Αρκεί μόνον το σύνθημα "Παραιτηθείτε";

Του Χάρη Λευθεριώτη, Φοιτητή Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

 

Τις τελευταίες μέρες, προκλήθηκε μεγάλη αναστάτωση στον δημόσιο διάλογο γύρω από το κίνημα "Παραιτηθείτε" και την πολιτική του ταυτότητα. Η κυβέρνηση έσπευσε βεβιασμένα να απαξιώσει αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας, θεωρώντας το κομματικά υποκινούμενο και φανερώνοντας μάλιστα τις ολοκληρωτικές-αυταρχικές της τάσεις (βλέπε δηλώσεις Φίλη, Σκουρλέτη). Ο κύριος Φίλης,μάλιστα, δήλωσε πως η συγκέντρωση κινείται στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας. Οι συγκεκριμένοι υπουργοί οφείλουν να γνωρίζουν πως το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι αποτελεί θεμελιώδες, συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη. Η εντολή που έλαβαν από το εκλογικό σώμα είναι χρονικά περιορισμένη και δεν τους δίδει το δικαίωμα να εγκαθιδρυθούν μονίμως στην εξουσία, ωσάν να ήταν αυταρχικό καθεστώς.

Απ’ την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση(ΝΔ) πήρε αποστάσεις “ασφαλείας” από το συγκεκριμένο κίνημα, παρότι πολλά στελέχη, βουλευτές και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης το υποστήριξαν έμμεσα ή άμεσα. Βέβαια, δεν δόθηκε εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας ανοιχτή υποστήριξη και πολιτική κάλυψη. Τα υπόλοιπα κόμματα του επονομαζόμενου ευρωπαϊκού τόξου (ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ) ακολούθησαν την ίδια τακτική.

Στο συλλαλητήριο της Τετάρτης, συγκεντρώθηκαν περίπου 8.000 άτομα. Δεν είχε την μαζική απήχηση που αναμενόταν και τούτο οφείλεται σε ποικίλους λόγους όπως: ο καιρός, η προσπάθεια υπονόμευσης του από πλευράς κυβέρνησης και φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ καθώς επίσης και ο πολιτικός κυνισμός που μαστίζει την νεοελληνική κοινωνία, προερχόμενος άλλοτε από την ματαιοδοξία και άλλοτε από την αδιαφορία. Σε ότι αφορά τον χαρακτήρα, την φυσιογνωμία και την πολιτική ταυτότητα του κινήματος τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο. Πολλοί αναλυτές και δημοσιογράφοι θεωρούν το κίνημα "Παραιτηθείτε" ως την συνέχεια του "Μένουμε Ευρώπη", δηλαδή των υποστηρικτών του ΝΑΙ στο διχαστικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015. 

11 μήνες μετά, όμως, οι πολιτικοί συσχετισμοί είναι διαφορετικοί. Το πολιτικό υποκείμενο, ΣΥΡΙΖΑ, ευρισκόμενο σε μεταβατικό στάδιο αναζητεί την νέα του θέση στο πολιτικό χάρτη(αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας), αναθεωρώντας τις ιδεολογικοπολιτικές του αρχές. Η επικρατούσα διαιρετική τομή, “Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο”, από το 2010 μέχρι το 2015, τείνει να αντικατασταθεί από την νέοδιαμορφωθείσα διαιρετική τομή “Μεταρρύθμιση-Αντιμεταρρύθμιση. Η κυβερνώσα Αριστερά συνθηκολόγησε το πιο επαχθές και εθνικά καταστρεπτικό μνημόνιο, οι συνέπειες του οποίου γίνονται αντιληπτές στην καθημερινότητα του κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Αυτήν την φορά δεν είναι μόνον οι υποστηρικτές του ΝΑΙ, των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας αλλά και οι πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που όντας προδομένοι, αδικημένοι, εξαπατημένοι απο την εγκατάλειψη των προεκλογικών δεσμεύσεων εκδηλώνουν με ειρηνικό τρόπο την αντίθεση τους στην αδιέξοδη κυβερνητική πολιτική.

Για το κίνημα “Παραιτηθείτε”

Κεντρικό σύνθημα του κινήματος "Παραιτηθείτε" είναι το "ΟΧΙ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΟΧΙ ΧΡΩΜΑΤΑ, ΜΟΝΟ ΠΟΛΙΤΕΣ". Το μήνυμα αυτό εκπέμπει αποφασιστικότητα και παραπέμπει στις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας που αιτούνται την στροφή της οικονομικής πολιτικής. Τα αιτήματα του κινήματος μοιάζουν δίκαια, λογικά, σωστά. Ιδέες-προτάσεις, βγαλμένες από το στόμα του καθημερινού πολίτη. Περιορίζονται, όμως, στην αλλαγή της οικονομικής πολιτικής χωρίς να θίγουν την βαθύτερη αιτία του ελληνικού προβλήματος, δηλαδή τις παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος και κράτους. Η αναθεώρηση της σχέσης κοινωνίας-πολιτικής, η θέσπιση της ευθύνης του πολιτικού προσωπικού, η διερεύνηση των εκκρεμών σκανδάλων απευθείας από την δικαιοσύνη, η αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης κ.α. αποτελούν μερικές από τις βασικές προϋποθέσεις για την επάνοδο στην ομαλότητα.

Όταν βέβαια οι διαμαρτυρόμενοι αρκούνται στην εκφώνηση αντιδραστικών συνθημάτων, στην συγκέντρωση γύρω από μια πλατεία για λίγες ώρες κάτω από τον ήλιο και στην πορεία Σύνταγμα-Ομόνοια, τότε η διαδήλωση αυτή καθ’ εαυτή κινδυνεύει να απολέσει τον χαρακτήρα της πολιτικής δράσης ή καλλίτερα πολιτικής πράξης. Για να μετουσιωθεί σε πολιτική πράξη, οι διαμαρτυρόμενοι-διαδηλωτές οφείλουν να προβούν στην διατύπωση συγκεκριμένων νομοθετικών προτάσεων που θα υποχρεώνουν το πολιτικό προσωπικό σε συμμόρφωση με την κοινωνική βούληση( βλέπε Γ.Κοντογιώργης, Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος, Εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2012) stayeurope Οι κλασσικοί τρόποι συγκρουσιακής πολιτικής δράσης έχουν παρέλθει. Αφ’ης στιγμής περιορίζονται σε μικροπολιτικά αιτήματα(συνδικαλιστικά συμφέροντα κτλπα), η δράση αποτυγχάνει παταγωδώς. Στην ρευστή-μεταβατική εποχή, την οποία διάγει η πατρίδα μας, πρέπει πρωτίστως να συνειδητοποιήσουμε ότι το ελληνικό πρόβλημα ανάγεται σε βαθύτερα πολιτικά αίτια και αναλόγως να πορευθούμε. Διότι μόνον εάν αλλάξει άρδην η δομή και η φυσιογνωμία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, η Ελλάδα θα γνωρίσει μια υγιή, ουσιαστική -όχι επίπλαστη-, οικονομική ευημερία. Επομένως, το διακύβευμα του όποιου κινήματος “Παραιτηθείτε” πρέπει να συμπεριλάβει και την ουσία του ελληνικού προβλήματος στα αιτήματα του, ώστε να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση προς την κυβέρνηση και την υπόλοιπη πολιτική τάξη. Η διαφαινόμενη έναρξη της μακράς συζήτησης για την συνταγματική αναθεώρηση αποτελεί ίσως μια ευκαιρία κινητοποίησης της κοινωνίας των πολιτών της διατύπωσης νομοθετικών προτάσεων εκ μέρους της για την αλλαγή του ελληνικού πολιτικού συστήματος.