Όταν το παράλογο της παραγραφής ενός εγκλήματος γίνεται λογική ενός συστήματος

Του Αλέξη Χαρίτου, Φοιτητή Ψυχολογίας

Ανά διαστήματα γινόμαστε μάρτυρες αποκαλύψεων οικονομικών (κυρίως) εγκλημάτων που γίνονται από τα πρόσωπα της άρχουσας τάξης, είτε αυτή αφορά τους πολιτικάντηδες είτε μεγαλοκαρχαρίες που βγάζουν εκατομμύρια μέσα από το σαθρό σύστημα. Σε κάθε λογική κοινωνία η οποία βασίζεται στην δικαιοσύνη αυτά τα εγκλήματα θα οδηγούσαν σε άμεση καταδίκη του εγκληματία και φυσικά σε αποκατάσταση της ζημίας με όποιον τρόπο δύναται. Φευ, στην Ελλάδα αυτό φυσικά ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Δύο «δικαιώματα» που παρέχει η νομοθεσία μας καθιστά αδύνατη αυτή την δικαιοσύνη. Μιλάω κυρίως για την παραγραφή των εγκλημάτων και έπειτα για το βουλευτικό άσυλο. Δύο νόμους που κυριολεκτικά νομιμοποιούν το ληστρικό ολιγαρχικό σύστημα που μας κυβερνά στο να κάνει ότι γουστάρει και να κλέβει τον λαό.

Αρχικά ας δούμε τι σημαίνει παραγραφή εγκλήματος. Ας προσπαθήσουμε να το μεταφράσουμε σε έναν κοινότυπο κανόνα κατανοητό στον απλό πολίτη. Σημαίνει ότι έχεις κάθε δικαίωμα να διαπράξεις ένα έγκλημα κατά κάποιου αρκεί να είσαι αρκετά μάγκας ώστε να μην πιαστείς αμέσως. Εάν λοιπόν καλύψεις τις απάτες σου καλά για μερικά χρονάκια, όλα όσα απέκτησες στις πλάτες άλλων ανθρώπων είναι δικά σου και δεν καταδικάζεσαι. Μάλιστα μπορείς να τους κουνάς και το δάχτυλο κιόλας… Κανείς δεν σε αγγίζει. Μιλάμε ξεκάθαρα για έναν νόμο που αντί να στρέφεται στη μείωση της εγκληματικότητας στοχεύει στην αύξησή της. 

Η λογική σε όλο αυτό πάει περίπατο. Πραγματικά παλεύω να σκεφτώ λόγους που πολλοί νεοφιλελεύθεροι το υποστηρίζουν αλλά δεν μπορώ να βρω. Παράδειγμα αυτού αποτελεί η υποστήριξη της παραγραφής των φορολογικών εγκλημάτων του Αλέξη Μητρόπουλου (ΣΥΡΙΖΑ) ακόμα και από υποτιθέμενους δεξιούς νεοφιλελεύθερους (π.χ. Τζήμερος) οι οποίοι λένε ότι πολύ σωστά υπάρχει η νομοθεσία αυτή και ότι απλά πρέπει η δικαιοσύνη (λες και αυτή υπάρχει ανεξάρτητα από τους κρατικούς ηγέτες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες) να δρα άμεσα στην αντιμετώπισή τους. Τουλάχιστον κάποιον λόγο που να αφορά τον μέσο πολίτη, τον απλό λαό. Γιατί η άρχουσα τάξη τρίβει τα χέρια της με τέτοια δικαιώματα που απολαμβάνει. Εξάλλου πόσο δύσκολο είναι για κάποιον που στήνει κομπίνες εκατομμυρίων και που έχει απλώσει παντού τα πλοκάμια του να καλύψει τα ίχνη του; 

Όλο αυτό έρχεται να το ενισχύσει και ένα άλλο βδέλυγμα της ελληνικής «νομοθεσίας». Η βουλευτική ασυλία. Η δυνατότητα στον βουλευτή να κάνει ό,τι γουστάρει να κατασπαράξει τα χρήματα του λαού να τον προδώσει να εγκληματίσει κατά της πατρίδος του και ταυτόχρονα να μη πάθει τίποτα γιατί οι λοιποί ολιγάρχες θα τον κρίνουν αθώο και θα τον επευφημούν, ίσως μάλιστα να προτείνουν και το να ονομαστεί κανένας δρόμος με το όνομα του εγκληματία. Πολλάκις η Βουλή μπλοκάρει τον έλεγχο και την καταδίκη μελών της ετσιθελικά, και ενώ οι κατηγορίες ευσταθούν και αφορούν ζητήματα πολύ σημαντικά για την κοινωνία και τα χρήματά της, δείχνοντας πόσο πραγματικά είναι εκπρόσωπος του λαού και πόσο ευνομούμενη δημοκρατία έχουμε. Σε μια δημοκρατία αυτοί που τυχαίνει να είναι φορείς των αποφάσεων του λαού κρίνονται αυστηρότερα όλων και καταδικάζονται σε πολύ αυστηρότερες ποινές από ότι ο απλός πολίτης εάν βρεθούν ένοχοι. Αυτό διότι τα εγκλήματα τους δεν βαραίνουν μόνο τον κοντινό τους περίγυρο αλλά όλο τον λαό. Στην εκλεγμένη ολιγαρχία μας όμως ο άρχων κάνει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει αναφορά σε κανέναν, θα σε κλέψει και θα σε προδώσει μα στο τέλος της ημέρας πάλι θα καπηλευτεί την λαϊκή εντολή και θα σου πλασάρει δημοκρατία. 

Φυσικά εάν εσύ πολίτη κάνεις το 1/20 των εγκλημάτων των αρχόντων μας θα καταδικαστείς άμεσα και χωρίς πολλά πολλά και θα σου κουνάνε το δάχτυλο δείχνοντας αποτροπιασμό προς το πρόσωπό σου. Γιατί η νομοθεσία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Είναι φτιαγμένη για να συντηρείται το σύστημα και να ανακυκλώνεται. Και εσένα πολιτάκο θα σου πουλάνε ηθική, νομιμοφροσύνη εθελοδουλεία, και δημοκρατία. Θα σε ταΐζουν με υποσχέσεις και ηθικολογίες ενώ θα ταΐζουν τις κοιλιές τους με δημόσιο χρήμα. Θα σου λένε πώς να φέρεσαι και πώς να ζεις και θα σου κάνουν υποδείξεις ενώ εσύ δεν θα μπορείς να τους κρίνεις ποτέ. Είσαι διατεθειμένος να το ανεχθείς; Αν όχι πολέμα τους, βγες από την παγίδα που μας έχουν βάλει και δείξε τους πως μπορεί να ανέλθει ο λαός στην εξουσία. 

Πραγματικά όμως, ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ.