"Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι"

Γιώργος Σεφέρης

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Κομνηνεία αναγέννηση: ο βυζαντινός πολιτισμός του 12ου αιώνα

Του Μάριου Νοβακόπουλου, Φοιτητή στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο




Η σημαντική οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ανάκαμψη του Βυζαντίου την εποχή των Κομνηνών δε θα μπορούσε παρά να συνοδευτεί από μια εκπληκτική άνοδο σε επίπεδο τέχνης και πολιτισμού. Μπορεί οι ορθόδοξοι αυτοκράτορες να αποθάρρυναν, ακόμη και να εδίωξαν τις δυνάμεις που προωθούσαν την αναγέννηση των αρχαιοελληνικών φιλοσοφικών ιδεών του αριστοτελισμού και του πλατωνισμού, αλλά το Βυζαντινό κράτος παρέμενε ο φωτοδότης της Ευρώπης όσον αφορά το αρχαιοελληνικό και το ρωμαϊκό πνεύμα.

Γενικά η αρχαιοελληνική γραμματεία αντιμετωπιζόταν με διάφορους τρόπους. Αρκετοί φανατικοί χριστιανοί την αποστρέφονταν, αλλά η επίσημη γραμμή της αυτοκρατορίας ήταν διαφορετική. Ο Όμηρος, οι αρχαίοι ιστορικοί και πολλοί φιλόσοφοι (όσοι τουλάχιστον επιτρέπονταν από την Εκκλησία) μελετούνταν με μεγάλη σπουδή και επιμέλεια. Η πριγκίπισσα Άννα Κομνηνή καυχιόταν πως είχε άριστη γνώση των αρχαίων ελληνικών συγγραμμάτων. Η Κωνσταντινούπολη ήταν γεμάτη με αρχαιοελληνικά αγάλματα.

Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Ο πατέρας του αναρχισμού, Μιχαήλ Μπακούνιν, περί κράτους, πατρίδος και παραδόσεως

Του Μιχαήλ Μπακούνιν,




«Η ευημερία του Κράτους είναι αθλιότητα του πραγματικού Έθνους, του λαού. Το μεγαλείο και η ισχύς του Κράτους είναι σκλαβιά του Λαού. Ο Λαός είναι φυσικός και νόμιμος εχθρός του Κράτους. Ακόμα και αν ο Λαός υποκύπτει –πολύ συχνά αλίμονο- στις αρχές, κάθε αρχή του είναι μισητή. Το Κράτος δεν είναι Πατρίδα. Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, πολιτικός, νομικός μύθος της πατρίδας. Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αλλά αυτό είναι μια φυσική, πραγματική αγάπη.

Η πρώτη περίοδος μετά την άλωση, το Βατικανό και ο ρόλος των Δυτικών

Του Νίκου Παππά, Φοιτητή Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο




Την επαύριο μόλις της Αλώσεως της Νέας Ρώμης, ο Ελληνικός κόσμος ξεκίνησε τις επαναστατικές προσπάθειες εναντίον των Οθωμανών, συμμαχώντας συνεχώς με τους ομόδοξους (θεωρητικά) Δυτικούς, οι οποίοι πάντα τελικά τον πρόδιδαν και τον άφηναν να σφαγιαστεί από τον βάρβαρο Τουρκικό λαό. Χιλιάδες Έλληνες χάθηκαν από τις εκατοντάδες επαναστάσεις οι οποίες έγιναν μέχρι και την (αποτυχημένη... τελικώς) επανάσταση του 1821. 

Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Tο πρόβλημα της κοινωνικής συνοχής, του Χρήστου Γιανναρά

Επιφυλλίδα Χρήστου Γιανναρά στην εφημερίδα Καθημερινή, 29/5/2016



Κ​​ανένα κόμμα από όσα κυβέρνησαν την Eλλάδα στα τελευταία σαράντα δύο χρόνια και καμιά κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων δεν απασχολήθηκε με το πρόβλημα της κοινωνικής συνοχής στη χώρα.

Tο θέμα αγνοήθηκε ολοκληρωτικά για μισό περίπου αιώνα, με αποτέλεσμα να απαιτούνται σήμερα στοιχειώδεις εξηγήσεις, τουλάχιστον για τη σημασία των λέξεων:

Tι θα πει «κοινωνική συνοχή»; H έκφραση ηχεί στις μέρες μας μάλλον σαν ηθικολογικό αιτούμενο ή σαν αμυντική της συλλογικότητας σκοπιμότητα: Aν χρειαστεί να αποτρέψουμε την εδαφική συρρίκνωση της κρατικής μας οντότητας, δηλαδή αν χρειαστεί να πολεμήσουμε ιταμούς εισβολείς, θα το κάνουμε γιατί; Για να διασώσουμε ένα κράτος που το ζούμε καθημερινά σαν εχθρό και μισητό αντίπαλο; Kράτος που χαρατσώνει ληστρικά το εξωφρενικά μεγαλύτερο ποσοστό των εισοδημάτων του μόχθου μας; Kράτος που κλέβει σαν κοινός λωποδύτης την αποταμιευμένη εγγύηση αξιοπρέπειας των γηρατειών ή της αρρώστιας μας; Θα θυσιάσουμε τη ζωή μας για ένα κράτος διεφθαρμένο και σάπιο ώς το μεδούλι, ταυτισμένο με τους αργόμισθους της κομματικής πελατείας, έρμαιο της εκμετάλλευσης μιας σπείρας «νταβατζήδων»;

Μνημονεύοντας τη Βασιλεύουσα

Του Μιχάλη Ρέττου,



"Το δε την πόλιν σοι δούναι ούτε τ' εμόν εστίν οΰτ' άλλου των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών"

Σαν σήμερα 29/5/1453 η πόλη του φωτός, η Κωνσταντινούπολη αλώνεται από τα στρατεύματα του Μωάμεθ του Β' του Πορθητή. Υπήρξε επί 1.058 χρόνια η πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Υπήρξε η πόλη που συνέδεσε Ανατολή και Δύση, Ευρώπη και Ασία, τον Εύξεινο Πόντο με το Αιγαίο και τη Μεσόγειο και επιβίωσε διαρκώς αμυνόμενη αντιμετωπίζοντας αδιάκοπα μία σωρεία φύλων, φυλών και εθνοτήτων που απειλούσαν τη τάξη της διεθνούς ασφάλειας και νομιμότητας (Pax Romana - Christiana)που αυτή εκπροσωπούσε.

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Εάν επιλάθωμαί σου, Ιερουσαλήμ

Άρθρο του Ιωάννου Νεονάκη στην ιστοσελίδα www.huffingtonpost.gr




Σε μία μέρα θα γευτούμε και πάλι την πίκρα του «Εάλω η Πόλις». Είναι όμως για μας μια ευκαιρία αναστοχασμού και κάποιων ίσως απαραίτητων αφετηριακών σκέψεων αναφορικά με το ποιοί πραγματικά είμαστε και ποιά η σημερινή μας θέση. Οι Έλληνες και ειδικά οι Ορθόδοξοι, στις μέρες μας βρίσκονται σε μια δυσκολία διάκρισης εννοιών και προσδιορισμού ταυτοτήτων. Είναι μια κατάσταση δύσκολη, μια κατάσταση συγχύσεως, η οποία σαφώς αποδυναμώνει την προσωπική τους, εσωτερική, αλλά και τη συλλογική τους συνοχή. Είναι μια κρίση, η οποία ασφαλώς εμποδίζει το βηματισμό και τη δυναμική της πορείας τους, μπορεί όμως να αποτελέσει και ευκαιρία επαναπροσδιορισμού της νοηματοδότησης της ζωή τους.

