφότητας, περικυκλώθηκαν από την αστυνομία, συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στο αστυνομικό τμήμα του Ιάσιου, όπου τους βασάνισαν με βάναυσο τρόπο. Ο Κοντρεάνου και ο καθηγητής Alexandru C. Cuza, απαίτησαν από τον Υπουργό Εσωτερικών να καθαιρέσει τον αξιωματικό υπηρεσίας, τον αστυνόμο Μανκίου, ο οποίος όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε, αλλά πήρε προαγωγή. Στις 25 Οκτωβρίου 1925, ο Κοντρεάνου βρέθηκε εκ νέου αντιμέτωπος με τον Μονκίου, σε μια αίθουσα δικαστηρίου όπου ετοιμαζόταν να υπερασπιστεί ένα φοιτητή από τους συλληφθέντες στην έφοδο της αστυνομίας στο Ουνγκένι. Στην πρόκληση του αστυνόμου, ο Κοντρεάνου απάντησε πυροβολώντας και τραυματίζοντας τον θανάσιμα. Η δίκη του Κοντρεάνου που ήταν κατηγορούμενος για ανθρωποκτονία, έγινε στο Σεβερίν, στα νοτιοδυτικά σύνορα της Ρουμανίας, ενώ το δικαστήριο συνεδρίασε στο μεγάλο θέατρο της πόλεως. Επιφανείς πολίτες κατέθεσαν υπέρ του, ενώ ο δημόσιος κατήγορος μάταια προσπάθησε να αρνηθεί τις κτηνωδίες του Μανκίου. Οι ένορκοι μετά από 25λεπτη σύσκεψη, ανακήρυξαν τον κατηγορούμενο αθώο, καθώς το δικαστήριο δέχθηκε την άποψη του, ότι βρίσκονταν σε καθεστώς νόμιμης άμυνας. Μετά την απελευθέρωση του ταξίδεψε το 1925, στη Γαλλία, μαζί με τη σύζυγο του, όπου συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ και πήρε το διδακτορικό του στην πολιτική οικονομία και τον Μάιο του 1927 επέστρεψε στη Ρουμανία.

Ίδρυση της Λεγεώνος

Στις 24 Ιουνίου 1927 ίδρυσε τη «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ», [«Leginnea Arhanghelului Mihail»] ^[7], σε ανάμνηση της φωνής που άκουσε το 1923 και προέρχονταν από την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο εικονοστάσιο της Εκκλησίας της φυλακής του Βουκουρεστίου, όπου ήταν κρατούμενος. Στο διάγγελμα του ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «...αυτή η χώρα πεθαίνει λόγω έλλειψης Ανδρών, όχι προγραμμάτων ..Διότι έτσι όπως είναι οι άνθρωποι σήμερα, καταντημένοι από τους πολιτικούς και από την Ιουδαϊκή επιρροή, θα υποθάλψουν ακόμα και το εξοχότερο πολιτικό πρόγραμμα...». Στη Λεγεώνα συντάχθηκαν παλιοί συναγωνιστές του, για τους οποίους ζήτησε από το καθηγητή Cuza να τους απαλλάξει από τον όρκο που είχαν δώσει με την ένταξή τους στην Λίγκα της «Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης». Ο Cuza τους απάλλαξε και τους συμβούλεψε για τις παγίδες της πολιτικής.
Η Λεγεώνα ήταν ένα Κίνημα με σαφή θρησκευτικό χαρακτήρα και μαζί με τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές ήταν τα πλέον αντισημιτικά πολιτικά και ιδεολογικά κινήματα της Ευρώπης. Τα μέλη της ήταν προσηλωμένα στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό ^[8], κάτι ανάλογο με την πίστη των Ρεξιστών του Λεόν Ντεγκρέλ στο Βέλγιο, με τον Καθολικισμό, η μεγάλη επιρροή που ασκούσε ο Κοντρεάνου στις ιδεολογικές θεωρήσεις της Λεγεώνας αλλά και ο τρόπος που τον συνδύαζε με τις λαϊκές εθνικιστικές αντιλήψεις του. Η θεμελιώδης μονάδα της Λεγεώνας ήταν η «Εστία», που αριθμούσε από τρία έως δεκατρία μέλη και αποτελούταν από άτομα τα οποία είχαν μεν τις ίδιες πεποιθήσεις, αλλά έπρεπε να διδαχθούν την απαραίτητη πειθαρχία, για να παλέψουν για ένα κοινό σκοπό. Ο Κοντρεάνου ήταν αντίθετος στη μαζική στρατολόγηση και η Λεγεώνα κατάφερε να προσελκύσει μαθητές λυκείων και σπουδαστές εμπορικών και τεχνικών σχολών, ενώ οι απογοητευμένοι χωρικοί ήταν επιφυλακτικοί με τη Λεγεώνα. Σταδιακά οι πρασινοφορεμένοι Λεγεωνάριοι, απόκτησαν την εμπιστοσύνη των χωρικών, καθώς οι «εστίες» βρέθηκαν στο πλάι τους, έσκαβαν χαντάκια, επιδιόρθωναν φράχτες και σπίτια και βοηθούσαν στο θέρισμα. Το 1930 ο Capitan, όπως τον προσφωνούσαν οι συναγωνιστές του, δημιούργησε τη «Σιδηρά Φρουρά», [«Garda de Fier»], την πολιτοφυλακή και μαχητικό τμήμα της Λεγεώνας.

