Μεταβατική κυβέρνηση τώρα!!

Του Χάρη Λευθεριώτη, Φοιτητή Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πολλές εβδομάδες των Παθών έπονται για την ελληνική κοινωνία, καθώς η παρούσα κυβέρνηση μερίμνησε για ακόμα μια φορά να πορευθεί χωρίς σχέδιο. Το μείζον ελάττωμα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν η απουσία ενός ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδιασμού, βάσει του οποίου θα εφαρμόζονταν το κυβερνητικό πρόγραμμα. Βέβαια, ούτε πρόγραμμα σαφές υπήρχε, ούτε και σχέδιο.

Πέρα απο την πρόδηλη ανακολουθία λόγων και έργων, ίδιον γνώρισμα αυτής της κυβέρνησης αποτελεί η αμφιταλάντευση ανάμεσα στην παραμονή και την έξοδο της χώρας μας απο την Ευρωζώνη. Είτε η μια ή άλλη επιλογή ακολουθούνται απο δύο διαφορετικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς. Σε καμία των περιπτώσεων, οι εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης δεν πρέπει να διαπραγματεύονται με τους ευρωπαικούς θεσμούς, έχοντας κατα νού ένα <<Plan B>> εξόδου. Όταν η κυβέρνηση αποβλέπει στην βέλτιστη δυνατή συμφωνία(μνημόνιο-MoA Memorandum of Understanding), δεν μπορεί παράλληλα να απεργάζεται σχέδια εξόδου απο την ευρωζώνη. Ως γνωστόν, όταν πατάς σε δύο βάρκες βουλιάζεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διαχειρίστηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο την διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, χρονοτριβώντας και αγνοώντας τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η παρατεταμένη περίοδος αδράνειας-αβεβαιότητας.

Η μόνη εγνοια της τωρινής κυβέρνησης, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, είναι η επικοινωνιακή διαχείριση της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους αλλα και της διακυβέρνησης της χώρας συνολικά. Είναι κοινώς παραδεκτό ότι σχεδίασαν άψογα την επικοινωνιακή τους στρατηγική περιπαίζοντας την ελληνική κοινωνία εις τριπλούν. Λησμόνησαν παντελώς, όμως, την ίδια την διακυβέρνηση της Ελλάδας, την εφαρμογή δημοσίων πολιτικών προς όφελος του κοινωνικού συμφέροντος. Τούτο καταδεικνύεται απο την παράλυση του κρατικού μηχανισμού στην διαχείριση της προσφυγικής κρίσης.

Υπο το καθεστώς του απεργιακού μπλακ-άουτ και της σιωπής των τηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης, το (αντι)- Ασφαλιστικό νομοσχέδιο συζητείται και ψηφίζεται στην ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων. Ένα νομοσχέδιο που στρέφεται κατα παντων, χωρις να αφήνει καμια κοινωνική ομάδα στο απυρόβλητο εξαιρουμένων των προνομιούχων και των κομματικά τακτοποιημένων. Την κοινωνική αδικία και την ταξική αμεροληψία του ασφαλιστικού , την έχω αναλύσει σε παλαιότερα άρθρα μου. Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο προστίθεται σε μια σειρά άλλων αντικοινωνικών μέτρων, κατα κύριο λογο φορολογικών, που αναμένεται να πλήξουν ακόμα περισσότερο τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Η συνταγή του <<αργού θανάτου>> για την ελληνική οικονομία συνεχίζεται. 

Αυτή τη φορά, η φτώχεια και η μυζέρια των πολιτών μονιμοποιείται με την σφραγίδα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα δύο αυτά πολιτικά κόμματα, που έφεραν το μανδύα του <<νέου και άφθαρτου>>, ενσάρκωσαν όλες τις πτυχές του παλαιοκομματισμού, χωρίς να διστάσουν να διακινδυνέυσουν ακόμα και την ίδια την ευρωπαική πορεία της χώρας. Η εμπειρία των τελευταίων δεκαπέντε μηνών έδειξε ότι αυτή η κυβέρνηση διακατέχεται απ’ όλα τα σύνδρομα του παλαιού πολιτικού συστήματος και κατα κύριο λόγο την κοινωνική αναλγησία. 