28 Μαΐου 1453 - Η δραματική τελευταία νύχτα πριν την Άλωση και ο λόγος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

Άρθρο του Θάνου Δασκαλοθανάση στο vizantinaistorika.blogspot.gr



Δευτέρα 28 Μαΐου

Η μέρα ξεκίνησε με μια παράξενη ησυχία. Οι Τούρκοι ξεκουράζονταν και προετοιμάζονταν για την τελική επίθεση. Μέσα στα τείχη η κούραση και η υπερένταση των τελευταίων ημερών θα εκδηλωθεί με αψιμαχίες και αμοιβαίες κατηγορίες μεταξύ Ελλήνων, Βενετών και Γενοβέζων. Θα υπάρξει σοβαρό επεισόδιο ανάμεσα στον Ιουστινιάνη και στον Λουκά Νοταρά, σχετικά με την ανάγκη της μεταφοράς κανονιών από τη ζώνη ευθύνης του Νοταρά στο Μεσοτείχιον, όπου αναμενόταν σφοδρή επίθεση. Ο Κωνσταντίνος, κουρασμένος όσο ποτέ, θα επέμβει κατευναστικά για μια ακόμη φορά. Ωστόσο, κάτω από αυτήν την εικόνα της διχόνοιας και της απελπισίας, οι πολιορκημένοι όλοι μαζί θα δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό για την άμυνα της τελευταίας ημέρας. Από το πρωί ο Κωνσταντίνος, ο Ιοuστινιάνης, ο κάθε αξιωματικός στον τομέα της ευθύνης του, κάνουν τις τελευταίες προπαρασκευές. Στο φράγμα του Κεράτιου η αλυσίδα ελέγχεται και τα πλοία παρατάσσονται σε θέση μάχης.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Κωνσταντίνος ο Μέγας και η ιστορική αλήθεια, του π. Γεωργίου Μεταλληνού

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός ξεσκεπάζει μια Δυτικόφερτη συνωμοσία των αρχαίων Παγανιστών, την οποία συνεχίζουν να συντηρούν σε συνεργασία Νεοπαγανιστές και Προτεστάντες!




Είναι γεγονός ότι η στάση των ιστορικών απέναντι στο Μέγα Κωνσταντίνο είναι αντιφατική. Για άλλους υπήρξε μέγα αίνιγμα ή στυγνός δολοφόνος και καιροσκόπος, για άλλους δε, το μέγα θαύμα της ιστορίας. Αυτό συμβαίνει διότι επικρατούν συνήθως ιδεολογικά κριτήρια και παραταξιακές εκτιμήσεις ερήμην των πηγών. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στο χώρο της ιστορίας, που οδηγεί αυτόχρημα στην αυτοκατάργηση του ιστορικού και των ερευνών του, είναι η χρησιμοποίηση της ιστορίας με οποιεσδήποτε διασκευές της κατά το δοκούν, ώστε να χρησιμοποιείται για να αποδειχθούν πράγματα που ιστορικά δεν θεμελιώνονται.

Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

ΗΠΑ: Υπό την σκιά του νέου φόβου, του Σαράντου Καργάκου

Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Κόντρα, 23/5/16



Μετά τον Μεγάλο Πόλεμο, γιὰ μιὰ διετία τουλάχιστον, ὁ κόσμος ζοῦσε ἕνα χρυσὸ ὄνειρο. Παρὰ τὴν αἴγλη ποὺ εἶχαν ἀποκτήσει οἱ Σοβιετικοὶ καὶ λοιποὶ ἀνὰ τὴν γῆ κομμουνιστὲς, ὡστόσο σὲ ὅλο σχεδὸν τὸν πλανήτη ἄρχισε νὰ ἁπλώνεται, χάρη στὸν κινηματογράφο, τὸ «Ἀμερικανικό Ὄνειρο». Ἦταν ἡ χρυσὴ ἐποχὴ τοῦ Χόλλυγουντ μὲ τοὺς/τὶς Μπίγκ Κρόσμπυ, Μπόμπ Χὸπ, Τσάρλι Τσάπλιν, Χοντρό-Λιγνό, Ντόροθυ Λαμοὺρ, Ὑβόν ντὲ Κάρλο, Ἄμποτ καὶ Κοστέλλο, Ρέι Μίλλαντ, Χάμφρεϋ Μπόγκαρντ, Τζέιμς Κάγκνεϋ, Τσάρλον Ἦστον, Λάνα Τάρνερ, Τζίν Τέρνεϋ, Ρίτα Χέιγουορθ, Γλέν Φόρντ, Γκάρυ Κοῦπερ, Γκρέγκορυ Πέκ καὶ Τζίν Κέλλυ, ποὺ τραγουδοῦσε στὴ βροχή. Ἀλλὰ σὲ λίγο ἄρχισε βροχὴ νὰ πέφτει μέσα στὴ ψυχὴ τῶν καλλιτεχνῶν καὶ σ’ ἕνα μεγάλο τμῆμα τοῦ ἀμερικανικοῦ λαοῦ. Τότε ἐμφανίστηκε ὁ Μακάρθυ μὲ τὸ φιδίσιο μοῦτρο ποὺ ἔδωσε ἰσχυρὴ πνοὴ στὴν ἐπιτροπὴ Ἀντιαμερικανικῆς Δράσης. Τὴν μετέτρεψε σὲ ἀντικομμουνιστικὴ δράση. Ὁ Μακάρθυ ἦταν πρόθυμος νὰ σταυρώσει ὅποιον στεκόταν ἐμπόδιο στὴ φιλοδοξία του, νὰ γίνει ὁ πολιτικὸς πάπας τῆς Ἀμερικῆς!

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Φανάρι – Βατικανό: γεωπολιτική συμμαχία ανάγκης

Του Μάριου Νοβακόπουλου, Φοιτητή στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο



Η πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου και του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στη Λέσβο για να συμπαρασταθούν στους πρόσφυγες τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας και τροφοδότησε το διάλογο για τις οικουμενικές σχέσεις Ορθοδοξίας και Ρωμαιοκαθολικισμού, τις πολιτικές σκοπιμότητες του διομολογιακού διαλόγου, την επιρροή των εκκλησιών στη διεθνή σκηνή κ.α. Οι επαφές μεταξύ Φαναρίου και Βατικανού είναι συχνές και οι σχέσεις τους θερμές τα τελευταία χρόνια. Αυτό βέβαια έχει κορυφαία σημασία από εκκλησιαστική και θεολογική άποψη, καθώς αποτελούν συνέχιση της προσπάθειας για επανένωση των δύο εκκλησιών, διαδικασία με κολοσσιαίες πνευματικές και σωτηριολογικές προεκτάσεις για τους πιστούς τους.

Τρίτη 24 Μαΐου 2016

ΒΙΝΤΕΟ - Γ. Καραμπελιάς & π. Λουδοβίκος με θέμα: «Ελλάδα και Ευρώπη, συμπτώσεις και αντιθέσεις»

Ο Γιώργος Καραμπελιάς και π. Νικόλαος Λουδοβίκος στο καφέ ΙΑΝΟΣ,




Ο Γιώργος Καραμπελιάς, στο πλαίσιο των συναντήσεων κορυφής στο καφέ Ιανός, συνομίλησε με τον πατέρα Νικόλαο Λουδοβίκο με θέμα: «Ελλάδα και Ευρώπη, συμπτώσεις και αντιθέσεις».

