Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Κόντρα στις 28/6/16,
Οταν συναγροικιέμαι μὲ παλαιοὺς φίλους Ἀριστεροὺς, μὲ τοὺς ὁποίους σὲ χαλεποὺς καιροὺς δίναμε μάχη νὰ κρατήσουμε τὴν ἑλληνικὴ παιδεία στὸ ὑψηλὸ βάθρο τῆς ἱστορικῆς της ἀποστολῆς, ὅλοι μοῦ ἐκφράζουν τὴν ὀδύνη τους γιὰ τὸν κίνδυνο ἑνὸς πλήρους σχεδὸν ἀφελληνισμοῦ τῶν σχολείων μας. Μοῦ ἐπισημαίνουν τὰ ὅσα ἄτοπα ἐξέρχονται ἀπὸ τὸ «ἕρκος τῶν ὀδόντων» τοῦ νῦν ὑπουργοῦ τῆς παιδείας καὶ κάποιων συνεργατῶν του. Ποὺ δίνουν τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι ἐχθροὶ ὄχι ἁπλῶς τῆς ἑλληνικότητας ἀλλὰ καὶ τῆς στοιχειώδους σοβαρότητας. Πρὸ καιροῦ ὁ καθηγούμενος τοῦ πολυαμαρτωλοῦ τούτου ὑπουργείου ἐχαρακτήρισε ὡς κάτι «παρά φύσιν» τὴν τρίωρη διδασκαλία Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στὸ Γυμνάσιο. Εἶναι τόσα τὰ παρὰ φύσιν ποὺ γίνονται στὴ χώρα μας, ποὺ ἀδυνατεῖ κανεὶς νὰ τὰ μετρήσει. Τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ ἐνόχλησαν τὸν κ. ὑπουργὸ; Ἀκόμη δὲν ἔχει κατανοήσει ὅτι τὰ Ἀρχαῖα εἶναι ρίζα, ἐνῶ τὰ νεώτερα Ἑλληνικὰ εἶναι βλαστοὶ, ποὺ ἀλλάζουν κατὰ ἐποχὴ; Ἁπλῶς, τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ στὰ σχολεῖα μας δὲν διδάσκονται σωστά.