Ο χαζοαριστερισμός στο μεγαλείο του

Του Αλέξη Χαρίτου, Φοιτητή Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ζούμε τα απανωτά εγκλήματα του αριστεριστικού νεοφιλελεύθερου κόμματος εν ονόματι Σύριζα. Σε αυτό το διάστημα μας έχουν προσφέρει εκτός από εξαθλίωση, που την χαρίζουν με την κουτάλα όπως και την ελπίδα προηγουμένως, και τρομερά σουρεαλιστικές στιγμές. Πραγματικά νιώθω ότι ζω μια επιθεώρηση από αυτές τις κακές που παρουσιάζουν τους ήρωες οικτρά τραγελαφικούς. 

Κάλεσμα σε απεργία ενάντια στα μέτρα που ψηφίζουν… Υποσχέσεις ότι δε θα κόψουν κάτι ή δε θα το ξαναφορολογήσουν και μετά από ένα μήνα, ξαφνικά, κωλοτούμπα. Υποσχέσεις για απλή αναλογική και ξαφνικά τους έρχεται η θεία φώτιση ότι το σύστημά ΤΟΥΣ δε βγαίνει για να κρατήσουν τις καρέκλες τους. Φυσικά έχουμε τα περιβόητα γεμιστά, πρόσφυγες επενδυτές, τον Φίλη, που είναι μια κατηγορία μόνος του (και αν αρχίσω να γράφω κείμενο θα έχει μέγεθος διατριβής). Και φυσικά πολλά ακόμη που συνεπικουρούν τις προδοτικές, προς τον λαό, πολιτικές τους που φέρνουν ολοένα και περισσότερους στην απόλυτη εξαθλίωση ενώ ταυτόχρονα ενισχύουν την θέση τους.

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί άλλο ένα ζήτημα, που από μόνο του φυσικά δε λέει πολλά, αλλά συνδυασμένο με τα άνωθεν κάνει το κυβερνόν κώμα (εσκεμμένο λάθος) ακόμη εκνευριστικότερο. Είναι η μικροαστική επανάσταση τους στον ενδυματολογικό τομέα. Ουσιαστικά πάνε να πλασάρουν το άνετο και αριστερό στυλ τους μόνο μέσα από τις εμφανισιακές επιλογές τους, μιας και φυσικά με τις πολιτικές τους δείχνουν κάθε τι αντίθετο από αυτό που δήθεν πρέσβευαν μέχρι να καθίσουν στην καρέκλα.

Η μαγκιά του Τσίπρα φτάνει ως την άρνηση της γραβάτας. Η μαγκιά γενικά πολλών βουλευτών του Σύριζα, γενικότερα, φτάνει ως εκεί ή ως δήθεν εμπνευσμένα μπλουζάκια και «extreme» φορέματα δήθεν μοντέρνα ώστε να προάγουν έναν προοδευτισμό ο οποίος όμως είναι εντελώς μα εντελώς κάλπικος. Η αριστερά τους περιορίζεται μόνο στο να ντύνονται και να φέρονται πιο αλάνικα από τους προκατόχους τους λες και αυτό θα τους κάνει πραγματικά αρεστούς στον κόσμο. Ένα στυλάκι που φαίνεται ξένο και ψεύτικο μέχρι και σε μικρά παιδάκια που μόλις αρχίζουν να συνειδητοποιούν το κοινοβουλευτικό πανηγύρι.

Και έρχεται τις προάλλες το σκηνικό σε αυτό το θέμα που πραγματικά ερεθίζει περισσότερο από ό,τι άλλο στο εν λόγω θέμα. Ο βολευτής του Σύριζα Χρήστος Καραγιαννίδης αποφάσισε να σκάσει μύτη στη βουλή με μπλουζάκι Joy Division. Αλίμονο καν αν ξέρει το συγκρότημα, την ιστορία και τις επιτυχίες του… Αν τα ξέρει όλα αυτά ντροπιάζει το συγκρότημα. Αν ο Ian Curtis ζούσε θα πέθαινε στο άκουσμα ότι ένα μεγάλο λαμόγιο του ελληνικού κοινοβουλίου πλασάρεται ως ροκ μέσω του συγκροτήματος του. Αν και σχεδόν σίγουρος είμαι ότι η επιλογή αυτή δεν έχει να κάνει ούτε με την αγάπη του για το συγκρότημα, ούτε γιατί ήθελε να περάσει ένα μήνυμα ούτε τίποτα. Είναι απλά ένας τρόπος να δείξει το προφίλ του μαχητή που έχει χάσει ήδη ψηφίζοντας το ένα μέτρο μετά το άλλο. 

Ντύνονται δήθεν επαναστατικά, βάσει του ενδυματολογικού κώδικα της βουλής, επειδή πουθενά αλλού δεν επαναστατούν. Φυσικά δε θα γίνουν πιο αξιοπρεπείς εάν ντυθούν με πουκάμισα και γραβάτες, εξάλλου όλα τα δεινά μας τα παθαίνουμε από τέτοιους κουστουμάτους, αλλά εξίσου αστείοι είναι όταν προσπαθούν να το παίξουν εναλλακτικοί. Ας έκαναν κάτι καλό για αυτή την χώρα και ας ντυνόντουσαν όπως θέλουν, και με μαγιό ας πάνε. Όσο, όμως, προκαλούν με τις πολιτικές τους δεν θα συγχωρεθούν λόγω... μόδας.