Δείτε το βίντεο με την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτησή τους:

Ο χαζοαριστερισμός στο μεγαλείο του

Του Αλέξη Χαρίτου, Φοιτητή Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο



Το τελευταίο χρονικό διάστημα ζούμε τα απανωτά εγκλήματα του αριστεριστικού νεοφιλελεύθερου κόμματος εν ονόματι Σύριζα. Σε αυτό το διάστημα μας έχουν προσφέρει εκτός από εξαθλίωση, που την χαρίζουν με την κουτάλα όπως και την ελπίδα προηγουμένως, και τρομερά σουρεαλιστικές στιγμές. Πραγματικά νιώθω ότι ζω μια επιθεώρηση από αυτές τις κακές που παρουσιάζουν τους ήρωες οικτρά τραγελαφικούς. 

Κάλεσμα σε απεργία ενάντια στα μέτρα που ψηφίζουν… Υποσχέσεις ότι δε θα κόψουν κάτι ή δε θα το ξαναφορολογήσουν και μετά από ένα μήνα, ξαφνικά, κωλοτούμπα. Υποσχέσεις για απλή αναλογική και ξαφνικά τους έρχεται η θεία φώτιση ότι το σύστημά ΤΟΥΣ δε βγαίνει για να κρατήσουν τις καρέκλες τους. Φυσικά έχουμε τα περιβόητα γεμιστά, πρόσφυγες επενδυτές, τον Φίλη, που είναι μια κατηγορία μόνος του (και αν αρχίσω να γράφω κείμενο θα έχει μέγεθος διατριβής). Και φυσικά πολλά ακόμη που συνεπικουρούν τις προδοτικές, προς τον λαό, πολιτικές τους που φέρνουν ολοένα και περισσότερους στην απόλυτη εξαθλίωση ενώ ταυτόχρονα ενισχύουν την θέση τους.

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Η γενοκτονία των Ποντίων και οι ευθύνες

Άρθρο του Κωνσταντίνου Χολέβα στην εφημ. Δημοκρατία, 22/5/16



Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να υποβαθμιστούν οι ημέρες μνήμης των αλησμόνητων πατρίδων

Κάθε χρόνο, στις 19 Μαΐου, θυμούμαι και συγκινούμαι. Τιμώ τους Πόντιους Ελληνες που θανατώθηκαν, βασανίστηκαν, ξεριζώθηκαν. Θυμούμαι τους φανατικούς Τούρκους ενόπλους που ξέσπασαν κατά των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσας, των απογόνων των Αργοναυτών και της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος.

Το Ισλάμ προ των πυλών, του Σαράντου Καργάκου

Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Κόντρα, 21/5/16



Έγραφα στὸ προηγούμενο ἄρθρο μου ὅτι ἐπὶ 10ετίες ὅλη ἡ ἐξωτερικὴ καὶ ἀμυντικὴ μας πολιτικὴ στηρίζεται σ’ ἕνα σύστημα κακομελετημένων καὶ ἐσφαλμένων ἐκτιμήσεων. Ἔλεγε μὲ ἐμβρίθεια πιγκουΐνου ὁ Κων/νος Καραμανλῆς ὅτι ἡ ἔνταξὴ μας στὴν ΕΟΚ ἀρχικὰ, καὶ μετὰ στὴν Ε.Ε., διασφαλίζει τὰ σύνορὰ μας προς Ἀνατολάς. «Τύφλες καὶ μαῦρα φάσκελα», ποὺ λέγαμε στὴ Μάνη. Ἡ τουρκικὴ εἰσβολὴ εἶχε ἀρχίσει πρὸ πολλοῦ, ἀλλ’ ὄχι μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἔγινε στὴν Κύπρο. Μᾶς εἶχε προειδοποιήσει –καὶ μάλιστα ἐδῶ στὴν Ἀθήνα– ὁ πανέξυπνος Τοῦρκος πολιτικός Ὀζάλ: «Θὰ σᾶς κατακτήσουμε πληθυσμιακά». Ἤδη στὴ Θράκη ἔχει ἐπέλθει πληθυσμιακὴ ἀνατροπή. Τώρα αὐτὴ ἐπεκτείνεται στὰ νησιὰ τοῦ Ἀρχιπελάγους καὶ πρὸς τὴν Ἀθήνα. Κι ἐνῶ οἱ καλύτεροι Ἕλληνες φεύγουν γιὰ τὸ ἐξωτερικὸ, ἡ χῶρα γεμίζει ἀπὸ ἀσιατικὸ καὶ ἀφρικανικὸ πληθυσμό. Ὁ πόλεμος, λένε οἱ εἰδήμονες, καὶ ἡ φτώχεια εἶναι αὐτὰ ποὺ σπρώχνουν ὅλα αὐτὰ τὰ στίφη πρὸς ἐμᾶς. Κουραφέξαλα!

Η λογική της επανεκλογής και η πολιτική λογική, του Χρήστου Γιανναρά

Επιφυλλίδα Χρήστου Γιανναρά στην εφημερίδα Καθημερινή, 22/5/2016




Τι θα ονομάζαμε «λογική της συνταγής» στο πεδίο των προβλημάτων του κοινού βίου, πεδίο της πολιτικής; Tη βεβαιότητα ότι για κάθε πρόβλημα μπορεί να υπάρξει λύση άμεσα αποτελεσματική, αρκεί να είναι η «ορθή» λύση. Tην «ορθότητα» της λύσης την εγγυάται η ιδιοφυΐα μιας ιδεολογίας, η εγκυρότητα και πείρα ενός κόμματος ή απλώς η κοινή λογική. Kατά κανόνα η ατομική γνώμη - προτίμηση - επιθυμία κάθε πολίτη θέλει να ταυτίζεται, στους αφορισμούς που εκφέρει, με την «κοινή λογική».

Eτσι, η «λογική της συνταγής» συμπίπτει με την επανάπαυση στα αναρίθμητα «πρέπει» που ο καθένας αραδιάζει σε ιδιωτικές συζητήσεις ή και σε δημόσιες αγορεύσεις, χωρίς να εξηγεί ποιος και με ποιαν αυθεντία ή εξουσία θα επιβάλει αυτά τα «πρέπει» της «κοινής» (υποτίθεται) λογικής. (Aς φανταστούμε μια πολιτική εκπομπή συζητήσεων στην τηλεόραση, όπου κάθε συζητητής θα πλήρωνε «πέναλτι» κάθε φορά που θα χρησιμοποιούσε το αφοριστικό «πρέπει» – θα ήταν θέαμα απολαυστικό.)

