Οι εκατέρωθεν προδοσίες αριστερών και δεξιών

Του Αλέξη Χαρίτου,

Βλέπω σε αριστερά και δεξιά site να αναφέρονται κράζοντας για τις προδοσίες των αντίπαλων στρατοπέδων σε μια βάση διαχωρισμού εθνικών θεμάτων και κοινωνικοοικονομικών, δηλαδή ότι οι μεν αριστεροί προδίδουν το έθνος και οι δε δεξιοί είναι καταστροφικοί για την οικονομία και τους εργαζομένους.

Αρχικά θα ήθελα να τονίσω ότι τους σιχαίνομαι αμφότερους όπως και το σύστημα το οποίο εκπροσωπούν και με νύχια και με δόντια κρατάνε ζωντανό. Ως μέρος του κοινοβουλευτισμού είναι απλά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος το οποίο όμως δεν έχει καμία αξία για την κοινωνία μας αλλά είναι μάλιστα και επιζήμιο. Ουσιαστικά οι αποφάσεις τους είναι εξάλλου προδοτικές ως προς το σύνολό τους γιατί βάλουν την κοινωνία στη βάση της και δεν την αφήνουν να ορθώσει ανάστημα. Φυσικά επίσης δεν διακρίνω καλή πρόθεση σε κανέναν τους αλλά βλέπω μόνο αδίστακτα αρπακτικά που κυνηγάνε λυσσαλέα την εξουσία (και τα όσα προνόμια αυτή φέρει).

Όμως εδώ έρχεται ένα παράδοξο το οποίο προέρχεται από την ίδια παράδοξη φύση του κοινοβουλευτισμού και της δήθεν έμμεσης δημοκρατίας. Το παράδοξο έγκειται στις μονόπλευρες ατζέντες που έχει κάθε κομματικός μηχανισμός που έχει ως στόχο να παραπλανήσει τον λαό. Αμφότεροι επιθυμώντας την ιδεολογική τους εγκυρότητα διαφημίζουν άλλα ζητήματα τα οποία παριστάνουν ότι για αυτούς είναι μεγίστης σημασίας και που εάν εκλεγούν ως αυτοκράτορες θα τα λύσουν σε χρόνο ρεκόρ. Οι μεν αριστεροί προτάσσουν την κοινωνική πολιτική ως πρώτο τους μέλημα. Ενδυνάμωση των φτωχών, αλληλεγγύη, εργασιακά δικαιώματα, υψηλούς μισθούς κλπ. Οι δε δεξιοί από την άλλην προτάσσουν ως κύριο ενδιαφέρον τους τα εθνικά/πατριωτικά ζητήματα και την επίλυσή τους και το πώς η Ελλάδα θα ανορθώσει το ανάστημά της και θα δείξει την δύναμή της κατατροπώνοντας τους εχθρούς της. Φυσικά χάριν της ατζέντας τους απαντάνε λακωνικά και με γενικούρες σε όλα όσα ερωτώνται ειδικά εάν αφορούν την άλλη ατζέντα, τον κράχτη της αντίπαλης ομάδας.

Φυσικά όταν εκλέγονται όμως όλα μα όλα περνάνε στην λήθη. Είτε είναι αυτά για τα οποία εξεγείρονταν και ουρλιάζαν ίσως και λίγες μέρες πριν είτε είναι αυτά που δεν αγγίζαν, την ιερή αγελάδα του άλλου. Όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις προδίδουν τον λαό όπου σταθούν και όπου βρεθούν καταστρέφοντας την ζωή του ώστε αυτοί να απολαμβάνουν περισσότερα. Το θέμα είναι ότι οι αριστεροί είναι λιγότερο εθνοπροδότες από τους δεξιούς και οι δεξιοί είναι λιγότερο προδότες στα κοινωνικόεργασιακά. Αυτό διότι οι αριστεροί ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για τα εθνικά πατριωτικά ζητήματα και ποτέ δεν τα προέταξαν στον προεκλογικό τους αγώνα, αλλά πάντα τα αφήναν σε δεύτερη μοίρα (είτε και σε καμία μοίρα). Οι δε δεξιοί πιστεύουν ξεκάθαρα στη δύναμη του μεγάλου κεφαλαίου και στο αόρατο σκατόχερο της αγοράς που θα ρυθμίσει τα πάντα οσάν θεός που ρυθμίζει τις μοίρες των ανθρώπων. Οπότε πάντα για τον δεξιό το κοινωνικό κράτος πέρναγε σε δεύτερη μοίρα ήδη διαφημιστικά/προεκλογικά καθώς προωθούσε το επιχειρησιακό κράτος των ισολογισμών. 

Έτσι λοιπόν ο αριστερός είναι κατ εξοχήν προδότης στα κοινωνικά. Όταν περνάει τα χειρότερα αντιλαϊκά μέτρα, τα μέτρα που θα κάνουν τον φτωχό κυριολεκτικά ζητιάνο, μια οικογένεια θα την στείλει στον δρόμο για χάριν των τραπεζών και ουσιαστικά θα οδηγήσει σύσσωμο τον απλό λαό σε μεγαλύτερη ανέχεια για χάρη των μεγαλοκαρχαρίων τότε είναι ο μέγιστος προδότης σε αυτά. Γιατί απλά πέταξε τον επαναστατικό του μανδύα που μίλαγε για ανόρθωση των εργαζομένων και των χαμηλομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων και εμφάνισε το πραγματικό του πρόσωπο, που νοιάζεται μόνο για την πλούσια κάστα του. Ο δε δεξιός είναι ο μέγιστος προδότης του έθνους διότι από την μία μιλάει για την μεγάλη Ελλάδα και πετάει ατάκες του τύπου «πάλι με χρόνια και καιρούς…» ενώ από την άλλην ξεπουλάει κάθε τι ελληνικό στα χέρια επιχειρήσεων ξένων κατά κύριο λόγο. Χαρίζει εκτάσεις γης σε μεγαλοεπιχειρηματίες και τους ευνοεί διαρκώς. Επίσης κράζει την Ελλάδα και πορώνεται με κάθε τι ξένο θέλοντας να του μοιάσει, λέγοντας πόσο καλύτεροι είναι σε όλα οι κεντροευρωπαίοι. Και φυσικά παριστάνει ότι θέλει το καλό για τον Έλληνα πολίτη ενώ οραματίζεται για αυτόν εργασιακές συνθήκες Βουλγαρίας και Ινδονησίας.

Όμως όπως προείπα στο κείμενο μου προδότες και εχθροί είναι σε όλα τα ζητήματα απλά εκεί θεωρώ ότι εκτίθενται περισσότερο. Αυτό διότι αυτά που προτάσσουν ως σημαντικά και που θέλουν να διορθώσουν δεν είναι τίποτα άλλο από ψέματα! Είναι η διαφήμισή τους. Είναι το προϊόν που πουλάνε στον λαό όπως κάθε άλλη επιχείρηση που νοιάζεται για το κέρδος. Πουλάνε ελπίδες και ιδεολογίες και ο λαός τους πληρώνει για τα καλά αργότερα όταν θα πέσουν οι μάσκες και το εκλογικό ριάλιτι σόου έρθει στο τέλος του. Έτσι λοιπόν ρομαντικέ υποστηρικτή μιας εκ των 2 όχθεων (είτε αφορά δεξιούς ακροδεξιούς, νεοναζιστική οργάνωση ή αριστερούς, σοσιαλιστές και κομμουνιστές) σκέψου καλύτερα και λογικά! Δες πίσω από αυτό που πλασάρουν τα κόμματα αυτά και τις ιδεολογίες που πλασάρουν ώστε να κερδίσουν την εξουσία. Αποδόμησε τις απόψεις τους ώστε να αντιληφθείς τον πραγματικό τους σκοπό που καμία σχέση δεν έχει με αυτά που λένε. Ξέρω είναι πολύ ευχάριστο να ακούς από κάποιον αυτά που θέλεις να ακούσεις, τις ιδεολογίες που θέλεις να ακούσεις αλλά πίστεψέ με είναι πιο ωραίο να βλέπεις την κοινωνία να προοδεύει και να ζούμε εμείς καλά και οι ολιγάρχες χειρότερα!