2η σύλληψη

Ο μετέπειτα βασιλιάς της Ρουμανίας Κάρολος Β', που αποκληρωμένος από τον πατέρα του βασιλιά Φερδινάρδο είχε εγκατασταθεί στη Γαλλία, επέστρεψε στη Ρουμανία το 1930, εκθρόνισε το γιο του Μιχαήλ, ανακήρυξε τον εαυτό του ως Βασιλέα Κάρολο Β’ και την Εβραϊκής καταγωγής ερωμένη του Μάγδα Λουμπέσκου το γένος Βολφ, ως σύζυγο του. Τον Ιανουάριο του 1931, μετά τη δολοφονία ενός Ρουμάνου Υπουργού από εθνικιστή που δεν ήταν μέλος της Λεγεώνας, η κυβέρνηση με την κάλυψη του βασιλιά Καρόλου Β', την έθεσε εκτός νόμου. Η προσπάθεια της Λεγεώνος να κερδίσει τη συμμετοχή της στο Κοινοβούλιο στις εκλογές του 1931 ματαιώθηκε, όμως τα δικαστήρια δικαίωσαν τον Κοντρεάνου και το κίνημά του, που στις επαναληπτικές εκλογές της Μολδαβίας τον Ιούλιο του 1932, με το κόμμα «Όλα για την Πατρίδα», κερδίζει πέντε έδρες στο Κοινοβούλιο ^[9].