Τι μέλλει γενέσθαι; Μια πολιτική διέξοδος

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών καταδεικνύουν ότι η παρούσα κυβέρνηση κρίνεται ως η πλέον αναξιόπιστη απο την πλευρά των δανειστών. Η διαπραγμάτευση βρίσκεται στον αέρα. Όπως προαναφέρθηκε, σε περίπτωση συμφωνίας ο αργός θάνατος της ελληνικής οικονομίας είναι βέβαιος, λογω του αρνητικού μείγματος της οικονομικής πολιτικής. Το πακέτο θα είναι μεστό απο δυσβάσταχτους φόρους και αναπάντεχες περικοπές εισοδημάτων. Ουδεμία γενναία μεταρρύθμιση δεν συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο των μέτρων. Οι χρόνιες παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, όχι απλώς δεν αντιμετωπίστηκαν, αλλα <<νομιμοποιήθηκαν>> επι των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ.

Η παρούσα κυβέρνηση, απρόθυμη να προβεί σε τολμηρές μεταρρυθμίσεις και αναξιόπιστη συνομιλητής των εταίρων δείχνει να καταρρέει. Η αξιωματική αντιπολίτευση, σε μια προσπάθεια εσωτερικής ανασύνταξης, δηλώνει δια στόματος Κυριάκου Μητσοτάκη, πανέτοιμη να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Λόγω του ρευστού κοινωνικο-οικονομικού περιβάλλοντος, οφείλει να συνάψει ένα <<συμβόλαιο τιμής>> με το εκλογικό σώμα, ένα δεσμευτικό πλαίσιο εντολής, δια του οποίου θα σπάσει το απόστημα του κομματικού κράτους και θα καταργήσει τις ασυλίες του πολιτικού προσωπικού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αντιμετωπίζει απο την ρίζα το ελληνικό πρόβλημα που είναι πρωτίστως πολιτικό. Αμφίβολο παραμένει, βέβαια εάν ένα κόμμα που φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την ελληνική καταστροφή, εκκαθαρίσει το πολιτικο σύστημα και το κράτος.

Πολλοί εντός της ΝΔ, σπεύδουν να συγκρατήσουν τον Κ. Μητσοτάκη ,επισημαίνοντας ότι σε περίπτωση ανάληψης της διακυβέρνησης απο την ΝΔ, θα κληρονομήσει μια αδιέξοδη κατάσταση, την οποία δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί. Συνεπώς, πρέπει να εξευρεθεί μια πολιτική διέξοδος μέσα απο ένα οικουμενικό σχήμα, όχι σύμφωνα με το σκεπτικό Λεβέντη απαραίτητα, που θα σταθεροποιήσει την κατάσταση και θα οδηγήσει σε συνθήκες ομαλότητας την χώρα σε εκλογές.

Προ ενός πολιτικού αδιεξόδου και δεδομένων των δυσμενών συνθηκών, προτείνεται η συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης με βραχεία θητεία που θα απαρτίζεται απο μη πολιτικά πρόσωπα( όχι τεχνοκράτες, προερχόμενους απο τον κομματικό σωλήνα). Σκοποί του κυβερνητικού αυτού σχήματος θα είναι:

α) θέσπιση γενναίων μεταρρυθμίσεων που θα αντιμετωπίζουν τις αιτίες του ελληνικού(μεταρρύθμιση της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής

β) η επίσπευση της συνταγματικής αναθεώρησης για την κατάργηση των ασυλιών του πολιτικού προσωπικού ή συγκέντρωση της απαραίτητης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας(180 βουλευτών) για να επιτευχθεί

γ) η ομαλή προσφυγή στις κάλπες, είτε στα τέλη του 2016, είτε στις αρχές του 2017.

Αν ο κύριος Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ επιθυμούν να μείνουν στην ιστορία, ως <<πολιτικά έντιμοι>> και όχι ως ατύχημα οφείλουν να παραιτηθούν. Είναι εθνική και επιτακτική ανάγκη, οι άριστοι σε όλους τους τομείς, πρόσωπα μη πολιτικά, να διαλύσουν το κομματικό κράτος που προκάλεσε την οικονομική κρίση στην χώρα μας.