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Τρομοκρατία καὶ... βλακεία! του Σαράντου Καργάκου

Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Κόντρα, 17/5/16



Κάποιοι ποὺ ἐπιμένουν νὰ ἐκτιμοῦν τὴ σκέψη μου –πάντως ὄχι πολιτικοί– μὲ ἐρωτοῦν, πῶς θὰ καταπολεμηθεῖ ἡ τρομοκρατία ποὺ κάνει θραύση στὶς Η.Π.Α., στὴν Τουρκία καὶ στὴ Γαλλία. Ἀπαντῶ: μὲ λιγώτερη βλακεία. Κανεὶς συνετὸς δὲν βάζει τὸ δάκτυλο στὴ τρύπα τοῦ φιδιοῦ. Οἱ Μουσουλμάνοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ εἶναι. Φανατικοὶ μέχρι θανάτου σὲ θέματα θρησκείας. Κατὰ πόσο ἦταν λογικὸ καὶ εὐπρεπὲς νὰ δημο­σιευθοῦν αὐτὲς οἱ γελοιογραφίες τοῦ Μωάμεθ; Μὲ τὰ ἄνθη, τὰ κεράκια καὶ στὶς ἠχηρὲς δηλώσεις ξεπλένεται ὁ ἀνθρώπινος πόνος; Δυστυχῶς ὅλη ἡ πολιτικὴ Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς ἦταν ἕνα Ἔβερεστ βλακείας. Οἱ Ἀμερικανοὶ νόμισαν ὅτι κατέκτησαν τὴν κοσμοκρατία. Θεώρησαν τὸν κόσμο... Ἑλλάδα! Καὶ τὸ λέω αὐτὸ, διότι πολύ σωστὰ σ’ ἕνα συνέδριο τοῦ ΠΑΚ τὸ 1973 ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου εἶχε πεῖ: «Κανεὶς δὲν γίνεται στὴν Ἑλλάδα πρωθυπουργὸς χωρὶς τὴν ἔγκριση τῆς ἀμερικανικῆς πρεσβείας». Νόμισαν, λοιπὸν, οἱ ὑπερατλαντικοὶ «σύμμαχοι» ὅτι θὰ μποροῦσαν μετὰ τὴν πτώση τοῦ κομμου­νιστικοῦ «μπλὸκ» στὴν Εὐρὼπη νὰ γίνουν χωροφύλακες τῆς οἰκουμένης. Ἔτσι ἔθεσαν σ’ ἐφαρμογὴ τὴ θεωρία τοῦ συμπατριώτη τους ἐπικοινωνιολόγου Marshall McLuhan γιὰ τὸ «Παγκόσμιο χωριὸ» (World Village) ποὺ διατυπώθηκε τὸ 1960.

Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

ΒΙΝΤΕΟ - 19 Μαΐου: Ημέρα μνήμης Γενοκτονίας των Ποντίων

Βίντεο, αφιέρωμα στην Γενοκτονία των Ποντίων. Λέμε ΟΧΙ στην Γενοκτονία της ιστορικής μνήμης,



Η Τραπεζούντα, «η καλλίστη των πόλεων» όπως την ονόμασε τον 11ο αιώνα ο πατριάρχης Ιωάννης Η΄ Ξιφιλίνος, αποτέλεσε την πρωτεύουσα των Ελλήνων στην Ανατολή για πάνω από δυο χιλιετίες. Υπήρξε σταυροδρόμι πολιτισμών και εμπορικών σχέσεων, στο κέντρο στρατιωτικών και πολιτικών ενδιαφερόντων. Στη μεγάλη ακμή της υπήρξε η πρωτεύουσα μιας Αυτοκρατορίας, της Αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών.

Αυτό το ιστορικό ντοκιμαντέρ καταγράφει την άνοδο και την πτώση του πολιτισμού των Ελλήνων του Πόντου, που κατέληξε στο μεγάλο διωγμό και την γενοκτονία των ελλήνων ποντίων από τους Νεότουρκους, στην αυγή του 20ου αιώνα. Απολαύστε το:

Από το «καντηλάκι» στην εστία της αντίστασης, του Γιώργου Καραμπελιά

Άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά στην. εφημ. Ρήξη (www.ardin-rixi.gr),



Κλείσαμε έξι χρόνια μνημονίων και είναι πλέον προφανές πως, με τη προεξάρχουσα συμβολή της αριστεράς, έχουμε εισέλθει σε μια νέα ιστορική περίοδο κατά την οποία το ελληνικό κράτος έχει μεταβληθεί σε ανοικτή ημιαποικία, ο δε ελληνικός λαός υποβαθμίζεται, σε μακροπρόθεσμη βάση, σε λαό περιορισμένης κυριαρχίας, τόσο έναντι των δυτικών νεοαποικιοκρατών όσο και της νεοθωμανικής Τουρκίας…

Η συντριπτική ήττα των «αντιμνημονιακών δυνάμεων» με την ανάδειξη στην εξουσία ενός κόμματος-μαϊμού, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, και ενός κόμματος-καραγκιόζη, όπως οι ΑΝΕΛ, καταδεικνύει δυστυχώς όχι μόνο την αποσάθρωση των οικονομικών δομών και των ελίτ αλλά και του λαϊκού σώματος. Ένα σώμα ανίκανο να αντιδράσει αποτελεσματικά και τελεσφόρα σε αυτές τις εξελίξεις, που δείχνει να αποδέχεται, έστω και με βαριά καρδιά, αυτή τη νέα πραγματικότητα της προτεκτοροποίησης της χώρας – εξ ου και η σιγή νεκροταφείου που βασιλεύει, παρά την υπογραφή του πλέον προδοτικού μακροπρόθεσμου μνημονίου. Όσα διαδραματίστηκαν από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο του 2015, και εν συνεχεία γύρω από το προσφυγικό, εξηγούν τη καταθλιπτική σιγή του σήμερα.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Ανατριχιαστική ιστορία - Η θυσία των Ποντίων στην Ματωμένη σπηλιά της Οτκάγια

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αχιλλέα Ανθεμίδη, «Τα απελευθερωτικά στρατεύματα του Ποντιακού Ελληνισμού 1912-24»,



(Η Ματωμένη σπηλιά βρίσκεται στην περιοχή Ότκαγια του δυτικού Νεμπιένπού. Οι Ρωμιοί της περιφέρειας την έλεγαν «Σπηλιά της Παναγίας ή μάγαρα». Εκεί είχαν κρυφτεί εξακόσια γυναικόπαιδα της περιοχής καί εξήντα αντάρτες, με οπλαρχηγούς το Χατζή Γιώργη, τον καπετάν Κώστη καί τον καπετάν Παπάζογλου. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται την εποχή των μεγάλων διωγμών στον Πόντο.)

Οι σφαίρες των υπερασπιστών του σπηλαίου που υπεράσπιζαν οι πολεμιστές με εξακόσια και πλέον γυναικόπαιδα τελείωσαν. Άλλη λύση δεν υπήρχε παρά μόνο η παράδοση. 

«Υπάρχει κι άλλη λύση», φωνάζει ο αρχηγός Καραβασίλογλου Γιώργης. «Θα παραδώσουμε τα πτώματά μας στους Τούρκους. Θα σκοτώσει ο ένας τον άλλον για να σώσουμε τα γυναικόπαιδα».

Κοιτάζονται τα παλικάρια ίσια στα μάτια. Η απόφαση είναι σκληρή, είναι απόφαση υπέρτατης θυσίας. Τη δέχονται όλοι, αφού θα σωθούν 650 περίπου γυναικόπαιδα. Δίνει το περίστροφο στον Ταγκάλ Γιώργη.

ΒΙΝΤΕΟ - Όταν ο Γιώργος Κοντογιώργης ξεμπροστιάζει συλλήβδην το πολιτικό σύστημα

Όταν ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης ξεφτιλίζει συλλήβδην το πολιτικό σύστημα,



Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι όλα τα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ) του "συνταγματικού τόξου" αντιδρούσαν κάθε φορά που ο Κος Κοντογιώργης σε τηλεοπτικές του εμφανίσεις τους έδειχνε το πραγματικό τους πρόσωπο.

Το πολιτικό σύστημα αντιδράει όταν του θυμίζεις την αναντιστοιχία του με την κοινωνία, την ολιγαρχική του δομή που δεν επιτρέπει στην κοινωνία να το ελέγξει, την μη εύθυνη των πολιτικών για τις πολιτικές που ακολουθούν. Μάλιστα όταν τους θυμίζεις ότι είναι ένα πολιτικό σύστημα που παράγει συγκεκριμένες πολιτικές σε λένε φασίστα. Το ίδιο όταν τους θυμίζεις ότι οι κομματικές παρατάξεις κατέστρεψαν τα πανεπιστήμια.

Όσο κι αν οι πολιτικοί έκαναν προσωπικές επιθέσεις στον καθηγητή, η πραγματικότητα δικαίωσε, σε όλες τις περιπτώσεις ανεξαιρέτως, τον καθηγητή.

Δείτε το σχετικό βίντεο που φτιάξαμε, το οποίο το φανερώνει το πραγματικό πρόσωπο του κομματικού συστήματος:

Τρίτη 17 Μαΐου 2016

Η «ελεύθερη» εντολή των βουλευτών και η πολιτική αδυναμία των πολιτών

Του Νίκου Παππά, Φοιτητή Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο



Άραγε πόσο ελεύθερο και δημοκρατικό είναι το σημερινό σύστημα; Εγώ, φυσικά, πάντοτε υποστηρίζω ότι το σημερινό σύστημα είναι ολιγαρχικό και αντίθετο στην κοινωνία, όμως αυτή την φορά θα το υποστηρίξω με μάρτυρα το ίδιο το σύνταγμα της χώρας. Οι θιασώτες του συστήματος υποστηρίζουν συνεχώς ότι η δημοκρατία στην χώρα εξασφαλίζεται μέσω της βουλής και των βουλευτών. Οι βουλευτές είναι αντιπρόσωποι του Έθνους (άρθρο 51, παρ. 2) και έχουν ελεύθερη εντολή από τους πολίτες. Τί σημαίνει όμως «ελεύθερη» εντολή; Είναι σαν να δίνω εντολή σε κάποιον για κάποια δουλειά, αλλά να μην ορίζω εγώ το πώς και το γιατί, αλλά εκείνος να κάνει την δουλειά όπως θέλει αυτός. Πρακτικά, δηλαδή, ούτε ελεύθερη είναι, αλλά ούτε κι εντολή(!). Η επιλογή βουλευτού, είναι, τελικώς, μια απλή επιλογή μεταξύ ανθρώπων που έχουν επιλέξει οι μηχανισμοί των κομμάτων, η οποία χρησιμοποιείται για να νομιμοποιείται κάθε απόφαση του νομοθετικού σώματος. Όμως ας δούμε και νομικά, με βάση το Σύνταγμα πώς αποδεικνύεται αυτό.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Τί μας δίδαξε ο Αχμέτ Νταβούτογλου

Άρθρο του Κωνσταντίνου Χολέβα στην ιστοσελίδα dimokratianews.gr




Γιατί ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας υπήρξε χρήσιμος για την Ελλάδα 

Ο απερχόμενος πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και μέντορας του Ερντογάν, αποχωρεί από την πολιτική. Πληρώνει τις πολλαπλές διαφωνίες του με τον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας και εισηγητή του ημιαυταρχικού - ημιδημοκρατικού ήπιου ισλαμιστικού πειράματος, τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Mας υποδείχνουν να τους καταψηφίσουμε, του Χρήστου Γιανναρά

Επιφυλλίδα Χρήστου Γιανναρά στην εφημερίδα Καθημερινή, 15/5/2016




Έχει η ελληνική κοινωνία δυνατότητες να αντιπαλαίψει τη συντελεσμένη, τα τελευταία εφτά χρόνια, καταστροφή της κρατικής και ιστορικής της υπόστασης;

H λέξη «καταστροφή» κυριολεκτεί: Aφορά στον παραγωγικό ιστό της χώρας, στις επιχειρηματικές επενδύσεις, στη διοικητική - λειτουργική δομή του κράτους και των θεσμών, σε ό,τι ονομάζουμε «κοινωνικό κράτος» και προϋποθέσεις κοινωνικής συνοχής – τελικά στο «νόημα» που μπορεί να έχει η συντήρηση του ελληνικού ονόματος, της οργανωμένης ελληνώνυμης συλλογικότητας.

Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Η απάντηση του Αγίου Παΐσιου σε έναν νομικιστή κοσμικό. "Πρέπει" να προσευχόμαστε;

Διάλογος του Αγίου Παΐσιου με έναν νομικιστή κοσμικό,



Τα πρέπει στην Ορθοδοξία δεν (πρέπει να) υπάρχουν. Ο νομικισμός είναι χαρακτηριστικό των καθολικών και των προτεσταντών. Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια, αποτέλεσμα της μεγάλης επιρροής της Δύσεως στον Ελληνικό κόσμο, η εκκλησία (μέσω οργανώσεων όπως η Ζωή και ο Σωτήρ) έχει μεταλλαχθεί και επιβάλλει έναν νομικισμό στον θρησκευτικό μας βίο. Τα "πρέπει" και οι "κανόνες" για έναν "καλό" Χριστιανό αναπαραγάγονται συνεχώς από πολλούς ιερείς. Απάντηση σε αυτή την λογική έδωσε με αφορμή μια συζήτησή του με έναν κοσμικό ο Άγιος Παΐσιος.

Δείτε τον πολύ ενδιαφέροντα διάλογο του Αγίου με τον κοσμικό, που συμπικνώνει το σημερινό πρόβλημα:

Αποτελέσματα πρώτης ψηφοφρίας του ResPublicaGr και η ανάλυσή τους

Σας ευχαριστούμε όλους για την συμμετοχή σας, θα ακολουθήσουν κι άλλες e-ψηφοφορίες!



Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η πρώτη ηλεκτρονική ψηφοφορία του respublicagr.blogspot.gr με το ερώτημα προς τους αναγνώστες "Ποιο σημερινό πρόβλημα της Ελλάδος, θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο;". Οι επιλογές ήταν 4 και συγκεκριμένα το δημογραφικό, το πολιτικό, το οικονομικό και το μεταναστευτικό(-προσφυγικό) πρόβλημα.

Η συμμετοχή ήταν αρκετά μεγάλη (40 άτομα), αν βεβαίως λάβουμε υπόψιν μας ότι το blog ακόμη αναπτύσεται. Ας επιχειρήσουμε όμως μια παρουσίαση και ανάλυση των αποτελεσμάτων της πρώτης μας e-ψηφοφορίας.

«Το υπόκωφον ζήτημα» Θράκης και Σκοπίων, του Σαράντου Καργάκου

Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Κόντρα, 14/5/16



«Το υπόκωφον ζήτημα»

Έτσι εύστοχα εἶχε ὀνομάσει τὸ ζήτημα τῆς Θράκης σ’ ἕνα βιβλίο του ὁ ἀείμνηστος φίλος Παναγιώτης Φωτέας, λαμπρὸς στοχαστὴς καὶ συγγραφέας, πρῶτος αἱρετὸς νομάρχης Μεσσηνίας, ποὺ γιὰ ἕνα μεγάλο διάστημα εἶχε χρηματίσει καὶ Νομάρχης Κομοτηνῆς καὶ γνώριζε καλὰ τὰ ἐκεῖ. Πᾶνε 30 καὶ πλέον χρόνια ποὺ τὸ «ὑπόκωφον ζήτημα» ἔγινε τόσο βουερὸ σὰν τὶς σάλπιγγες τοῦ Γεδεὼν ποὺ ἔρριξαν τὰ τείχη τῆς Ἱεριχοῦς. Στὴ Θράκη παρατηροῦμε τοὺς Τούρκους μεθοδικὰ νὰ προχωροῦν καὶ τοὺς Ἕλληνες ἀμέθοδα νὰ ὑποχωροῦν. Πληροφορήθηκα ὅτι Μουσουλμάνος δήμαρχος χάλασε τὸν κόσμο, ἐπειδὴ κατὰ τὶς ἑορτὲς τῶν Χριστουγέννων, κάποιο σχολεῖο εἶχε ἑορταστικὸ στολισμὸ, ὄχι ἔντονα προκλητικὸ. ἀπεναντίας πολὺ διακριτικὸ. Ἔχει ἐπέλθει μὲ τὴν ἀπορρόφηση μεγάλου μέρους Πομάκων καὶ Τσιγγάνων (συγγνώμη, Ρομά!) πλήρης πληθυσμια­κὴ ἀνατροπή. Ἡ Θράκη κινδυνεύει νὰ ἀφελληνισθεῖ. Εἶναι δύσκολο νὰ ἐπιμένει κανεὶς ἑλληνικὰ, ὅταν κατοικεῖ στὴ Θράκη. Οἱ πολιτικοὶ καὶ πνευματικοὶ μας ταγοὶ θυμίζουν τὸ περιστατικὸ ποὺ ντύνει ποιητικὰ ὁ Κων/νος Καβάφης στὴ «Μάχη τῆς Μαγνησίας»: «Τὶ εἴδους λύπη εἶχαν, σὰν ἔγινε σκουπίδι, ἡ μάνα των Μακεδονία».

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, Εγκύκλιος Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου

Εγκύκλιος (117η) Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου,




Πρὸς τοὺς εὐλαβεῖς ἐφημερίους
καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἀσφαλῶς θὰ ἔχετε πληροφορηθεῖ ὅτι τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς καὶ γιὰ ἕνα περίπου δεκαήμερο πρόκειται νὰ συνέλθει στὴν Κρήτη ἡ, ὅπως ὀνομάζεται, Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ εἶναι Πανορθόδοξος, μὲ ἄλλα λόγια συμμετέχουν ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες μὲ ἀντιπροσωπεῖες τους ἐξ ἀρχιερέων, ἔχοντας ἐπικεφαλῆς τοὺς προέδρους τους, δηλαδὴ τοὺς Πατριάρχες καὶ Ἀρχιεπισκόπους τους. Μερικοὶ τῆς δίνουν χαρακτῆρα Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἂν καὶ γιὰ κάποιους λόγους, ἰδίως τελευταῖα, ἀποφεύγουν νὰ τὴν ὀνομάσουν ἔτσι. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἴσως τέτοιου μεγέθους στὴ δεύτερη χιλιετία, δηλαδὴ ἡ μόνη μετὰ τὴν ἀπόσχιση τῆς Ρώμης ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῶν ὑπολοίπων Ἐκκλησιῶν, ἤτοι ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Ἀντιλαμβάνεται λοιπὸν κανεὶς τὴ βαρύτητά της καὶ τὶς ἐλπίδες καὶ προσδοκίες ποὺ ἡ σύγκλησή της γεννᾶ. Ὡς ἐκ τούτου, θεωρῶ μέγιστη ποιμαντικὴ εὐθύνη μου νὰ ἀπευθυνθῶ σὲ σᾶς, γιὰ νὰ σᾶς ἐνημερώσω γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὴ σημασία της, διότι ὁ λαὸς κατὰ τὴν ἐκκλησιαστική μας παράδοση δὲν εἶναι ἁπλὸς θεατὴς τῶν τεκταινομένων, ἀλλὰ συμμετέχει μὲ τὴν προσευχή, τὸν λόγο του ἢ καὶ τὴν ὑγιῆ ἀντίδρασή του στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Πώς λειτουργούσε το Πανδιδακτήριο της Κωνσταντινουπόλεως;

Του Μάριου Νοβακόπουλου,


Πρώτη δημοσίευση:  Η Νέα Πολιτική

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία διατήρησε και ανανέωσε τον κλασσικό πολιτισμό, με θαυμαστή προσαρμοστικότητα στο δύσκολο περιβάλλον του Μεσαίωνα. Ένας τομέας στον οποίον το Βυζάντιο υπερείχε σαρωτικά έναντι των άλλων χριστιανικών κρατών, ήταν η παιδεία. Οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας είχαν υψηλό για την εποχή εκείνη μορφωτικό επίπεδο. Υπήρχαν σχολεία ακόμη και σε χωριά, ενώ οι πόλεις φιλοξενούσαν διάφορα ανώτερα εκπαιδευτήρια. Το εκπαιδευτικό σύστημα ελεγχόταν είτε από εκκλησιαστικά ιδρύματα (μοναστήρια) είτε από την κοσμική εξουσία, η δε μορφωτική βάση των μαθητών ήταν αφ’ ενός τα ιερά κείμενα (Βίβλος, Ψαλτήρι, βίοι Αγίων) και αφ’ ετέρου η αρχαιοελληνική γραμματεία, με τον Όμηρο και τον Αίσωπο να αποτελούν τον άξονα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Χαρακτηριστικό είναι το γνωστό καταγεγραμμένο περιστατικό με την ερωμένη του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Μονομάχου, τον Ενδέκατο Αιώνα, το οποίο αποκαλύπτει ότι οι πάντες, στην αγορά της Κωνσταντινούπολης, γνώριζαν και απήγγελλαν από στήθους την Ιλιάδα.

Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

ΒΙΝΤΕΟ - Γ. Κοντογιώργης: "Ο Ελληνισμός, ο Χριστιανισμός, η Οικουμένη και ο νεότερος κόσμος"

Διάλεξη του καθηγητού Γεωργίου Κοντογιώργη στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Ασπροπύργου,



Διάλεξη του Ομότιμου Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Ο Ελληνισμός, ο Χριστιανισμός, η Οικουμένη και ο νεότερος κόσμος», η οποία έγινε στις 18.4.2016 στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Ασπροπύργου.