Το συνέδριο του Montreaux

Στις 10 Δεκεμβρίου 1933 ^[10] η κυβέρνηση του Ίων Ντούκα, με πρωτοστάτη τον υπουργό εξωτερικών Νικολάε Τιτουλέσκου, έθεσε τη Λεγεώνα εκτός νόμου με αφορμή τη δολοφονία του Ντούκα και ακολούθησαν, μαζικές συλλήψεις, ενώ οι Λεγεωνάριοι στέλνονταν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Παρά τις προσπάθειες του πολιτικού συστήματος, ο Κοντρεάνου και οι Λεγεωνάριοι αθωώθηκαν και μόνο οι εκτελεστές του Ντούκα καταδικάστηκαν. Η Λεγεώνα εκπροσωπήθηκε στην προσπάθεια να οργανωθούν τα εθνικιστικά κινήματα σε πανευρωπαϊκή βάση στο Συνέδριο του Montreaux τον Δεκέμβριο του 1934. Εκεί ο Mota ανέπτυξε την θέση ότι οι διεθνείς σχέσεις μεταξύ των κρατών δεν στηρίζονται σε νομικές αφαιρέσεις, αλλά στην βάση των κυρίαρχων πολιτικών πραγματικοτήτων, με άλλα λόγια διατύπωνε την θέση της realpolitik, της κατεύθυνσης, δηλαδή, ενός κράτους προς αύξηση της ισχύος του σε διεθνές επίπεδο, ενίοτε με οποιοδήποτε μέσον. Πρότεινε επίσης, την ιδέα της δημιουργίας εθνικιστικών ομάδων σκέψεως προκειμένου να αποφευχθούν οι συγκρούσεις των ευρωπαϊκών εθνών εξαιτίας παλαιών αντιπαλοτήτων και στείρων διεκδικήσεων, ενώ πρότεινε την σταδιακή ενοποίηση των φασιστικών χωρών υπό την σκέπη της Ρώμης. Ο Mota σκοτώθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1937, μαζί με τον λεγεωνάριο Marin, στην περιοχή Majadahonda κοντά στην Μαδρίτη, στη διάρκεια του πολέμου του στρατηγού Φράνκο κατά του Ισπανικού Λαϊκού μετώπου, καθώς ανήκε στο σώμα των 10.000 μελών της Λεγεώνας, που εθελοντικά συμμετείχαν από τον Νοέμβριο του 1936, στο πλευρό των εθνικιστών του Χοσέ Αντόνιο Πρίμα ντε Ριβέρα, [J.A. Primo de Rivera].

Πολιτική δράση

Στις 20 Δεκεμβρίου 1937 ο συνδυασμός «Όλα για την Πατρίδα», [«Totul pentru patria»], τον οποίον είχε δημιουργήσει ο στρατηγός Catacuzina και παραχώρησε όλη την εξουσία στον Κοντρεάνου, ήρθε δεύτερο κόμμα στην προτίμηση των Ρουμάνων πολιτών στο Βουκουρέστι και τρίτο στην υπόλοιπη επικράτεια. Ο Κοντρεάνου σε συνέντευξή τύπου, δήλωσε ότι ήταν εναντίον των μεγάλων Δυτικών Δημοκρατιών και των Βαλκανικών Συνεργασιών και ότι δεν είχε καμία εκτίμηση στην Κοινωνία των Εθνών. Τάχθηκε υπέρ της Ρώμης και του Βερολίνου και εναντίον του Μπολσεβικισμού, υποσχόμενος ότι μέσα σε σαράντα οκτώ ώρες από την κατάληψη της εξουσίας θα συμμαχούσε με τον Άξονα μπαίνοντας στον Πόλεμο ^[11]. Το κόμμα συγκέντρωσε το 15,8% των ψήφων και εξέλεξε 66 βουλευτές, ενώ ο βασιλιάς της Ρουμανίας κάλεσε τους Alexandru C. Cuza και Octavian Goga να σχηματίσουν κυβέρνηση, οι οποίοι αν και εμφανίζονταν ως εθνικιστές και αντισιωνιστές, αντιμετώπιζαν την Λεγεώνα ως εχθρούς. Το Φεβρουάριο του 1938, ο Βασιλιάς διέλυσε την κυβέρνηση, επέβαλλε δικτατορία και ίδρυσε το Μέτωπο Εθνικής Ανανεώσεως, υποχρεώνοντας όλα τα κόμματα να συμπτυχθούν σε ένα σχηματισμό. Ο βασιλιάς καθιέρωσε τον ρωμαϊκό χαιρετισμό και τις στολές στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, τα οποία επέλεγε και διόριζε ο ίδιος, ενώ σχημάτισε κυβέρνηση με επικεφαλής τον Ορθόδοξο Πατριάρχη του Βουκουρεστίου και Υπουργό Δικαιοσύνης τον Άρμαντ Καλινέσκου. Ο Κοντρεάνου, καθώς δεν ήθελε να πάρει μέρος στο Βασιλικό μέτωπο, διέλυσε τη Λεγεώνα. Τον Μάρτιο του 1938, πραγματοποιήθηκε στο Βουκουρέστι μια συνάντηση μεταξύ του Κοντρεάνου και του Ιούλιου Έβολα. Μετά απ’ αυτήν την συνάντηση ο Ιούλιος Έβολα έγραψε ένα πολύ σημαντικό άρθρο γύρω από τις σκέψεις του Κοντρεάνου για τον αγώνα της «Σιδηράς Φρουράς» ^[12]. Από την περίοδο αυτή καθιερώθηκε το σύμβολο της Φρουράς με τις τρεις κάθετες γραμμές και τις τρεις οριζόντιες, που συμβολίζουν τα κάγκελα της φυλακής.

Σχέσεις με την Ελλάδα

Τον Απρίλιο του 1934 αντιπροσωπεία της Ρουμανικής εθνικιστικής Λεγεώνας, επισκέφθηκε τα γραφεία της οργανώσεως «Εθνική Ένωσις Ελλάς», στη Θεσσαλονίκη και μετά το τέλος της επισκέψεως ο Ρουμάνος εκπρόσωπος και ο Σ. Πετρίδης, υπασπιστής της «Εθνικής Ενώσεως Ελλάδος», εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν κατά «...των Εβραίων και των κομμουνιστών που επιχειρούν να δηλητηριάσουν τις εθνικές κοινωνίες....».

Σύλληψη / Καταδίκη / Δολοφονία

Corneliu Zelea Codreanu

Ο Κοντρεάνου συνελήφθη στις 17 Απριλίου, ύστερα από τη δολοφονία του Φαναριώτη ακαδημαϊκού και πρωθυπουργού Νικολάε Ιόρκα, [Nicolae Lorga], κατηγορούμενος για τη σύνταξη απειλητικής επιστολής σε βάρος του και καταδικάστηκε από στρατοδικείο σε δεκαετή φυλάκιση καταναγκαστικών έργων, μαζί με άλλα 44 μέλη του κόμματος. Μετά τη δολοφονία του, τον διαδέχθηκε ο Χόρια Σίμα, [Horia Sima], που ανέλαβε την αναδιοργάνωση της Λεγεώνας και την οργάνωση συνδέσμων. Μετά τη σύλληψη, τη φυλάκιση και την καταδίκη του κρατήθηκε στις φυλακές, όμως η κυβέρνηση επεξεργάστηκε σχέδιο δολοφονίας του. Έτσι μεταφέρθηκε από τις φυλακές του Ραμνικούλ–Σαράτ, σε ένα απομακρυσμένος δάσος, μαζί με άλλους 13 ακόμη Λεγεωνάριους, όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή, όλοι με τον ίδιο τρόπο βάναυσο τρόπο, στραγγαλισμένοι, με τα χέρια τους δεμένα πισθάγκωνα και με μια σφαίρα στο κεφάλι, κατά το ταλμουδικό τελετουργικό ^[13]. Η επίσημη εκδοχή για το θάνατό του Κοντρεάνου και των συναγωνιστών του, ήταν ότι πυροβολήθηκε στην απόπειρά του να δραπετεύσει. Οι σοροί τους διαλύθηκαν σε οξύ και τάφηκαν κάτω από επτά τόνους μπετόν. Ο Codreanu ήταν αφοσιωμένος μαχητής του Ρουμανικού έθνους και αφοσιωμένος Χριστιανός. Η Λεγεώνα ανέπτυξε μια επαναστατική θεωρία επικεντρωμένη γύρω από την χριστιανική πνευματικότητα, την αγάπη για το έθνος, τη θυσία, την ιεραρχία και την προσωπική ευθύνη για την εξάλειψη της πολιτικής διαφθοράς και του καθαρισμού του έθνους. Ο Ρουμάνος εθνικιστής, συνεργάτης και φίλος του Codreanu, θρησκειολόγος, λογοτέχνης και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Μίρτσεα Ελιάντε, [Mirtsea Eliade], είχε πει, «...Εάν, όπως λέγεται, ο εθνικοσοσιαλισμός βασίζεται πάνω στο έθνος και ο φασισμός πάνω στο κράτος, τότε το κίνημα των Λεγεωνάριων έχει το δικαίωμα να αξιώνει να είναι ο μοναδικός χριστιανικός μυστικισμός που μπορεί να καθοδηγήσει τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μία χριστιανική επανάσταση, μία πνευματική επανάσταση, ασκητική και ανδρεία που δεν έχει ιδωθεί ποτέ πριν στην ευρωπαϊκή ιστορία...». Η ρουμανική ελληνορθόδοξη εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και στις 30 Νοεμβρίου 1940, όταν τα οστά του μεταφέρθηκαν σε μαυσωλείο, παρευρέθησαν περίπου 155.000 Ρουμάνοι.

Όσα ακολούθησαν

Ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Αρμάντου Καλινέσκου, που στο μεταξύ είχε γίνει Πρωθυπουργός, δολοφονήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1939 από τους Λεγεωνάριους σε αντίποινα και ο βασιλιάς χορήγησε αμνηστία τον Απρίλιο του 1940, ενώ οι Λεγεωνάριοι και ο Sima δέχθηκαν την συνεργασία μπροστά στον φανερό Σοβιετικό κίνδυνο. Τον Αύγουστο του 1940 η Ρουμανική κυβέρνηση παραχώρησε εδάφη στην Ουγγαρία, στην περιοχή Siebenbuergen, την Βουλγαρία, τη νότια Δοβρουτσά και την Σοβιετική Ένωση, τις περιοχές Βεσσαραβία και Βόρεια Βουκοβίνα. Στις 2 Σεπτεμβρίου οι Λεγεωνάριοι επαναστάτησαν, όμως αν και επικράτησαν στις επαρχίες, δεν κατάφεραν να ελέγξουν να ελέγξουν το Βουκουρέστι, ενώ ο βασιλιάς Κάρολος του οποίου η πολιτική συντέλεσε στο διαμελισμό της Ρουμανίας, από τη Ρωσία, την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία, εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί και να εγκαταλείψει τη χώρα. Την εξουσία ανέλαβε ο πρίγκιπας Μιχαήλ και ο στρατηγός Antonescu, που ίδρυσε την «Πολιτεία των Εθνικο Λεγεωνάριων», ενώ οι Λεγεωνάριοι συμμετείχαν στην κυβέρνηση.
Στις 21 Ιανουαρίου 1941, η Λεγεώνα προχώρησε σε ένοπλο κίνημα και ο Sima ζήτησε από τον Antonescu να παραδώσει την εξουσία. Στις διήμερες μάχες μάχες με τον στρατό, μεγάλος αριθμός Λεγεωνάριων σκοτώθηκαν και δολοφονήθηκαν, το κίνημα απέτυχε και ο Antonescu αφού διέλυσε την «Πολιτεία των Εθνικολεγεωνάριων», ίδρυσε την «Εθνικοκοινωνική Πολιτεία». Το καθεστώς Αντονέσκου στηρίχθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ και οι Λεγεωνάριοι μεταφέρθηκαν από τα S.S. στην Γερμανία, όπου καρήθηκαν υπό σχετικά καλές συνθήκες σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Αργότερα και μετά τη διάλυση της συμμαχίας Γερμανίας-Ρουμανίας, έγινε προσπάθεια για τη δημιουργία εξόριστης ρουμανικής κυβέρνησης με στελέχη της Λεγεώνας, ο Antonescu απομακρύνθηκε στις 23 Αυγούστου 1944 από τον βασιλιά Μιχαήλ και τα παλαιά κόμματα, όμως οι άνδρες της Λεγεώνας συνέχισαν να πολεμούν και μετά την 31η Αυγούστου και τη συνθηκολόγηση με τους Ρώσους. Μετά την εισβολή των σοβιετικών στρατευμάτων στη Ρουμανία και την επιβολή λαϊκής δημοκρατίας με επικεφαλής την Εβραία Άννα Πάουκερ, [Ana Pauker], το καθεστώς κυνήγησε, βασάνισε και σκότωσε πολλά μέλη της.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Corneliu Codreanu Βιογραφία του Κορνήλιου Κοντρεάνου
• Ο Κορνήλιος Κοντρεάνου και η Σιδηρά Φρουρά στην σκέψη του Έβολα
• Περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία, τεύχος 72, Αύγουστος 2002

Βιβλιογραφία

• [«Ο Ρουμανικός Εθνικισμός», Γιάννης Σορώτος, το 1988, εκδόσεις «Πρωτοβουλία»]

Παραπομπές

1. ↑ Περιοδικόν «Λαβύρινθος», τεύχος 29, σελίδα 21
2. ↑ Περιοδικόν «Λαβύρινθος», τεύχος 29, σελίδα 20
3. ↑ Περιοδικόν «Λαβύρινθος», τεύχος 29, σελίδα 20
4. ↑ Περιοδικόν «Λαβύρινθος», τεύχος 29, σελίδα 22
5. ↑ [Σύμφωνα με όσα έγραψε ο ίδιος ο Κοντρεάνου, στις ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν απάντησε, «.. - Ναι τα περίστροφα είναι δικά μας. Σκοπεύαμε να εκτελέσουμε τους υπουργούς, τους Ραββίνους και τους Εβραίους μεγαλοτραπεζίτες». Αμέσως άρχισα να τους ονομάζω με πρώτο και καλύτερο τον Αλεξάντρου Κωσταντινέσκου και τελειώνοντας με τους Εβραίους Μπλάνκ Φίντελρμαν, Μπερκοβίτσι, Χόνιγκμαν όλοι οι παρευρισκόμενοι γούρλωσαν τα μάτια παρασυρμένοι από την φρίκη. Από την στάση τους κατάλαβα πως οι άλλοι σύντροφοι πού είχαν ανακριθεί πριν από μένα είχαν αρνηθεί. «- Και για ποιο λόγο κύριε θέλατε να τους εκτελέσετε;» «- Τους πρώτους γιατί πούλησαν την χώρα τους. Τους δεύτερους επειδή είναι εχθροί και διαφθορείς». «- Και δεν μετανιώσατε;» «- Δεν μετανιώσαμε... αν εμείς πέσουμε, μικρό το κακό- πίσω μας είναι χιλιάδες πού έχουν την ίδια γνώμη με μας..»]
6. ↑ [Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Κοντρεάνου, «...μ' έβαλαν να υπογράψω την κατάθεση που είχα συντάξει με τα ίδια μου τα χέρια. Την υπέγραφα. Τέλος όμως πρόσθεσα πως η ημερομηνία δράσεως δεν είχε καθορισθεί, είχαμε συλληφθεί την ώρα της συζητήσεως. Τότε οι ανακριτές με σταμάτησαν επισημαίνοντας συνεχώς περισσότερο να διαγράψω αυτή την διευκρίνηση. Μόνο αργότερα κατάλαβα γιατί επέμεναν τόσο. Η τελευταία αυτή διευκρίνηση κατέστρεψε από νομικής πλευράς ολόκληρο το οικοδόμημα της κατηγορίας και αποτελούσε την γραμμή της υπερασπίσεώς μας. Μια συνομωσία έχει ανάγκη από τέσσερα στοιχεία. 1 - Μια οργάνωση που αποβλέπει σ' αυτόν τον σκοπό. 2 - Την επισήμανση των θυμάτων. 3 - Την συλλογή των όπλων. 4 - Καθορισμός του χρόνου δράσεως. Εμείς όμως δρν είχαμε καθορίσει την στιγμή, ήμασταν ακόμη στην φάση του σχεδιασμού. Το σημείο αυτό είχε κεφαλαιώδη σημασία γιατί μέχρι την στιγμή της δράσεως θα μπορούσαμε να αρρωστήσουμε, ή να έχουν πεθάνει τα άτομα που είχαμε επισημάνει, ή να έπεφτε η κυβέρνηση κ.λ.π. Ολόκληρη η γραμμή της υπερασπίσεώς μας βασιζόταν στο σημείο αυτό....]
7. ↑ [Απόσπασμα από την Ιδρυτική ανακοίνωση, «...Σήμερα στις 27 Ιουνίου 1927 στις 10 το βράδυ ιδρύεται υπό την ηγεσία μου η «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ». Όποιος πιστεύει δίχως ιδιοτέλεια, ας ενωθεί με τις τάξεις μας. Όποιος αμφιβάλλει, ας μείνει στην άκρη...»]
8. ↑ [Ο Ιούλιος Έβολα αναφέρει την πρωταρχική σημασία που είχαν η νηστεία και η προσευχή για τον Κοντρεάνου, γράφοντας ότι «..Με την προσευχή καταλαβαίνει την εσωτερική ηρεμία και την συγκέντρωση των ενεργειών..»]
9. ↑ Περιοδικό «Λαβύρινθος», τεύχος 29, σελίδα 26
10. ↑ [Περιοδικό «Λαβύρινθος», τεύχος 29, σελίδα 26]
11. ↑ [Περιοδικό «Λαβύρινθος», τεύχος 29, σελίδα 26]
12. ↑ [Στο άρθρο, ο Ιούλιος Έβολα αναφέρει πως ο Κοντρεάνου, «...Είπε ότι υπάρχουν τρεις αρχές σε κάθε οργανισμό : Μορφή, Ζωτική Ενέργεια και Πνεύμα. Ένα Κίνημα για την Εθνική Αναγέννηση δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί αν έδινε έμφαση μόνο στην μία ή στην άλλη αρχή. Εάν κάποιος ακολουθήσει την άποψη του Κοντρεάνου, στον φασισμό η μορφοποιητική αρχή («Μορφή»), είναι η κορυφαία πολιτική ιδέα ότι «το κράτος έχει προτεραιότητα». Η κληρονομιά της Ρώμης είναι εδώ η οργανωτική ενέργεια. Στον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό, από την άλλη πλευρά, ιδιαίτερο βάρος δίνεται στην αρχή της Ζωτικής Ενέργειας. Από αυτήν προέρχεται η ανησυχία, η ενασχόληση, η αγωνία για την φυλή. Ο φυλετικός μύθος, με την αναγνώριση του αίματος και της εθνικής φυλετικής κοινότητας, βρίσκεται στο κέντρο του εθνικοσοσιαλισμού. Σ’ αντίθεση με αυτά τα Κινήματα, για την Σιδηρά Φρουρά το πνευματικό στοιχείο είναι καίριας σημασίας, με θρησκευτικές και ασκητικές αξίες, οι οποίες για τον Κοντρεάνου συνδέονται στενά...»] Ιούλιος Έβολα, «Η συνάντησή μου με τον Κοντρεάνου
13. ↑ [Ο Ιούλιος Έβολα συγκλονίστηκε όταν έμαθε, στις αρχές του Δεκεμβρίου 1938,​​ την είδηση για την κτηνώδη κι επαίσχυντη δολοφονία του Κοντρεάνου, στην οποία αναφέρθηκε στο άρθρο του «...Μετά την δολοφονία του Κοντρεάνου: Η τραγωδία του Ρουμανικού Λεγεωναρισμού»] 

Πηγή