Δείτε παρακάτω την εξαιρετική ομιλία του καθηγητού, η οποία μεταδόθηκε από τον τηλεοπτικό δίαυλο Attica:

Η Αριστερά ως στυλοβάτης της παγκοσμιοποίησης, του Γιώργου Καραμπελιά

Άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά στο www.ardin-rixi.gr



«Έχει αποτύχει σύμπασα η Αριστερά»

Διονύσης Σαββόπουλος

Εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζω πως η ιστορική αριστερά, τόσο στη Δύση όσο και στην Ελλάδα, έχει αποτύχει να προτάξει μια εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό και αντίθετα έχει μεταβληθεί σε μια δύναμη που επιταχύνει την καπιταλιστική ολοκλήρωση. Η Αριστερά, προωθώντας την αποϊεροποίηση του κόσμου και της φύσης, την άρνηση της πατρίδας και του ριζώματος, την ισοπέδωση των φύλων και την παγκοσμιοποίηση την οποία βάφτισε διεθνισμό, αποδείχθηκε ο ισχυρότερος σύμμαχος του καπιταλισμού την εποχή της παγκοσμιοποίησης, παράλληλα με τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Ἡ παρακμὴ τῆς Δύσης καὶ ἡ ἀνατολὴ τῆς... Ἀνατολῆς! του Σαράντου Καργάκου

Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Κόντρα, 10/5/2016



Για την παρακμή τῆς Δύσης, εἴκοσι χρόνια προτοῦ ὁ Ὄσβαλντ Σπένγκλερ ἐκδώσει τὸ ὁμώνυμο ἔργο του, ποὺ τὸν ἔκανε διάσημο, εἶχε μιλήσει ὁ Κων/νος Καβάφης, μὲ τὸ πασίγνωστο ποίημα «Περιμένοντας τοὺς Βαρβάρους». Ἴσως πιὸ ἔντονα ὁ Ἀλεξανδρινὸς ποιητὴς εἶχε ἐκφραστεῖ μὲ τὸ ποίημα «Τρῶες», ὅπου οἱ καταληκτικοὶ στίχοι εἶναι καταδικαστικοὶ γιὰ τὸν δικὸ μας κόσμο:

«Ὅμως ἡ πτῶσις μας εἶναι βεβαία. Ἐπάνω, 
στὰ τείχη, ἄρχισεν ἤδη ἄρχισεν ἤδη ὁ θρῆνος.
Τῶν ἡμερῶν μας ἀναμνήσεις κλαῖν καὶ αἰσθήματα.
Πικρὰ γιὰ μᾶς ὁ Πρίαμος καὶ ἡ Ἑκάβη κλαῖνε».

Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

Ως πότε θα μας καταστρέφουν χωρίς να λογοδοτούν για τις πράξεις τους;

Του Νίκου Παππά, Φοιτητή Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο



Η πολιτική ευθύνη είναι μια ευθύνη η οποία έχει εν πολλοίς αποενοχοποιηθεί. Ο σημερινός κόσμος δεν νοείται να προσαχθεί κάποιος στην δικαιοσύνη για τις πολιτικές του επιλογές. Τα κόμματα υπόσχονται τα πάντα και στο τέλος δεν τηρούν τίποτε από όσα έχουν πει, μη έχοντας την παραμικρή συνέπεια των πράξεών τους.

Όταν ορισμένοι μιλάνε για ποινικοποίηση της πολιτικής, φτάνουν οι θιασώτες του συστήματος να συγκρίνουν την άποψη αυτή με πρακτικές δικτατορικών καθεστώτων. Γνωστή πρακτική του σημερινού συστήματος να βαφτίζει την δική του άποψη δημοκρατική, και την αντίθετη ακραία-φασιστική. Είναι μια λογική που χρόνια τώρα χρησιμοποιείται από το σύστημα λόγω της ιδεολογικής του ηγεμονίας έναντι της επιστήμης.

H δυναμική των κριτηρίων ποιότητας, του Χρήστου Γιανναρά

Επιφυλλίδα Χρήστου Γιανναρά στην εφημερίδα Καθημερινή, 8/5/2016




Υ​​πάρχει ρεαλιστική προοπτική να ξεπεραστεί η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας – η κρίση που συνεχώς γιγαντώνεται σαν χιονοστιβάδα, πέντε τουλάχιστον χρόνια τώρα;

Tα αρνητικά προγνωστικά είναι ολοφάνερα για όποιον δεν αρνείται να τα δει:

Στη διαχείριση της κρίσης έχουν δοκιμαστεί όλα τα κόμματα του πολιτικού μας φάσματος – όλα, εκτός από τις περιπτώσεις ψυχοπαθολογικής ιδεοληψίας ή κατάφωρης γραφικότητας. Tα κόμματα που έχουν δοκιμαστεί, έχουν όλα εξευτελιστικά αποτύχει, ακόμα και αλλάζοντας αρχηγούς. Aποδείχτηκαν όλα απολύτως εξομοιωμένα στη νοοτροπία και στις πρακτικές. Oλα διαβρωμένα ώς το μεδούλι από την επάρατο εθνική μας νόσο: κάθε κυβέρνηση (χωρίς καμιά ποτέ εξαίρεση) να υποτάσσει τα πάντα στο κυνηγητό της επανεκλογής της.

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Βυζαντινά αποτυπώματα στη ρωσική πολιτική

Του Μάριου Νοβακόπουλου,



Ασχολούμενος κανείς με την πολιτική και τον πολιτικό πολιτισμό μίας χώρας, είναι αναγκαίο να εξετάσει ενδελεχώς την ιστορία της. Βιώματα του παρελθόντος, πόλεμοι, καθεστώτα, κρίσεις, φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά ρεύματα, θρησκείες και οικονομικές δομές, ακόμη και εάν χάνονται σε βάθος αιώνων, η επιρροή τους συχνά αντικατοπτρίζεται στις νοοτροπίες και την πρακτική του σήμερα. Αναλύοντας το φαινόμενο της ανόδου και συμπεριφοράς της μετασοβιετικής Ρωσίας, το βασικό σημείο αναφοράς για το τρέχον καθεστώς είναι ο μεγάλος παππούς της Ανατολικής Ευρώπης: η Βυζαντινή αυτοκρατορία. 

Η Ρωσία οφείλει ουσιαστικά ολόκληρο τον πολιτισμό της, την ύπαρξη της την ίδια, στην αλληλεπίδραση με την αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης.

8 Μαΐου 1821 - Η Μάχη της Γραβιάς και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος νικά τις τουρκικές δυνάμεις υπό τον Ομέρ Βρυώνη.



Μετά την ήττα των Ελλήνων στην Αλαμάνα (23 Απριλίου 1821), άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για τους Τούρκους πασάδες Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ προς την Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο. Ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκου είχε αφήσει χωρίς ικανό αρχηγό τους εξεγερμένους ραγιάδες. Ο φόβος κυρίευσε τα ήδη επαναστατημένα κέντρα (Λιβαδιά, Σάλωνα και Αττική), όπου είχε χυθεί αίμα ντόπιων Τούρκων. Όλοι ανέμεναν να ξεσπάσει η χωρίς οίκτο οργή των δύο πασάδων. Η Επανάσταση κινδύνευε σοβαρά ένα μήνα μετά την εκδήλωσή της και σώθηκε χάρη στις στρατιωτικές ικανότητες του Οδυσσέα Ανδρούτσου και τους κακούς υπολογισμούς του Ομέρ Βρυώνη.

Σάββατο 7 Μαΐου 2016

Μεταβατική κυβέρνηση τώρα!!

Του Χάρη Λευθεριώτη, Φοιτητή Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο




Πολλές εβδομάδες των Παθών έπονται για την ελληνική κοινωνία, καθώς η παρούσα κυβέρνηση μερίμνησε για ακόμα μια φορά να πορευθεί χωρίς σχέδιο. Το μείζον ελάττωμα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν η απουσία ενός ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδιασμού, βάσει του οποίου θα εφαρμόζονταν το κυβερνητικό πρόγραμμα. Βέβαια, ούτε πρόγραμμα σαφές υπήρχε, ούτε και σχέδιο.

Σαν σήμερα η εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού στον Μεγάλο Κωνσταντίνο

Σαν σήμερα η Ανάμνηση του εν τω ουρανώ φανέντος σημείου του Τιμίου Σταυρού επί Κωνσταντίνου



Η πρώτη εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού έγινε στο Μεγάλο Κωνσταντίνο, με το θριαμβευτικό έμβλημα της νίκης: «ἐν τούτῳ νίκα». Η εμφάνιση αυτή έγινε στις 7 Μαΐου 346 μ.Χ., κατά μια των ημερών της Πεντηκοστής. Ήταν η ώρα (βυζαντινή) τρίτη, όταν ξαφνικά στον ουρανό φάνηκε ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός, σχηματισμένος από εκθαμβωτικό φως, πάνω από το Γολγοθά, μέχρι και το όρος των Ελαίων.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Το πιο σημαντικό Παγκόσμιο συνέδριο για τον Αριστοτέλη θα γίνει τον Μάιο στην Θεσσαλονίκη

Παγκόσμιο συνέδριο "2400 χρόνια Αριστοτέλης" στην Θεσσαλονίκη (23/5-28/5)



Φέτος συμπληρώνονται 2400 χρόνια από τον θάνατο του Αριστοτέλους.

Προς τιμήν του μεγαλύτερου Αρχαίου Έλληνος πολιτικού επιστήμονος, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης διοργανώνει 5ήμερο Παγκόσμιο συνέδριο (από τις 23 Μαΐου μέχρι τις 28 Μαΐου) με τον τίτλο "2400 χρόνια Αριστοτέλης".

Στο συνέδριο αυτό, θα μιλήσουν οι μεγαλύτεροι Έλληνες και ξένοι επιστήμονες για την ζωή και το έργο του μεγάλου Σταγειρίτου.

Αντιφάσεις και "ύβρις" του "νεο-οθωμανισμού"

Άρθρο του Κώστα Ράπτη από το www.capital.gr



Από τους 284 μεγάλους βεζίρηδες που υπηρέτησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε όλα τα χρόνια της ύπαρξης της, οι 44 εντέλει θανατώθηκαν με διαταγή του Πατισάχ. Υπ' αυτή την έννοια, ο Ahmet Davutoğlu μπορεί και να μακαρίζει την τύχη του, αφότου έπεσε στη δυσμένεια του επίδοξου, νέου Σουλτάνου των ημερών μας, Tayyip Erdoğan...

Η παρατήρηση αυτή του Ινδού πρέσβυ ε.τ. Melkulangara Bhadrakumar στους Asia Times υπογραμμίζει την ειρωνεία της ιστορίας σε ό,τι αφορά την εκπαραθύρωση του Τούρκου πρωθυπουργού, καθώς αν κάτι εξασφάλισε την ανάδειξη του διακεκριμένου ακαδημαϊκού Davutoğlu σε πρωθυπουργικό σύμβουλο και κατόπιν σε υπουργό Εξωτερικών και πρωθυπουργό ήταν ακριβώς η έλξη που ασκούσε το θεωρητικό του σχήμα του "νεο-οθωμανισμού” στον ακαλλιέργητο, πλην φιλόδοξο και αποφασιστικό Erdoğan.

Δευτέρα 2 Μαΐου 2016

Πασχάλιος ἔρως ζωοποιός, του Χρήστου Γιανναρά

Κείμενο του Χρήστου Γιανναρά για το Πάσχα και την Ανάσταση,



ΠΑΣΧΑ, ΛΕΞΗ ΕΒΡΑΪΚΗ, σημαίνει πέρασμα, καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία γιορτάζει μὲ τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ τὸ πέρασμα τῆς σύνολης ἀνθρωπότητας ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ἀπερίσταλτη ζωή: Ὁ Χριστὸς συνανέστησε παγγενῆ τὸν Ἀδὰμ ἀναστὰς ἐκ τοῦ τάφου — ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐν τῷ μνήματι.

Καθαιρέστε ΤΩΡΑ τον Αμβρόσιο ή τουλάχιστον μαζέψτε τον. Μας προσβάλει όλους...

Του Νίκου Παππά, Φοιτητή Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο



Έχει πει πολλά, αυτή την φορά ξεπέρασε όμως κάθε όριο. Τόλμησε να ζητήσει από τον Χριστό, Αυτόν που συγχώρεσε τους ίδιους τους δολοφόνους Του, να ξεράνει το χέρι και το στομάχι ενός ανθρώπου. Και μάλιστα μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα και εν ώρα λειτουργίας.

Κυριακή 1 Μαΐου 2016

Ο επαρχιωτισμός των ευρωπαϊστών



Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήταν Έλληνας πρίγκιπας, στρατιωτικός και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1782 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνου εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας. Το 1810 κατατάχτηκε με το βαθμό του ανθυπίλαρχου (ανθυπολοχαγός του Ιππικού) στο σώμα των εφίππων σωματοφυλάκων του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ της Ρωσίας. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, όπου στη μάχη της Δρέσδης έχασε το δεξί του χέρι. Τέλος, συμμετέσχε ως μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο Συνέδριο της Βιέννης με το βαθμό του υποστράτηγου.
Ο Υψηλάντης, όπως πολλοί άλλοι διαπρεπείς και ευγενείς Έλληνες εκείνης της εποχής, έζησε σε μία περίοδο όπου η Ευρώπη βρισκόταν στο απόγειο της δύναμης και της δόξας της. Συναναστρεφόταν πολλούς δυτικούς, μπαινόβγαινε στα ευρωπαϊκά σαλόνια, και διακρίθηκε σε ιστορικές μάχες που καθόρισαν την μετέπειτα πορεία της Γηραιάς Ηπείρου. Ωστόσο, κατά έναν παράδοξο τρόπο – θα έλεγε ένας ευρωπαϊστής – ο Αλέξανδρος Υψηλάντης δεν ξέχασε ποτέ τη γη των προγόνων του και τους υπόδουλους Έλληνες. Ο ίδιος έλεγε στον Ξάνθο: «Αν εγώ εγνώριζον ότι οι ομογενείς μου είχον ανάγκην από εμέ και εστοχάζοντο, ότι εδυνάμην να συντελέσω εις την ευδαιμονίαν των, σου λέγω εντίμως, ότι ήθελον μετά προθυμίας κάμω κάθε θυσίαν, ακόμη και την κατάστασίν μου, και τον εαυτόν μου θα εθυσίαζον υπέρ αυτών». Μία υπόσχεση την οποία τήρησε.

Κάνοντας Πάσχα σε μια μικρή Ρουμάνικη Ορθόδοξη κοινότητα στην Ιταλία (βιωματικό)

Του Νίκου Παππά, Φοιτητή Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

(Η Ρουμάνικη εκκλησία εν Ιταλία στην οποία αναφέρομαι)


Ευρισκόμενος σε μια μικρή πόλη της Νότιας Ιταλίας και μη υπάρχοντας στην περιοχή Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία, αποφάσισα να πάω σε μια Ρουμάνικη να κάνω Μεγάλη Εβδομάδα. Ομολογώ ότι στην αρχή είχα τις επιφυλάξεις μου καθώς μη καταλαβαίνοντας την γλώσσα θεώρησα ότι δεν θα μπορούσα να συμμετάσχω όπως και όσο θα ήθελα τις ακολουθίες, όμως η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική.