"Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι"

Γιώργος Σεφέρης

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Παρά φύσιν... εἰσηγήσεις (περί Φίλη), του Σαράντου Καργάκου

Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Κόντρα στις 28/6/16,


Οταν συναγροικιέμαι μὲ παλαιοὺς φίλους Ἀριστεροὺς, μὲ τοὺς ὁποίους σὲ χαλεποὺς καιροὺς δίναμε μάχη νὰ κρατήσουμε τὴν ἑλληνικὴ παιδεία στὸ ὑψηλὸ βάθρο τῆς ἱστορικῆς της ἀποστολῆς, ὅλοι μοῦ ἐκφράζουν τὴν ὀδύνη τους γιὰ τὸν κίνδυνο ἑνὸς πλήρους σχεδὸν ἀφελ­ληνισμοῦ τῶν σχολείων μας. Μοῦ ἐπισημαίνουν τὰ ὅσα ἄτοπα ἐξέρχονται ἀπὸ τὸ «ἕρκος τῶν ὀδόντων» τοῦ νῦν ὑπουργοῦ τῆς παιδείας καὶ κάποιων συνεργατῶν του. Ποὺ δίνουν τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι ἐχθροὶ ὄχι ἁπλῶς τῆς ἑλληνικότητας ἀλλὰ καὶ τῆς στοιχειώδους σοβαρότητας. Πρὸ καιροῦ ὁ καθηγούμενος τοῦ πολυαμαρτωλοῦ τούτου ὑπουργείου ἐχαρακτήρισε ὡς κάτι «παρά φύσιν» τὴν τρίωρη διδασκαλία Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στὸ Γυμνάσιο. Εἶναι τόσα τὰ παρὰ φύσιν ποὺ γίνονται στὴ χώρα μας, ποὺ ἀδυνατεῖ κανεὶς νὰ τὰ μετρήσει. Τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ ἐνόχλησαν τὸν κ. ὑπουργὸ; Ἀκόμη δὲν ἔχει κατανοήσει ὅτι τὰ Ἀρχαῖα εἶναι ρίζα, ἐνῶ τὰ νεώτερα Ἑλληνικὰ εἶναι βλαστοὶ, ποὺ ἀλλάζουν κατὰ ἐποχὴ; Ἁπλῶς, τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ στὰ σχολεῖα μας δὲν διδάσκονται σωστά.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

ΒΙΝΤΕΟ - Αφιέρωμα στην πολιτιστική προσφορά της Ελληνικής κοινότητος της Νάπολης και της Ιταλίας

Αφιέρωμα της εκπομπής της ΕΡΤ "Διασπορά", στις 19/6/2016, στον σύγχρονο Ελληνισμό της Νεαπόλεως,

Οδός των Ελλήνων στην Νεάπολη

Ένα ανατριχιαστικό ταξίδι της "Διασποράς" στην Ελληνική κοινότητα της Νεαπόλεως, με αφορμή την εκδήλωση της Comunità Ellenica di Napoli e Campania (σε συνεργασία με τον Δήμο της Νάπολης, την Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων της Ιταλίας και την Φιλελληνική Εταιρία Ιταλίας) για την καθιέρωση της 20ης   Μαΐου ως Παγκόσμια ημέρα της Ελληνικής γλώσσης και Ελληνικού πολιτισμού.

Το παγκόσμιο Ελληνικό πνεύμα δεν ζει μόνον μέσα από τους Ελλήνες-Ελλαδίτες, αλλά μέσα κι από τους φιλέλληνες. Άλλωστε το Ελληνικό πνεύμα γι᾽ αυτό ενδιαφέρει (και αγκαλιάζει) τον κόσμο όλο, γιατί αφορά όλες τις συλλογικότητες ως πρόταση ζωής και πολιτισμού.

Όλα τα 91 Ρωμαίικα οικόσημα-εμβλήματα της Ρωμαιοσύνης και η σημασία τους (pdf)

Εργασία του καθηγητού Θρησκευτικών Δ.Ε. Γεωργίου Στ. Σοφικίτη,


(Από την εισαγωγή της εργασίας) Η σημασία των εμβλημάτων πηγάζει από τους συμβολισμούς τους καθώς, αποστολή τους είναι να εμπνεύσουν (εμβάλλω = εμπνέω) . Για παράδειγμα στον Δικέφαλο Αετό, εκτός από ένα πτηνό (ορατή απεικόνιση), δεσπόζει ενώπιόν μας το αυτοκρατορικό μεγαλείο (αλληγορική απεικόνιση) . Στη συνέχεια, το σύμβολο προκαλεί συναισθήματα και συνειρμούς που σχετίζονται με παράγοντες όπως : η καταγωγή, η θρησκεία ή η ιδεολογία του ατόμου που το αντικρύζει . Αυτό συμβαίνει διότι κάθε σύμβολο συμβάλει στην αναπαράσταση μίας συγκεκριμένης ιδέας . Συνεπώς, καθένα αποτελεί το πρωτογενές μέσον αναγνωρίσεως και κατ’ επέκτασιν επικοινωνίας όσων στοιχίζονται πίσω από την ιδέα αυτή, δηλαδή μεταξύ ομοθρήσκων, ομοαίμων ή ομοϊδεατών .Έτσι, ένα σύμβολο μπορεί να συμβάλει στη συσπείρωση λαών, θρησκειών και ιδεών και να εμβάλει τα μέλη τους σε κοινούς αγώνες.

Δείτε ολόκληρη την εκπληκτική εργασία του καθηγητού Γεωργίου Σοφικίτη:

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Μία αιματηρή πορεία του Ε.Λ.Α.Σ. (Πύργος, Καλαμάτα, Μελιγαλάς…)

Από τη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ, 119, Σεπτέμβριος 2012


Η σφαγή στον Μελιγαλά μέσα από μια αναρχική ματιά,

Είναι γνωστή η πορεία της αριστεράς και ιδιαίτερα της κομμουνιστικής κατά την διάρκεια της κατοχής αλλά και μετά από αυτήν. Έχουμε ήδη αναφερθεί στα «Δεκεμβριανά» σε προηγούμενο φύλλο της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (φύλλο 78). Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως κάθε πλευρά τής αριστεράς είναι εξουσιαστική. Αυτό, είναι σημαντικό να μη μας διαφεύγει. Επειδή η πρισματική εικόνα, πολλές φορές, καλλιεργεί ψευδαισθήσεις και με δεδομένο πως αριστερά και βία αποδίδονται συνήθως με μια λέξη που ακούει στο όνομα ΚΚΕ, καλό είναι να λαμβάνεται υπ’ όψιν πως η άσκηση της εξουσιαστικής βίας έχει κι αυτή πολλές όψεις, από την άμεση έως και τις πλέον συγκεκαλυμμένες εκδηλώσεις της. Το αν σε πολλές περιπτώσεις η πρωτοκαθεδρία της άμεσης εξουσιαστικής βίας (κυρίως) παραχωρήθηκε στο ΚΚΕ δεν απαλλάσσει από την συνευθύνη τις υπόλοιπες πλευρές και φορείς της αριστεράς, που όχι μόνο ανέχτηκαν αλλά και ενθάρρυναν, με τον ιδιαίτερο τρόπο τους κάθε φορά, την εγκληματική του δραστηριότητα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά συγκροτούσαν μαζί του και μέτωπα.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Pεαλισμός μαρτυρίας – όχι ιδεολογήματα, του Χρήστου Γιανναρά

Επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά στην εφημ. Καθημερινή, 26/6/16

 
Δ​​εν προδίδει σοβαρότητα να οργανώνουμε «Mεγάλη Σύνοδο» των Oρθόδοξων ανά τον κόσμο Eκκλησιών, χωρίς να έχουμε διασαφήσει ποια είναι τα στοιχεία ή γνωρίσματα που καθιστούν μια τοπική χριστιανική Eκκλησία «Oρθόδοξη»: Eίναι η πιστότητα στο «γράμμα» κάποιων ιδεολογικών «αρχών» (δογμάτων), πιστότητα σε κείμενα - πηγές μιας ιδεολογίας; Eίναι η εκκλησιαστική «Oρθοδοξία» το αντίστοιχο της μαρξιστικής ή της φροϋδικής «ορθοδοξίας»; 

Mήπως είναι εθνική ιδιότητα η εκκλησιαστική Oρθοδοξία: η από αιώνων πολλών «επικρατούσα θρησκεία» σε ένα έθνος - κράτος, φολκλορικό στοιχείο ταυτισμένο με την ιστορική ιδιοπροσωπία και τη συναισθηματική ιδιοσυγκρασία ή τους παγιωμένους εθισμούς ενός λαού; Σήμερα μιλάμε για «ορθόδοξες εκκλησίες», που διακρίνονται με κριτήρια την εθνικότητα: ρωσική, σερβική, βουλγαρική, ελλαδική κ.λπ. εκκλησία. Tις χαρακτηρίζουμε «αυτοκέφαλες», που σημαίνει την απόλυτη αυτονομία και αυτοτέλεια της καθεμιάς, με μοναδικό κοινό γνώρισμα: τη σύμπτωση σε κάποιες ιδεολογικές παραδοχές. [H γλώσσα η εκφραστική της κοινωνίας της εμπειρίας (λειτουργική δραματουργία, λειτουργικό μέλος, ζωγραφική, αρχιτεκτονική, η πρακτική της εξομολόγησης, της μετοχής στην Eυχαριστία) έχουν τόσο παραλλάξει σε κάθε εθνική εκκλησία, που δύσκολα μπορεί πια να μιλήσει κανείς για ομοείδεια]. H ιστορική πραγματικότητα θα δικαιολογούσε να μιλάμε για Oμοσπονδία εθνικών εκκλησιών, ακριβώς όπως στον Προτεσταντισμό.

ΒΙΝΤΕΟ - Ο Γιώργος Καραμπελιάς ανακοίνωσε το νέο κίνημα "ΑΡΔΗΝ"

Το νέο κίνημα "ΑΡΔΗΝ" ανακοίνωσε ο Γιώργος Καραμπελιάς στην εκπομπή Γιάφκα στον Άλφα 989,




Στην εκπομπή Γιάφκα του Σπύρου Χαριτάτου εμφανίστηκε ο πολιτικός αναλυτής Γιώργος Καραμπελιάς, και μέσω της συχνότητος του Άλφα 989 ανακοίνωσε την δημιουργία του νέου κινήματος "ΑΡΔΗΝ".

Όπως είπε και ο ίδιος, μετά από πολλά χρόνια θεωρεί ότι ο κύκλος της μεταπολιτεύσεως έκλεισε και δημιουργώντας το κίνημα "ΑΡΔΗΝ" θέλει να κάνει μια διαφορετική πρόταση για την νέα εποχή, εποχή η οποία βρίσκει τον Ελληνισμό σε τεράστιο κίνδυνο και παρακμή.

Την διακήρυξη μπορείτε να την διαβάσετε όλη εδώ και να υπογράψετε δηλώνοντας την στήριξή σας.

Δείτε στο παρακάτω βίντεο τί είπε αναλυτικά ο Κος Καραμπελιάς για το νέο κίνημα:

Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

Το Brexit μια στρατηγική ήττα της Γερμανίας και των ΗΠΑ, του Γιώργου Καραμπελιά

Άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά στο www.ardin-rixi.gr,


Το Brexit αποτέλεσε το αποκορύφωμα μιας περιόδου αλλεπάλληλων πληγμάτων στην παγκοσμιοποίηση, κατεξοχήν σ’ ό,τι αφορά στην Ευρώπη: Η κρίση στην Ιβηρική χερσόνησο που οδηγεί σε δεύτερες εκλογές στην Ισπανία, η παρ’ ολίγον εκλογή ακροδεξιού προέδρου στην Αυστρία, η άνοδος της ακροδεξιάς «Εναλλακτικής για την Γερμανία», της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία, η εκλογή δημάρχων των «Πέντε αστέρων» στη Ρώμη και το Τορίνο, το μεγάλο κοινωνικό κίνημα που συγκλονίζει τη Γαλλία εδώ και τρεις σχεδόν μήνες, γνώρισαν την κορύφωσή τους με την ψήφο των Βρετανών υπέρ του Brexit. 

Πρόκειται για ένα ράπισμα σ’ αυτό που αποκαλούμε παγκοσμιοποίηση· ένα ράπισμα που προήλθε από τα λαϊκά στρώματα και τους περιθωριοποιημένους πολίτες της Βρετανίας. Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα και αμάχητα: Στα κέντρα των μητροπόλεων, κατεξοχήν του Λονδίνου, αλλά και στο Μάντσεστερ και το Λίβερπουλ, υπερψηφίστηκε η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση – μάλιστα στο κέντρο του Λονδίνου το «Παραμένω» συγκέντρωσε το 75% των ψήφων και στο ευρύτερο μητροπολιτικό Λονδίνο το 59%. Αντίθετα, στις υποβαθμισμένες περιοχές που πλήττονται από την αποβιομηχανοποίηση και αντιμετωπίζουν πολύ πιο έντονα τον ανταγωνισμό των μεταναστών, το «Αποχωρώ» ξεπέρασε το 60%, συχνά ακόμα και το 70%. Και τα αποτελέσματα θα ήταν ακόμα πιο σαρωτικά εάν οι Σκωτσέζοι και οι Βορειο-ιρλανδοί δεν ψήφιζαν υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. εξαιτίας της αντίθεσής τους με την αγγλική κυριαρχία! 

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

ΒΙΝΤΕΟ - Γ.Κοντογιώργης: Η πολιτική Ευρώπη μετά το βρετανικό δημοψήφισμα

Συνέντευξη του Γιώργου Κοντογιώργη στο zougla.gr για το Brexit,


Ο Γ. Κοντογιώργης για την πολιτική Ευρώπη μετά το βρετανικό δημοψήφισμα.

Η θεμέλια αιτία της ανάπτυξης φυγοκέντρων τάσεων στις χώρες μέλη, και τί σηματοδοτεί η Βρετανική έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην συζήτηση συμμετέχει και ο καθητηγής W. Mallinson.

Δείτε αναλυτικά τί είπε ο καθηγητής για τα αποτελέσματα του Brexit:

ΒΙΝΤΕΟ - Ο Βασίλειος Μαρκεζίνης για Brexit: Ιστορικός «Σεισμός» για την Ευρώπη

Συνέντευξη του Βασίλειου Μαρκεζίνη στον 9.84 για το Brexit,


Το αποτέλεσμα στη Βρετανία είναι ιστορικής σημασίας με σεισμικές συνέπειες για όλη την Ευρώπη , είπε ο Βασίλειος Μαρκεζίνης, σε συνέντευξη του στον 9.84 , προκαλώντας αίσθηση με το πώς ανέλυσε την ψήφο των Βρετανών, αλλά και το ρόλο των μεγάλων συμφερόντων στη υπόθεση αυτή.

Ακούστε την συνέντευξη:

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Αρκεί μόνον το σύνθημα "Παραιτηθείτε";

Του Χάρη Λευθεριώτη, Φοιτητή Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

 
Τις τελευταίες μέρες, προκλήθηκε μεγάλη αναστάτωση στον δημόσιο διάλογο γύρω από το κίνημα "Παραιτηθείτε" και την πολιτική του ταυτότητα. Η κυβέρνηση έσπευσε βεβιασμένα να απαξιώσει αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας, θεωρώντας το κομματικά υποκινούμενο και φανερώνοντας μάλιστα τις ολοκληρωτικές-αυταρχικές της τάσεις (βλέπε δηλώσεις Φίλη, Σκουρλέτη). Ο κύριος Φίλης,μάλιστα, δήλωσε πως η συγκέντρωση κινείται στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας. Οι συγκεκριμένοι υπουργοί οφείλουν να γνωρίζουν πως το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι αποτελεί θεμελιώδες, συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη. Η εντολή που έλαβαν από το εκλογικό σώμα είναι χρονικά περιορισμένη και δεν τους δίδει το δικαίωμα να εγκαθιδρυθούν μονίμως στην εξουσία, ωσάν να ήταν αυταρχικό καθεστώς.

Μια ανατριχιαστική ιστορία από την κομμουνιστική θηριωδία στα Δεκεμβριανά


Σε εκείνη τη μικρή αυλή, στη λαϊκή γειτονιά στο Περιστέρι, με το αγιόκλημα και τα γιασεμιά, η μαυροντυμένη γυναίκα πήρε στην αγκαλιά της τη μικρότερη δισέγγονη της. Κάθισαν στη σκιά και την εναπόθεσε στα γόνατα της. Χάιδεψε τα μακριά καστανοκόκκινα μαλλιά της και τα μύρισε. Το κοριτσάκι αναδεύτηκε στην αγκαλιά της και βολεύτηκε καλύτερα κοιτώντας τη στα μάτια. "Γιαγιά της είπε θα μου πεις ένα παραμύθι;"
"Σήμερα της είπε θα σου πω μια αληθινή ιστορία για τους παππούδες σου που δεν γνώρισες, για το μπαμπά σου και τα αδέρφια του που έμειναν ορφανά και τα μεγάλωσα εγώ" Η μικρούλα τη κοίταξε περίεργα, ήταν μόνο τριών χρονών και σταύρωσε τα χέρια της περιμένοντας τη γιαγιά της να ξεκινήσει.
"Είσαι πολύ μικρούλα της είπε αλλά εγώ θα φύγω σύντομα και θέλω να είμαι σίγουρη ότι και εσύ όπως και τα ξαδέρφια σου θα ξέρετε την αλήθεια. Είσαι το στερνοπούλι αυτής της οικογένειας και κάτι μου λέει ότι εσύ θα σηκώσεις το όνομα της στους ώμους σου. Όταν κοιτώ τα μάτια σου βλέπω τη κόρη μου σε σένα και όταν παρακολουθώ πως μιλάς βλέπω το γαμπρό μου. Είσαι το γέννημα δύο πολύ δυνατών ανθρώπων που δεν πρόλαβαν να ζήσουν"
"Ο παππούς σου μωρό μου, παρόλο που ήταν πατέρας πέντε παιδιών πολέμησε και στην Αλβανία τους Ιταλούς και μετά τους Γερμανούς. Στη κατοχή ήταν καπετάνιος στον ΕΛΑΣ. Όταν ήρθε η ευλογημένη ώρα και έφυγαν από την πατρίδα μας οι κατακτητές, γυάλισε το όπλο του, το παρέδωσε στο σύνδεσμο του και ζήτησε να φύγει για να γυρίσει στη γυναίκα του και στα πέντε παιδιά του. Ο καπετάνιος του Iου Tάγματος Mιχάλης Παναγιωτίδης, του είπε ότι δεν είχαν τελειώσει ακόμα και του ζήτησε να μείνει. Ο παππούς σου του απάντησε ότι η δική του δουλειά είχε τελειώσει με την αποχώρηση των Γερμανών και έφυγε για να γυρίσει στο πατέρα σου και τη γιαγιά σου.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Το κοινοτικό πνεύμα στο έργο του Ίωνος Δραγούμη

Του Γιάννη Κουριαννίδη,



Ο κοινοτισμός, ως σύστημα ιδεών, εισέβαλε τα τελευταία χρόνια στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική σκέψη. Οι πρώτοι θεωρητικοί του μάλλον τον τοποθέτησαν στον αντίποδα τόσο του φιλελευθερισμού, όσο και του ατομικιστικού πνεύματος. Οι πιο καχύποπτοι θα μπορούσαν να πουν ότι­ δεν είναι τίποτε άλλο από μία ακόμη προσπάθεια του διεθνούς εξουσιασμού να υποκαταστήσει τα σοσιαλιστικά οράματα.

Ο κατ' εξοχήν θεωρητικός του κοινοτισμού στην Ελλάδα θεωρείται ο Επτανήσιος Κωνσταντίνος Καραβίδας. Όπως έγραφε χαρακτηριστικά: «Σύντομα λέγω εδώ ότι ο Κοινοτισμός, είνε ολοκληρωτική συνθετική αντίληψις της ζωής, είνε βίωσις - περιέχει συνεπώς βάσεις οικονομικής αναπλάσεως και στοιχεία πολιτισμού, επαληθευμένα από την Ιστορία μας και αναζωογονούμενα από την ανάγκη των καιρών σήμερα, ως το πιο ζωτικό αίτημα: Χωρίς να κλωνίζωμε την ατομική ιδιοκτησία και το ιερό όραμα της ανθρωπίνης προσωπικότητος - ζητάμε να βγάλωμε απ' την αναρχία και να τάξωμε και τις δύο αυτές τεράστιες δυνάμεις μέσα στην ιεραρχημένην κοινοτική ομάδα, η οποία εξευμενίζει και εξυψώνει την προσωπικότητα του ατόμου και γονιμοποιεί κοινωνικώς την ιδιοκτησία και ζητάμε πρακτικώς, να οργανώσωμε το χωρικό και μικροαστικό κεφάλαιο απάνω στην προσωπική ομαδική εκμετάλλευση των στοιχείων του τοπικού μας πλούτου, τα οποία ακριβώς προσφέρονται στους κοινοτικούς θεσμούς».

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

«Mεγάλη Σύνοδος»: η αντίφαση εγγενής, του Χρήστου Γιανναρά

Επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά στην εφημ. Καθημερινή, 19/6/16


Πριν δέκα περίπου μέρες, το πρώτο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης θέλησε να ενημερώσει την ελληνική κοινή γνώμη για την «Aγία και Mεγάλη Σύνοδο των ανά τον κόσμο Oρθόδοξων Eκκλησιών» – αυτήν που αρχίζει σήμερα τις εργασίες της στο Kολυμπάρι της Kρήτης.

Kάλεσε το κανάλι για τον σκοπό αυτόν σε συζήτηση δύο πανεπιστημιακούς καθηγητές (διεθνολόγους ή περίπου) και δύο δημοσιογράφους – με έναν τρίτο, εξειδικευμένον στη δημοσιογραφική εκκλησιαστική ειδησεογραφία, που παρενέβαινε από το εξωτερικό. Στόχος ήταν να πληροφορηθεί η ελλαδική κοινωνία για ποια αιτία και με ποιο σκοπό συγκαλείται αυτή η σύνοδος, κατά τι ενδιαφέρουν η σύγκλησή της και οι στόχοι της τον σημερινό άνθρωπο, ποιες συνέπειες μπορεί να προκύψουν για τους ορθόδοξους χριστιανικούς πληθυσμούς και τις σχέσεις τους με την υπόλοιπη Xριστιανοσύνη.

Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

Ευρώπη, η ήπειρος της αμαρτίας! του Σαράντου Καργάκου

Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Kontra στις 17/6/2016,


Έγινε πολυ τῆς μόδας ὁ ἀντιρατισμὸς, διότι, λένε, ὅτι ὁ ρατσισμὸς ἀπάδει πρὸς τὸν εὐρωπαϊκό πολιτισμὸ! Κι ὅμως ἡ Εὐρώπη εἶναι ἡ μήτρα τῶν παντὸς εἴδους ρατσισμῶν. Μὲ τελευταῖο καὶ πιὸ τερατώδη τὸν χιτλερικὸ ρατσισμό. Ἀλλὰ καὶ οἱ λοιποὶ κάτοικοι τῆς γηραιᾶς ἠπείρου μας, «τῆς γηρασάσης ἐν πολλοῖς ἁμαρτίαις», δὲν ὑστέρησαν σὲ ρατσιστικὲς ἐκδηλώσεις. Οἱ Εὐρωπαῖοι, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Σταυροφοριῶν καὶ ἀργότερα τῆς ἀποικιοκρατικῆς ἐξαπλώσεώς τους στὶς νεοανακαλυφθεῖσες χῶρες, θεώρησαν ἑαυτοὺς πὼς εἶναι «θεοκοὶρανοι», ὅτι δηλαδὴ ἔχουν ἐκ Θεοῦ τὴν ἐξουσία ἐπὶ τῆς γῆς. Ἔτσι ἔγιναν τύραννοι. Στυγνοί ἀποικιοκράτες ποὺ σώρευσαν ἀμύθητα πλούτη στὶς χῶρες τους μὲ τὸ δουλεμπόριο καὶ τὴ στυγνὴ ἐκμετάλλευση τῶν ἰθαγενῶν, τοὺς ὁποὶους ὑπέταξαν καὶ δουλοποίησαν ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ, λὲς καὶ ὁ Θεὸς εἶναι μεσίτης δούλων γιὰ τοὺς δυνατούς. Ὀνομάζουμε «Μαστίγες τοῦ Θεοῦ» τὸν Ἀττίλα, τὸν Τσεγκίς Χὰν, τὸν Ταμερλάνο καὶ ξεχνᾶμε τὸν πλήρη σχεδὸν ἀφανισμὸ τῶν λαῶν τῆς Καραϊβικῆς, τῆς Β. Ἀμερικῆς καὶ μερικῶς τῆς Νότιας Ἀμερικῆς. Ξεχνᾶμε ὅτι ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰὠνα στὴν Αὐστραλία τὸ κεφάλι ἑνὸς Ἀβοριγίνου πληρωνόταν –κομμένο φυσικὰ– ἀπὸ τὶς τοπικὲς ἀρχὲς μὲ ἕνα σεβαστὸ ποσό. Ξεχνᾶμε φυσικὰ καὶ τὶς Σταυροφορίες.

«Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου», ένα... ξεχασμένο κοινό

Του Νίκου Παππά, Φοιτητή Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο



Η «Serenissima Repubblica di San Marino» [δηλ. Γαληνοτάτη Πολιτεία (ή κατά την λάθος μετάφραση: Δημοκρατία) του Αγίου Μαρίνου] είναι μια εξαιρετική και μοναδική περίπτωση μιας πόλης-κράτους η οποία επιβίωσε μέχρι και σήμερα. Η πόλη βρισκόταν στην επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και στην περιφέρεια του Ελληνικού κόσμου, ο οποίος αναπτυσσόταν πάντοτε με βάση τις αυτόνομες πόλεις-κοινότητες. Βρίσκεται μόλις μία ώρα μακριά από το Ρίμινι και έχει περίπου 30.000 κατοίκους.

Ο Μαρίνος ήταν ένας Χριστιανός λιθοξόος (=λαξευτής λίθων και μαρμάρων). Είχε πάει στην περιοχή του Ρίμινι για να κάνει Χριστιανικά κηρύγματα, όμως γρήγορα (το 257 μ.Χ.) κατέφυγε στο βουνό Μόντε Τιτάνο καθώς εκείνη την εποχή ο Διοκλητιανός είχε εξαπολύσει δριμείς διωγμούς κατά των Χριστιανών (και του Μανιχαϊστών) και βρισκόταν σε κίνδυνο. Εκεί έφτιαξε μια μικρή εκκλησία, σιγά-σιγά μαζεύτηκαν και άλλοι διωκόμενοι Χριστιανοί, και έτσι δημιουργήθηκε ο οικισμός που αυτός με την σειρά του εξελίχθηκε σε αυτόνομη πόλη. Η πόλη θεωρείται ότι ιδρύθηκε επίσημα στις 3 Σεπτεμβρίου 301 μ.Χ. (ημέρα θανάτου του Μαρίνου).

Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Ο Ερντογάν, ο Πούτιν και ο Άσαντ! του Σάββα Καλεντερίδη

Άρθρο του Σάββα Καλεντερίδη στην εφημ. Δημοκρατία στις 17/6/2016,


Η διεθνής απομόνωση της Τουρκίας και οι εφιάλτες του «σουλτάνου» !

Τα αδιέξοδα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής έχουν οδηγήσει σε βαθύ προβληματισμό τον Ερντογάν, ο οποίος πλέον αντιλαμβάνεται αυτό που εμείς είχαμε αντιληφθεί και επισημάνει εδώ και καιρό απ' αυτή τη στήλη. Oτι, δηλαδή, μέσα στην παντοδυναμία του, αφού έχει εξουδετερώσει όλους τους αντιπάλους του στο εσωτερικό, θα δει την καρέκλα, ή μάλλον τον θρόνο του, να τρίζει εκεί στο νεοοθωμανικό σαράι των 1.000 δωματίων, που είναι 30 φορές μεγαλύτερο από τον Λευκό Οίκο και κόστισε περίπου 400.000.000, ενώ οι αντίπαλοί του ανεβάζουν το κόστος κατασκευής και εξοπλισμού στα 600.000.000 δολάρια. 

Μπορεί ακόμη να μην νιώθει τους τριγμούς, όμως όταν ολοκληρωθεί η απελευθέρωση της Ιεράπολης-Μένπετζ, που θα σημάνει τη συνένωση των καντονιών Κομπάνι και Αφρίν στη βόρεια Συρία, τότε θα αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση για όλα και για όλους. Και εννοούμε και για τη σοβινιστική ισλαμοφασιστική Τουρκία και για τους σουνίτες εθνικιστές και φυσικά και για τον ίδιο τον Ερντογάν.

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Magna carta - Ο Μέγας Χάρτης των δικαιωμάτων του ανθρώπου (1215)

Ο Χάρτης των διακαιωμάτων του ανθρώπου που παραχώρησε ο Βασιλιάς της Αγγλίας, 


Η Μάγκνα Κάρτα (Μέγας Χάρτης) είναι ένας χάρτης δικαιωμάτων που αναγκάστηκε να παραχωρήσει ο βασιλιάς της Αγγλίας Ιωάννης ο Ακτήμονας στους ευγενείς, στον κλήρο και στην εμπορική και αγροτική τάξη. Είναι γραμμένος στα λατινικά, και γι’ αυτό έχει γίνει γνωστός με τη λατινική ονομασία του. Ο βασιλιάς δεν σεβάστηκε τις υποσχέσεις που είχε δώσει το 1213, οπότε το Πάσχα του 1215 μια ομάδα βαρόνων συμμάχησε για να τον υποχρεώσει να αποκηρύξει τις αυθαιρεσίες του.

Η ενέργεια αυτή είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν τον βασιλιά όλοι σχεδόν οι ευγενείς, ο κλήρος και ο λαός και να τον αναγκάσουν να υπογράψει στις 17 Ιουνίου 1215, στο Ρουνιμέντε του Ουίνδσορ, το κείμενο που του πρότειναν οι βαρόνοι.

Από τις σημαντικότερες διατάξεις της Μάγκνα Κάρτα είναι αυτές που αναφέρονται στον σεβασμό της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου, την απαγόρευση δηλαδή της φυλάκισης, εξορίας ή τιμωρίας χωρίς προηγούμενη δικαστική απόφαση, στην υποχρέωση του βασιλιά να ζητά τη συγκατάθεση του Μεγάλου Συμβουλίου για την επιβολή φόρων και, τέλος, στην αναγνώριση των εξουσιών του Μεγάλου Συμβουλίου (που εξελίχτηκε στο σημερινό Κοινοβούλιο). Αρχικά η Μάγκνα Κάρτα ήταν ένα συμβιβαστικό κείμενο για την ισοστάθμιση των δικαιωμάτων του βασιλιά και των φεουδαρχών, αλλά σταδιακά, με μια αργή και επίμοχθη διαδικασία, τα ευεργετήματα που καθιέρωνε επεκτάθηκαν σ’ ολόκληρο τον λαό. Θεωρείται το πρώτο συνταγματικό κείμενο της Αγγλίας και η βάση των ελευθεριών της.

Σχολαστικισμός & Ησυχασμός: Αναζητώντας τα θεμέλια της ευρωπαϊκής σκέψης

Του Χαρίτου Αναστασίου, Φοιτητή Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ


Ίσως η ειδοποιός διαφορά των δύο πολιτισμικών συστημάτων της μεσαιωνικής Ευρώπης, του δυτικοευρωπαϊκού λατινικού και του ανατολικού ρωμαϊκού/ελληνικού, να ήταν η διαφορά αντίληψης των θεολογικών και φιλοσοφικών πραγμάτων. Σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα και παρά τις σημαντικές πολιτισμικές και φιλοσοφικές ανταλλαγές των δύο κόσμων το ρήγμα μεταξύ τους βάθαινε ως προς τον τρόπο αντίληψης του φυσικού κόσμου και δη του θείου, με τις δύο αντιλήψεις να αποκρυσταλλώνονται έντονα στον Σχολαστικισμό της Δύσης και στον Ησυχασμό της Ανατολής. Στο σήμερα της ευρωπαϊκής αλλά και δυτικής ενοποίησης και ολοκλήρωσης ζητούμενο είναι η αναγνώριση και η γεφύρωση αυτών των δύο θεωρήσεων που μέχρι σήμερα καθορίζουν υποσυνείδητα τις πολιτισμικές συμπεριφορές των ευρωπαϊκών λαών, ένθεν και ένθεν.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Η απαξίωση των διαφωτιστών για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο)

Του Νίκου Παππά, Φοιτητή Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο



Ο 18ος αιώνας είναι ένας αιώνας συνεχών επαναστάσεων, και η στροφή της Δύσεως προς τον ορθολογισμό είχε ως αποτέλεσμα να αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό η θρησκεία και το παρελθόν να αντιμετωπιστεί με μεγάλη άρνηση. Αποτέλεσμα του μίσους των διαφωτιστών προς τον Μεσαίωνα, ήταν να ταυτιστεί από πολλούς η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με τον Δυτικό φεουδαλικό κόσμο, και να παρουσιαστεί η αυτοκρατορία ως θεοκρατική – σκοταδιστική.

Σκληρή κριτική στην αυτοκρατορία άσκησαν οι Βολταίρος, Μοντεσκιέ, Έγελος και ο Ναπολέων Α’. Ο Βολταίρος, Γάλλος ιστορικός και φιλόσοφος, θα γράψει: «Υπάρχει μια ιστορία πολύ περισσότερο γελοία από την ιστορία της Ρώμης από την εποχή του Τακίτου: η ιστορία του Βυζαντίου. Αυτή η ανάξια λόγου συλλογή δέν περιλαμβάνει τίποτε άλλο, παρά μόνο πομπώδεις διακηρύξεις και θαύματα. Είναι το βδέλυγμα του ανθρώπινου πνεύματος, όπως η Ελληνική αυτοκρατορία υπήρξε το βδέλυγμα της οικουμένης»(1). Επίσης θεωρούσε ότι η βυζαντινή αυτοκρατορία μετρούσε περισσότερους μοναχούς, που δεν χρησίμευαν σε τίποτα, απ' ό,τι στρατιώτες.

François-Marie Arouet (Voltaire)

Αποτελέσματα 2ης e-ψηφοφορίας ResPublicaGr: ΕΞΩ οι κομματικές παρατάξεις απ᾽ τα πανεπιστήμια

Ολοκληρώθηκε η δεύτερη ψηφοφορία του ResPublicaGr με θέμα τις φοιτητικές παρατάξεις!


Σας παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας της ιστοσελίδος μας, με θέμα την άποψή σας για τις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις στα πανεπιστήμια.

Τα αποτελέσματα είναι συντριπτικά υπέρ της καταργήσεως των κομματικά διατεταγμένων φοιτητικών παρατάξεων, αλλά ταυτόχρονα και υπέρ της ανεξάρτητης αντιπροσωπεύσεως των φοιτητών στην Σύγκλητο.


Συγκεκριμένα τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Κοράνι στην Αγία Σοφία: Πρόκληση ή ανοησία; του Σαράντου Καργάκου

Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Real News στις 12/6/16,



Οι Τούρκοι θαρρούν ότι ο πλανήτης φτιάχτηκε για να τους φιλοξενήσει. Κι όταν αντιμετωπίζουν κρίσεις, καταφεύγουν στις προκλήσεις. Αυτό δεν πρέπει καθόλου να μας εκπλήσσει. Είναι παλαιά τακτική. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία έχει αυτο-απομονωθεί. Περιβάλλεται από χώρες ιστορικά εχθρικές, με τις οποίες βρίσκεται ξανά σε τριβές. Επιπλέον, έχει αποκοπεί από τους παραδοσιακούς συμμάχους της (Γερμανούς - Αμερικανούς) και ουσιαστικά βρίσκεται ante bellum με τον μεγαλύτερό της εχθρό, τη Ρωσία. 

Συνεπώς, η πρόσφατη ανάγνωση εδαφίων εντός της Αγίας Σοφίας, ιερό κέντρο όλης της Χριστιανοσύνης, που από την εποχή του Κεμάλ έχει μετασχηματισθεί σε μουσείο, σε τούτο μόνο αποσκοπεί: να αποστραφεί η προσοχή του τουρκικού λαού από τα μεγάλα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα που τον ταλανίζουν και να στραφεί προς μία θρησκευτική κατεύθυνση για να ικανοποιηθεί το θρησκευτικό μένος των Τούρκων μουσουλμάνων και να σταλεί ένα μήνυμα απειλής εναντίον της Ελλάδος, που αποτελεί -έτσι θεωρούν- τον πλέον αδύνατο κρίκο των αντιπάλων της χώρας του Ερντογάν.

Παιδεία Ώρα Μηδέν (στοιχεία σοκ για τα βιβλία σε δημοτικό-γυμνάσιο)

Άρθρο του Ανδρέα Σταλίδη στην εφημ. Εστία στις 14/6/16,

Η κυβέρνηση Σημίτη παρήγγειλε τη συγγραφή περίπου 150 σχολικών βιβλίων με εκσυγχρονιστικό χαρακτήρα. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο τα ενέκρινε και τα παρέδωσε στην κυβέρνηση Καραμανλή. Τελικά ενσωματώθηκαν στη σχολική ύλη γύρω στο 2005-07. Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ένα από αυτά: το βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού. Ήταν όμως μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ας ρίξουμε μια ματιά στα υπόλοιπα εγχειρίδια.

Στο τετράδιο εργασιών του βιβλίου Γλώσσας Α Γυμνασίου (σ. 16) υπάρχει κείμενο με τίτλο «Οσάκις», αλλά θα του ταίριαζε και ο τίτλος «εισαγωγή στην παιδεραστία». Το κείμενο περιγράφει έναν δάσκαλο που επαναλάμβανε τη λέξη «οσάκις», στο άκουσμα της οποίας τα παιδιά χασκογελούσαν. Ρώτησε και έμαθε ο δάσκαλος ότι «ο Σάκης» ήταν ένας «ηλεκτρολόγος 20-25 ετών και τα είχε φτιάξει με μια από τις μαθήτιρες, την Αλέκα. Ο πρώτος έρωτας της τάξης».

ΒΙΝΤΕΟ - Ο Χρήστος Γιανναράς για την παρακμή του νεοΕλληνικού κόσμου

Ομιλία του Χρήστου Γιανναρά στο «Εκκοκκιστήριο ΙΔΕΩΝ» στην Βέροια,


O καθηγητής Φιλοσοφίας και συγγραφέας Χρήστος Γιανναράς βρέθηκε στις 13 Μαΐου  στο «Εκκοκκιστήριο ΙΔΕΩΝ» στην Βέροια και παρουσίασε το νέο του βιβλίο «Την αλήθεια κατάματα» από τις εκδόσεις ΙΑΝΟΣ.



Επιπλέον, μίλησε για την σημερινή παρακμή (κι όχι κρίση) του Ελληνικού κόσμου, και τόνισε την ανάγκη για επιστροφή στην Ελληνική πόλη, την κοινωνία των πολιτών του Ελληνικού τρόπου.

Μια (ακόμη) εξαιρετική ομιλία του καθηγητού. Παρακολουθήστε την στο παρακάτω βίντεο:

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Προς τί το gay pride; Τί διεκδικούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;

Άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου στην Καθημερινή στις 14/6/16,


Είναι οι ομοφυλόφιλοι κοινωνική τάξη ή ομάδα με διακριτά χαρακτηριστικά συμπεριφοράς και ιδιαίτερη κοινωνική θέση; Οχι. Νομίζω ότι οι πρώτοι που θα απέρριπταν αυτήν τη θέση θα έπρεπε να είναι όσοι αυτοχαρακτηρίζονται ως ομοφυλόφιλοι. Συνιστά η ομοφυλοφιλία πολιτικό πρόγραμμα; Μάλλον όχι. Τότε προς τι το gay pride;

Η προφανής απάντηση είναι πως συμβάλλει στην απενεχοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Είναι ενοχοποιημένη η ομοφυλοφιλία εν έτει 2016; Καταγράφεται στον ποινικό κώδικα ή έστω ως παρεκτροπή στον κώδικα κοινωνικής συμπεριφοράς; Οχι βέβαια. Είναι σαν να κάνεις διαδήλωση για την αποποινικοποίηση της μοιχείας.

ΒΙΝΤΕΟ-συζήτηση: "Ο Αριστοτέλης και η πολιτική" - Α. Μανιτάκης, Γ. Κοντογιώργης, Μ. Δραγώνα

Συζήτηση στο ΑΠΘ "Ο Αριστοτέλης και η πολιτική". Συμμετέχουν οι: Α. Μανιτάκης, Γ. Κοντογιώργης, Ν. Παρασκευόπουλος και Μ. Δραγώνα


Το Σάββατο, 28 Μαΐου 2016, τελευταία ημέρα του Παγκόσμιου Συνεδρίου για τον Αριστοτέλη που πραγματοποιήθηκε στο ΑΠΘ από το Διεπιστημονικό Κέντρο Αριστοτελικών Μελετών, οι καθηγητές Αντώνης Μανιτάκης, πρώην Υπουργός Εσωτερικών, Γιώργος Κοντογιώργης, πρώην Πρύτανης του Πάντειου, Νίκος Παρασκευόπουλος, Υπουργός Δικαιοσύνης και Μυρτώ Μονάχου Δραγώνα, καθηγήτρια ΕΚΠΑ, προσέγγισαν τον Αριστοτέλη ως πολιτικό και κοινωνικό στοχαστή. Συντόνισε ο καθηγητής Φιλοσοφίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου Βρυξελλών Λάμπρος Κουλουμπαρίτσης.

Δείτε την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση στο παρακάτω βίντεο:

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Ολα είναι θέμα δημοφιλίας (περί ανάγνωσης Κορανίου στην Αγία Σοφία)

Άρθρο του Άγγελου Συρίγου στην εφημ. Καθημερινή στις 12/6/2016,


Η ανάγνωση του Κορανίου εντός της Αγίας Σοφίας, κατά την περίοδο του Ραμαζανίου και σε ώρα που δεν λειτουργεί ως μουσείο, είναι το τελευταίο μίας σειράς επεισοδίων που έχουν ξεκινήσει εδώ και 66 χρόνια.

Επί κυβερνήσεως Μεντερές δημιουργήθηκε το 1950 η Εταιρεία Κατακτήσεως της Ισταμπούλ, η οποία καθιέρωσε τον πανηγυρικό εορτασμό της 29ης Μαΐου ως ημέρας της Αλώσεως. Σε βυζαντινά μνημεία της πόλεως, συμπεριλαμβανομένης και της Αγίας Σοφίας, αναρτήθηκαν πινακίδες που αναφέρονταν σε μία υποτιθέμενη προφητεία του Μωάμεθ: «Η Κωνσταντινούπολη θα κατακτηθεί. Τι λαμπρός ο στρατηλάτης και τι λαμπρός ο στρατός που θα την πάρει».

Βυζαντινοί, άρα Ευρωπαίοι

Του Μάριου Νοβακόπουλου, Φοιτητή στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Η σχέση ημών των Νεοελλήνων με το βυζαντινό μας παρελθόν είναι συχνά άβολη. Μέσα στην αγωνία μας να γίνουμε αποδεκτοί από τα δυτικά έθνη στην οικογένεια των πεπολιτισμένων Ευρωπαίων, συχνά νιώθουμε ότι η μεσαιωνική και μεταμεσαιωνική μας παράδοση, εδραζόμενη στην ιστορική μνήμη, τις κοινωνικές δομές και τη θρησκευτική κληρονομιά της αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης, μας κρατάει πίσω. Αντίθετα η λατρευτή στη Δύση αρχαία Ελλάδα προτιμήθηκε ως πρωτεύον σημείο αναφοράς της εθνικής ταυτότητας, μολονότι σαφώς λιγότερο δόκιμο και άμεσο με τον ζώντα Ελληνισμό. 

Και όμως το βυζαντινό πολιτιστικό φορτίο καθόλου δεν αντιτίθεται στη συνείδηση του ανήκειν στην Ευρώπη. Υπάρχει φυσικά διαφοροποίηση στα ιστορικά βιώματα και τη συνακόλουθη διαμόρφωση του εθνικού χαρακτήρα, κάτι όμως συμβατό με την υγιή πολιτιστική ποικιλομορφία της Γηραιάς Ηπείρου. Αντιθέτως, στο πρόσωπο του Βυζαντίου συναντώνται πλήρως τα στοιχεία που συνθέτουν την «ευρωπαϊκότητα», με τρόπο διαφορετικό από όπως τα βίωσε η (πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά κυρίαρχη) Βόρεια και Δυτική Ευρώπη, αλλά μοναδικό και ενδεικτικό της προσαρμοστικής ικανότητας και συνθετικής δημιουργικότητας του Γένους.

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Mια σωτήρια έκρηξη θυμού, του Χρήστου Γιανναρά

Επιφυλλίδα Χρήστου Γιανναρά στην εφημερίδα Καθημερινή, 12/6/2016


Κ​​άποιοι απορούν: Πώς γίνεται, στη Γαλλία που έχει πολλοστημόριο των δικών μας προβλημάτων, οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια, οι μαχητικές διαμαρτυρίες να συγκλονίζουν τη χώρα, από άκρη σε άκρη. Kαι στην Eλλάδα να μην κουνιέται φύλλο, η κοινωνία να βυθίζεται σε τελματώδη αδράνεια, σε ολοσχερή παραίτηση από κάθε διαμαρτυρία, κάθε διεκδίκηση – στην Eλλάδα της ανυπόφορης κοινωνικής αδικίας, της εφιαλτικής ανεργίας, των συσσιτίων που αντιπαλεύουν, εφτά χρόνια τώρα, την παραλυτική ανικανότητα των κυβερνήσεων.

Δεν είναι δύσκολη η απάντηση: Διαδηλώσεις και συλλαλητήρια γίνονται, όταν υπάρχει έστω και ελάχιστη ελπίδα – όταν οι πολίτες βλέπουν ή διαισθάνονται ότι η διαμαρτυρία τους μπορεί να λειτουργήσει σαν πίεση προς τους κυβερνώντες για αλλαγή της λογικής με την οποία χειρίζονται τη «διάθεση των κονδυλίων», αλλαγή στην αξιολόγηση των προτεραιοτήτων. Στην Eλλάδα, σήμερα πια, τέτοια ελπίδα δεν υπάρχει.

Οι παραδοσιακώς πεπαιδευμένοι


«Λένε πως ένας τσομπάνος ταξίδευε μ’ ένα καράβι και πήγε κοντά σε κάποιους σπουδαγμένους που λέγανε παλιές ιστορίες, κι άκουγε διακριτικά χωρίς να τον πάρουν είδηση. Άξαφνα πήδηξε στη θάλασσα με τα ρούχα. Σαν τον γλιτώσανε και τον ανέβασαν στο καράβι, τον ρώτησαν για ποιον λόγο έπεσε να πνιγεί. Και εκείνος απάντησε πως το έκανε από την απελπισία του, γιατί άκουσε κάποια πράγματα για τους παλαιούς ανθρώπους, που αν τα ήξερε πρωτύτερα, θα ήτανε καλύτερος στη ζωή του» (Φώτης Κόντογλου, νεωτερισμοί και παράδοσις α’)

Στις μέρες μας, γίνεται πολύς λόγος για την ανάγκη να επιστρέψουμε στην παράδοση. Παρά το ενδιαφέρον του αιτήματος, δεν παύει να προσεγγίζεται κοντόθωρα. Η παράδοση δυστυχώς εκφράζεται μόνο στα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά δρώμενα που δεν έρχονται σε επαφή με την πραγματική κοινωνία, και τα οποία συνήθως περιορίζονται σε λαϊκά πανηγύρια και διοργανώσεις συλλόγων. Έχει χαθεί το νόημα της παράδοσης, το οποίο δεν είναι η διατήρηση ενός φαινομένου, πολιτιστικού χαρακτήρος, μίας συγκεκριμένης πολιτιστικής περιόδου, αλλά η μεταλαμπάδευση (παράδοση) αρχών και αξιών στον επόμενο. Διατήρηση και παράδοση δεν είναι συνώνυμες έννοιες, χωρίς να σημαίνει ότι η παράδοση δεν εμπεριέχει τη διατήρηση. Το καθήκον να παραδώσω στον επόμενο δεν με δεσμεύει να το παραδώσω αυτούσιο. Μπορώ να το εμπλουτίσω, να το εξελίξω, βασισμένος σε ο,τι κληρονόμησα, αλλά σίγουρα δεν σημαίνει ότι πρέπει να το διατηρήσω. Αυτό αδυνατεί να το κατανοήσει όχι μόνο ο νεωτερικός άνθρωπος, μα και ο παραδοσιακός. Αν και παρατηρείται μία επιστροφή στον folklore τρόπο ζωής, αυτός δεν απηχεί τους σκοπούς της παραδόσεως. Αφορά κυρίως καλλιτεχνικούς και εμπορικούς λόγους, όπως π.χ. η διασκευή παραδοσιακής και σύγχρονης μουσικής. Οι δε παραδοσιακοί σύλλογοι περισσότερο μαρτυρούν την παρακμή της παραδόσεως, παρά τη διατήρησή της, όπως τα αρχαία απομεινάρια στα μουσεία μαρτυρούν την ύπαρξη ενός πάλαι ποτέ ακμάζοντος πολιτισμού.

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Τα παιδιά το Εφιάλτη, του Σαράντου Καργάκου

Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Κόντρα, στις 11/6/2016



Είναι νὰ μελαγχολεῖ κανεὶς, ὅταν μελετᾶ κάποια περιστατικὰ τῆς ἑλληνικῆς ἱστορὶας, πρόσφατης καὶ ἀπώτατης. Σήμερα, γιὰ παράδειγμα, λόγω τῆς οἰκονομικῆς κακοκαιρίας, φεύγουν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὰ καλύτερα μυαλὰ καὶ σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὸν ἐπιστημονικὸ καὶ σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὸν ἐπιχειρηματικὸ τομέα. Ἄκουσα φέτος ἀπὸ χείλη ὑπουργοῦ ὅτι μειώθηκε ἀνεπαισθήτως ἡ ἀνεργία. Ἦταν φυσικό, ἀφοῦ τόσα παιδιὰ –κι ὄχι μόνον παιδιὰ–ἔφυγαν γιὰ τὸ ἐξωτερικό. Καὶ εἶναι ὄντως, ἐντυπωσιακὸ τὸ γεγονὸς τὸ πῶς πραγματοποιήθηκε τὸ λεγόμενο «Θαῦμα τῶν Ἑλλήνων» κατὰ τὴν ἀρχαιότητα, ὅταν τόσοι πολλοὶ Ἕλληνες προτίμησαν, λόγῳ χρυσίου, ἀντὶ νὰ ὑπηρετήσουν τὶς πόλεις τους, νὰ ὑπηρετήσουν τοὺς Πέρσες. Ἀνάμεσα στοὺς Ἕλληνες βρέθηκαν προδότες πολλοὶ (ἡ ρουφιανιὰ παλαιόθεν εἶναι στὸ αἷμα μας), ἐνῶ μεταξύ τῶν Περσῶν οὐδεὶς! Στὸ δίτομο ἔργο μου «Μέγας Ἀλέξανδρος, ὁ Ἄνθρωπος φαινόμενο» (ἐκδ. Περὶ Τεχνῶν) σημειώνω κάτι ποὺ προκαλεῖ ἐντυπωσιασμὸ: Στὴν ἀρχὴ τῆς ἐκστρατείας καὶ μέχρι τὴν Ἰσσὼ στὸ πλευρὸ τοῦ Δαρείου ἦσαν περισσότεροι Ἕλληνες ἀπ’ ὅ,τι στὸ πλευρὸ τοῦ «ἀηττήτου παιδός». Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς, ὁ περίφημος Μέμνων ὁ Ρόδιος ἦταν τόσο ἱκανὸς, ποὺ ἄν δὲν πέθαινε ἐγκαίρως κατὰ τὴν πολιορκία τῆς Μυτιλήνης, ἴσως ὑποχρέωνε τὸν Ἀλέξανδρο νὰ ξαναγυρίσει στὴν Μακεδονία. Ὅπως εἶχε γίνει παλαιότερα μὲ τὸν βασιλιὰ τῆς Σπάρτης Ἀγησίλαο.

Η συνάντηση του Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό και ο νέος κόσμος, του π. Γ. Μεταλληνού

Άρθρο του π. Γεωργίου Μεταλληνού στο περιοδικό Ορθόδοξη Αλήθεια,


Η μνήμη του Αποστόλου των Εθνών και του Ελληνισμού Παύλου (29 Ιουνίου) επικαιροποιεί τη γέννηση του κόσμου της χριστιανοσύνης ως Σώματος Χριστού και «εν Χριστώ» κοινωνίας.

Η συνάντηση Ελληνισμού και Χριστιανισμού άρχισε στην Παλαιστίνη, για να ολοκληρωθεί στον ιστορικό ελλαδικό χώρο.

Δίκαια έχει χαρακτηριστεί «θαύμα», διότι οδήγησε στην εμφάνιση μιας «νέας εποχής» για ολόκληρο τον κόσμο, θεμελιωμένης στην άκτιστη χάρη του Αγίου Πνεύματος (Πεντηκοστή, 33 μ.Χ.) και στην ελληνικότητα, ό,τι υψηλότερο και εκλεκτότερο παρήγαγε ο κόσμος στη λυτρωτική αναζήτησή του.

Ετσι άρχισε η σύζευξη των δύο αυτών παγκόσμιων μεγεθών ως θεανθρώπινη ένωση στην Ορθοδοξία των αγίων μας Πατέρων.

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Επιστροφή στα θεμέλια του Ελληνικού σχολείου

 Άρθρο του Δημήτριου Ριζούλη στο dimokratianews.gr στις 10/6/16,

 

Διάβασα προχθές στο facebook έναν νεαρό να γράφει «οσοι βγενουν να προσεχουν εχει ατιχημα στη παραλια». Φυσικά αυτή δεν είναι η μοναδική ανάρτηση που «βγάζει μάτι». Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες καθημερινά, με ορθογραφικά λάθη που δεν τα χωράει ο νους και ασυνταξίες που δυσκολεύεσαι να καταλάβεις τι θέλει να πει ο... ποιητής. Αυτό είναι ένα από τα πλέον θλιβερά φαινόμενα των καιρών μας. Πολλά νέα παιδιά δεν ξέρουν να γράψουν σωστά μια απλή πρόταση. Αρκετοί, για να αποφύγουν τα λάθη, επιλέγουν τα greeklish, την άλλη μεγάλη μάστιγα της εποχής μας. Τη γλώσσα, δηλαδή, των «αγγλοελληνικών». Ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες και ορθογραφία ό,τι να 'ναι... Το facebook και το twitter, τα οποία κατά κόρον χρησιμοποιούν οι νέοι, είναι ο καλύτερος καθρέφτης αυτής της τραγικής κατάστασης.

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Αρχαία Ποσειδωνία (Paestum), τα ερείπια της Magna Grecia

Η Ποσειδωνία ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας στην περιοχή της Καμπανίας.



Βρισκόταν 85 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Νάπολης στην σημερινή επαρχία του Σαλέρνο, κοντά στις ακτές της Τυρρηνικής θάλασσας. Το λατινικό όνομα της πόλης ήταν Πέστουμ (Paestum).

Γενικά.

Στην περιοχή της Ιταλικής επαρχίας του Σαλέρνο, στο νότιον τμήμα του κόλπου του Σαλέρνο και σε μικρή απόσταση από τον σταθμό του τρένου Νάπολης – Paestum, ευρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Ποσειδωνίας, η οποία είναι γνωστή με το ρωμαϊκό της όνομα Paestum.

Ο αρχαιολογικός χώρος της πόλεως καταλαμβάνει μίαν εκτεταμένην πεδινήν έκτασιν 1.200 περίπου στρεμμάτων, από την οποίαν έχουν ανασκαφεί και αξιοποιηθεί μόνον τα250 στρέμματα. Τα υπόλοιπα φιλοξενούν αγροτικές καλλιέργειες και λίγες αγροικίες των διαμενόντων εκεί καλλιεργητών. 

Δίπλα στον αρχαιολογικόν χώρον υπάρχει Μουσείον, στο οποίον εκτίθενται τα ευρήματα των ανασκαφών της πόλεως, καθώς και οι θαυμάσιες νωπογραφίες από τους τάφους της ευρεθείσης νεκροπόλεως. Φαίνεται δε, ότι οι τοπικές αρχές δεν έχουν προς το παρόν την πρόθεσιν συνέχισης των ανασκαφών, αφού και με τις ήδη πραγματοποιηθείσες, τα ευρήματα είναι πάρα πολλά και σημαντικά και ο χώρος συγκεντρώνει καθημερινά το ενδιαφέρον πολλών επισκεπτών.

Πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης: "Το ρωμαΐικόν φιλότιμον έγινε δουλοπρέπεια"

Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Ιωάννου Ρωμανίδου «Ρωμῃοσύνη»,



Τό ρωμαΐικον φιλότιμον μετετράπῃ εἰς γραικυλιστικήν ἀφέλειαν ἐξ αίτίας τῆς ἐσφαλμένης ὑψηλῆς ἐκτιμήσεως καί τῆς ἀβασίμου ἐμπιστοσύνης τοῦ Γραικοῦ εἰς τόν δυτικόν πολιτισμόν. Ὁ νεοέλληνας μέ τήν ἐμπιστοσύνην του εἰς τό ἀνύπαρκτον φιλότιμον τῶν ξένων ἔχει τήν πνευματική δομή τοῦ προδότου. Ἀρκεῖ νά τοῦ δοθῆ ἡ εὐκαιρία νά συνάψῃ φιλίαν μέ «φιλότιμον φιλέλληνα». Ἀπό πατριωτικόν ἐνθουσιασμόν θα θελήσῃ νά ὠφελήσῃ καί νά σώσῃ τήν Ἑλλαδίτσα του καί νά ἐξασφαλίσῃ τήν ὑποστήριξιν τοῦ φιλέλληνος τούτου, τοῦ τά λέγει ὅλα.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

«Επίστρατοι», ένα «τέκνον» του Εθνικού Διχασμού που διχάζει

Του Νίκου Παππά, Φοιτητή Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο



Φέτος, στις 5 Ιουνίου 2016, συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την ίδρυση των «Επιστράτων»

Η Ελλάδα, μετά τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους και τους προσωπικούς θριάμβους των Βενιζέλου-Βασιλέως Κωνσταντίνου, φτάνει στην εποχή του Εθνικού Διχασμού του 1914-1917 και η χώρα χωρίζεται για άλλη μια φορά στα δύο. Το 1916, μάλιστα, ο Εθνικός Διχασμός θα φτάσει στο αποκορύφωμά του το 1916 με τα «Νοεμβριανά». Μεγάλη συμμετοχή στα Νοεμβριανά, θα έχουν οι «Επίστρατοι», μια οργάνωση βαθιά αντί-Βενιζελική και φιλό-Βασιλική.

Ο επίσημος τίτλος των Επιστράτων ήταν «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εφέδρων» (Π.Σ.Ε.) και ιδρύθηκε επίσημα στις 5 Ιουνίου του 1916, καθώς τότε ψηφίστηκε το καταστατικό του Συνδέσμου. Παρότι, σύμφωνα με το καταστατικό του, σκοπός της ιδρύσεως του ήταν η πρόνοια για τους εφέδρους και τις οικογένειές τους, στην πραγματικότητα αιτία της δημιουργίας τους ήταν, έναν μήνα πριν, η επιβολή από την Entente στον Βασιλέα Κωνσταντίνο για γενική αποστράτευση πολλών φιλοβασιλικών αξιωματικών. Οι αξιωματικοί αυτοί ήταν σχεδόν όλοι μάχιμοι και είχαν συμμετάσχει λίγο νωρίτερα στους Βαλκανικούς πολέμους. Έτσι, με την κίνησή τους αυτή, οι «σύμμαχοι» αποστερούσαν από την χώρα σημαντικό έμψυχο υλικό που θα μπορούσε να βοηθήσει την χώρα σε περίπτωση συμμετοχής της στον Α᾽ παγκόσμιο πόλεμο. Όπως ήταν φυσικό, η παρέμβαση αυτή σήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Όμως η παρέμβαση αυτή δεν μπορεί να συγκριθεί με την παρέμβαση στην οποία θα προχωρήσουν οι «σύμμαχοι» λίγους μήνες μετά...

Ηράκλεια εν Κυνοσάργει: Η μεγάλη εορτή προς τιμήν του Ηρακλέους


Τα Ηράκλεια εν Κυνοσάργει ήταν εορταστική εκδήλωση στην αρχαία Αθήνα και έπαιρναν μέρος στην περιοχή Κυνόσαργες του δήμου Διομείας μεταξύ Λυκαβηττού και Ιλισού.. Διοργανώνονταν τον μήνα Μεταγειτνιώνα, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον Μεταγείτνιο Απόλλωνα και αντιστοιχούσε στο χρονικό διάστημα 24 Ιουλίου-22 Αυγούστου….

Η παράδοση για το πως ξεκίνησαν τα Ηράκλεια εν Κυνοσάργει έχει ως εξής. Στο σπίτι του Κολλυτού είχε φιλοξενηθεί ο Ηρακλής, ο οποίος συνδέθηκε με στενή φιλία με τον γιο του, τον Δίομο. Όταν ο Ηρακλής κατατάχτηκε μεταξύ των Θεών, ο Δίομοςετοίμασε γι’ αυτόν θυσία, αλλά μια άσπρη σκύλα άρπαξε τους μηρούς του θυσίου ζώου από το βωμό. Ο Δίομος κυνήγησε την σκύλα κι αυτή, μετά από κάποια απόσταση, αυτή άφησε τρομαγμένη το «λάφυρό» της και τράπηκε σε φυγή.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

ΒΙΝΤΕΟ - Ο Γιώργος Καραμπελιάς στις Παρεμβάσεις για την εγκληματική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

Παρέμβαση του Γιώργου Καραμπελιά στην εκπομπή Παρεμβάσεις,



Ο πολιτικός αναλυτής Γιώργος Καραμπελιάς μιλάει στο Bluesky και στις Παρεμβάσεις για την εγκληματική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και την επερχόμενη κατάρρευση της χώρας.

Η εκπομπή έγινε στις 3/6/16 και τα θέματα, δυστυχώς, περιορίστηκαν κυρίως στα οικονομικά. Ο Κος Καραμπελιάς για άλλη μια φορά τόνισε την ανάγκη να φύγει αυτή η κυβέρνηση όσο πιο γρήγορα γίνεται, και σημείωσε ότι είναι μακράν η χειρότερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση.

Δείτε το βίντεο που φτιάξαμε με τις παρεμβάσεις του στην εκπομπή, και ακούστε αναλυτικά τα όσα είπε:

Tο αβγό του φιδιού, του Χρήστου Γιανναρά

Επιφυλλίδα Χρήστου Γιανναρά στην εφημερίδα Καθημερινή, 5/6/2016


Ν​​α θυμίσω: O χαρακτηρισμός «επιφυλλίδα» παραπέμπει πρωτίστως στη λογοτεχνική δοκιμιακή γραφή, όχι πρωτίστως στον δημοσιογραφικό πολιτικό λόγο. Aντλεί και από την πολιτική τα θέματά της η επιφυλλίδα.

Aλλά πάντοτε σε συνάρτηση με την κοινωνική προτεραιότητα, τη «λογική» (κίνητρα και στόχους) των ανθρώπινων σχέσεων, τις αναζητήσεις «νοήματος» της ύπαρξης και της συνύπαρξης των ανθρώπων. Kαι οπωσδήποτε με κύρια έγνοια τη γλωσσική εκφραστική, τις απαιτήσεις του δοκιμιακού είδους, την επιμονή στη δυσυπότακτη μαστορική της αρτιέπειας. 

Mε αυτή την εισαγωγική διασαφηνιστική υπενθύμιση θέλω να καταθέσω έναν υποθετικό συλλογισμό, με φιλοδοξίες εικόνας ή ένδειξης, όχι με την αυστηρότητα πολιτικής ανάλυσης: Aν υποθέταμε ότι η ελληνική κοινωνία σήμερα αφυπνιζόταν αιφνίδια στην ανάγκη να δικάσει και να τιμωρήσει τους κεντρικούς υπαίτιους για την καταστροφή της ζωής κάποιων εκατομμυρίων Eλλήνων πολιτών (της μίας και μοναδικής ζωής που έχει χαριστεί σε κάθε άνθρωπο) για τον απελπισμό και τον παντοδαπό εξευτελισμό τους, η απονομή δικαιοσύνης θα ήταν εκ των πραγμάτων ανέφικτη.

Γόρδιος δεσμός: Όταν η ισχύς του ξίφους νίκησε το θρησκευτικό μυστήριο


Με τον όρο γόρδιος δεσμός εννοείται σύμφωνα με τις φιλολογικές μαρτυρίες περίπλοκος δεσμός (κόμπος) από φλοιό κρανιάς που έδενε το άρμα του Γόρδιου, πατέρα του Μίδα και αρχαίου βασιλέα της Φρυγίας....

Ο Γόρδιος λέγεται πως ήταν ένας φτωχός Φρύγας, που είχε λίγη καλλιεργήσιμη γη και δύο ζευγάρια βόδια. Είχε επιλεγεί με θεϊκό τρόπο να γίνει βασιλιάς όταν ένας αετός κάθισε πάνω στο ζυγό του. Κάποτε εκεί που όργωνε, ένας βασιλικός αετός κάθισε στο ζυγό της βοϊδάμαξας και έμεινε εκεί μέχρι την ώρα που έπρεπε να λυθούν τα βόδια. Τόσο εντυπωσιάστηκε από το θέαμα ώστε πήγε να αναφέρει το θεϊκό σημάδι στους Τελμησσείς μάντεις, στην Φρυγική Τελμισσό όπου εκεί υπήρχε ένα αξιόπιστο μαντείο και οι Τελμησσείς είχαν την σοφία να εξηγούν θεϊκά σημάδια. Η μαντική τέχνη μεταδιδόταν σ' αυτούς από γενιά σε γενιά, ακόμη και στις γυναίκες και στα παιδιά.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Ελληνικό σχολείο ή εργαστήριο αφελληνισμού;

Άρθρο του Κωνσταντίνου Χολέβα στην εφημ. Δημοκρατία, 5/6/16



Σε λίγα χρόνια θα τιμήσουμε σημαντικές επετείους. Το 2020 συμπληρώνονται 2500 χρόνια από τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνος. Το 2021 θα πανηγυρίσουμε την επέτειο 200 ετών από την Εθνεγερσία του 1821. Και το 2022 θα τιμήσουμε τους πολυάριθμους νεκρούς της Μικρασιατικής τραγωδίας και θα προσπαθήσουμε να διδαχθούμε από τα λάθη που μάς οδήγησαν στο μαύρο 1922.

Όλα αυτά προϋποθέτουν έναν λαό με ιστορική γνώση και διάθεση αξιοποιήσεως του παρελθόντος. Πώς όμως θα μετάσχει σ’ αυτόν τον ιστορικό προβληματισμό η νεολαία μας, όταν το Υπουργείο Παιδείας ετοιμάζει ένα σχολείο αφελληνισμένο και προσανατολισμένο στην παραγωγή ρομπότ που δεν σκέπτονται;

Ο επιθανάτιος ρόγχος της εθνικής παιδείας

Του Μάριου Νοβακόπουλου, Φοιτητή στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Όταν μία αριστερή κυβέρνηση δεν καταφέρει να εφαρμόσει τις αρχές και τις υποσχέσεις της στον οικονομικό τομέα, είναι συνήθης τακτική να αντισταθμίζει αυτήν την αποτυχία της με ανέξοδες αριστερόστροφες πολιτικές σε κοινωνικά, πολιτιστικά και ηθικά θέματα. Συγκινούν το ακροατήριο τους, είναι ανέξοδες, προωθούν τους σκοπούς και τα ιδανικά τους για την μακροπρόθεσμη διαμόρφωση της κοινωνίας και αλλάζουν τη δημόσια συζήτηση από τα προβλήματα και τις αποτυχίες. Μπορεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να έχει υποστεί απανωτές πανωλεθρίες και να έχει κάνει σωρεία λαθών, να έχει διαλύσει την οικονομία και να μην έχει τηρήσει καμία σχεδόν υπόσχεση στον τομέα των μνημονίων, της οικονομίας κτλ., αλλά (για να παραφράσουμε τους Beatles) money can’t buy me progressivism. Και τα «προοδευτικά», «ανοιχτόμυαλα», «εκσυγχρονιστικά» μέτρα δεν κοστίζουν δεκάρα.

Υπάρχει εναλλακτική;

Του Χάρη Λευθεριώτη, Φοιτητή Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Σε μια από τις πιο ασταθείς περιόδους στην νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα την πολιτική παράνοια, η κατα δήλωση αριστερή κυβέρνηση εξακολουθεί να αθετεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και να εγκαταλείπει τις προγραμματικές της αρχές.

Η οβιδιακή μεταμόρφωση του πολιτικού υποκειμένου ΣΥΡΙΖΑ, ξεφεύγει των ορίων της παραδοσιακής Σοσιαλδημοκρατίας. Η <<Συριζαία Αριστερά>> εναγκαλίζεται με τις πιο σκληρές-αντικοινωνικές επιδιώξεις του νεοφιλελευθερισμού. Ώστε εύστοχα ο καθηγητής Γεώργιος Κοντογιώργης την αποκαλεί <<Νέα Δεξιά>>. Η σκληρά διαπραγματευόμενη κυβέρνηση αποδέχθηκε, σχεδόν αδιαμαρτύρητα, την άνευ όρων υπαγωγή της σύνολης κρατικής περιουσίας στο αιώνιο υπερ-ταμείο αποκρατικοποιήσεων. Με την ίδια άνεση αποδέχθηκε τον <<αυτόματο κόφτη>> δημοσίων δαπανών, ο οποίος θα τίθεται σε εφαρμογή, χωρίς να απαιτείται προηγουμένως η έγκριση του κοινοβουλίου...

Πὀθεν το «Πόθεν έσχες»; του Σαράντου Καργάκου

Άρθρο του Σαράντου Καργάκου στην εφημ. Κόντρα, 4/6/16



Εἶναι πολὺ γελασμένος ὅποιος νομίζει ὅτι τὸ περιβόητο «Πόθεν ἔσχες» εἶναι εὕρημα τῶν δικῶν μας καιρῶν, λόγω τοῦ σκανδαλώδους βίου καὶ πλουτισμοῦ κάποιων πολιτικῶν. Πολύ πρὸ ἡμῶν εἶχε καθιερώσει τοῦτο τὸ σύστημα ἐλέγχου ὁ φαραὼ Ἄμασις (569-529 π.Χ.), προκειμένου νὰ ἐπιβάλει ἀμάσεια στοὺς ἀνόμως πλουτίζοντες ὑπηκόους του. Σύμφωνα μὲ τὸν Ἡρόδοτο (2,177) ὁ ἐν λόγῳ Ἄμασις εἶχε καθιερώσει νόμο, βάσει τοῦ ὁποίου κάθε Αἰγύπτιος ἦταν ὑποχρεωμέ­νος νὰ δείξει καὶ νὰ ἀποδείξει ἐνώπιον τοῦ Νομάρχη (καὶ τέτοιους ἡ Αἴγυπτος εἶχε πολλούς) τὸ «πόθεν» (=ἀπὸ ποῦ) πορίζεται τὰ πρὸς τὸ ζῆν. Σὲ περίπτωση ποὺ κάποιος δὲν μποροῦσε νὰ ἀποδείξει ὅτι τὰ «κεκτημένα» εἶχαν ἀποκτηθεῖ μὲ δίκαιο τρόπο, τοῦ ἐπιβαλλόταν ἡ ποινὴ τοῦ θανάτου. Κατὰ τὸν αὐτὸν Ἡρόδοτο, ὁ Σόλων ποὺ «πολλῶν ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω», παρέλαβε τοῦτο τὸν νὸμο ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους καὶ, ὡς νομοθέτης τῶν Ἀθηνῶν, θέσπισε τὸν ἴδιο νόμο γιὰ τοὺς συμπολίτες του, οἱ ὁποῖοι τὸν διατηροῦν συνεχῶς καὶ τὸν θεωροῦν ἄμεμπτον («Τῷ ἐκεῖνοι αἰεὶ χρέωνται, ἐόντι ἀμώμῳ νόμῳ»). Ὁ πολύτιμος Ἀθήναιος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἀνάλογος νόμος ἴσχυε καὶ στὴν Κόρινθο: Ὅποιος ζοῦσε πολυτελῶς, χωρὶς νὰ ἔχει προσόδους, παραδινόταν στὸν δήμιο. Τὸ ἴδιο γινόταν γιὰ ὅποιον ἀσκοῦσε τὸ ἐπιτήδευμα τοῦ λωποδύτη ἤ τοῦ τυμβωρύχου στὴ διάρκεια τῆς νύκτας («λωποδυτεῖν τὰς νύκτας ἤ τυμβωρυχεῖν»). Ἐπίσης στὸν δήμιο παραδινόταν ὅποιος διέδιδε συκοφαντίες ἤ ψεύδη στὴν ἀγορὰ («ἤ συκοφαντεῖν κατ’ ἀγορὰν ἤ μαρτυρεῖν ψευδῆ»). Σκεφθεῖτε νὰ ἴσχυε τέτοιος νόμος «παρ’ ἡμῖν». Δὲν θὰ ἔμενε στὸν τόπο μας ψυχή!

Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

Οι «γενιτσαραγάδες» ή η διαλεκτική της αποστασίας, του Γιώργου Καραμπελιά

Άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά στην ιστοσελίδα www.ardin-rixi.gr



Καὶ ἡ γ-αἰτία εἶστε σεῖς, οἱ γὶ-ἄνομοι Πασάδες,
π’ ἀφῆνετ’ ἀχαλίνωτους τσὶ γιαννιτσαραγάδες·

Το Τραγούδι του Δασκαλογιάννη

Ο Ιωάννης Βλάχος, ο θρυλικός Δασκαλογιάννης, που επιχείρησε την πρώτη επανάσταση των Κρητών ενάντια στην τουρκική κατοχή, το 1770, σύμφωνα με το μακρύ άσμα που συνέθεσε, δεκαέξι χρόνια μετά, ο μπαρμπα Μπατζελιός, το «Τραγούδι του Δασκαλογιάννη», σε 1032 στίχους, είχε μια στιχομυθία με τον Τούρκο πασά, αμέσως πριν τον τραγικό θάνατό του με γδάρσιμο. Σύμφωνα με το τραγούδι, όταν ο πασάς τον ρώτησε για ποιο λόγο ξεσηκώθηκαν οι Σφακιανοί, ενώ απολάμβαναν τόσα προνόμια, ο Δασκαλογιάννης του απάντησε πως επαναστάτησαν για την πατρίδα, την πίστη και για την Κρήτη ολόκληρη που στέναζε κάτω από την καταπίεση των γενιτσαραγάδων: «Ἀλήθεια λές, οἱ Σφακιανοὶ δωσίματα δὲ δίδου»,/ αλλά εγώ «’ποφάσισα τὴν Κρήτη νὰ σηκώσω/κι ἀποὺ τ’ ἀνύχια τῶν Τουρκῶ νὰ τῆνε λευτερώσω·/ πρῶτο γιὰ τὴν πατρίδα μου, δεύτερο γιὰ τὴν πίστη,/ τρίτο γιὰ τσ’ ἄλλους χρισθιανοὺς ποὺ κάθουνται στὴν Κρήτη·/γιατί, κι ἂν εἶμαι Σφακιανός, παιδὶ τσὴ Κρήτης εἶμαι/ καὶ νὰ θωρῶ τσὶ Κρητικοὺς στὰ βάσανα πονεῖ με».

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Βυζαντινή Αυτοκρατορία -ή Βυζαντινή Πολιτεία;

Του Brian Patrick Mitchell*,

(Μετάφραση: Νίκος Παππάς, Φοιτητής Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο)



Σχετικά με το βιβλίο «The Byzantine Republic: People and Power in New Rome», Αντώνης Καλδέλλης, Harvard University Press

Τα διδακτικά βιβλία λένε ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν μια θεοκρατική απολυταρχία ενώνοντας εκκλησία και κράτος κάτω από έναν παντοδύναμο αυτοκράτορα, ο οποίος θεωρούταν από τους Βυζαντινούς ο αντιβασιλέας και ο εφημέριος του Θεού. Δεν βγάζει νόημα αυτό, λέει ο Αντώνης Καλδέλλης, καθηγητής κλασικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Οχάιο. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν η συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ακόμη και της Ρωμαϊκής Πολιτείας (Republic). Η πολιτική της ιδεολογία ήταν θεμελιωδώς κοσμική και στηριζόταν στην αρχαία Ρωμαϊκή ρεπουμπλικανική πεποίθηση ότι η κυβέρνηση υπάρχει για να εξυπηρετεί το κοινό καλό. Οι άνθρωποί της δεν είχαν πλέον έννομο ρόλο στην εκλογή των ηγετών ή των νομοθετών, αλλά συχνά έπαιζαν έξω-νομικό ρόλο στην εκλογή ή καθαίρεση Αυτοκρατόρων, των οποίων η νομιμότητα εξαρτιότανε από την δημοτικότητά του, κι όχι στην απαίτηση μιας Θείας ή συνταγματικής ορθότητας. Ως εκ τούτου, οι Αυτοκράτορες κυβερνούσαν με ρεαλισμό κι όχι με φανατισμό, συχνά απογοητεύοντας την εκκλησία και ευχαριστώντας τους ανθρώπους.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Λουκάς Νοταράς και Ανθενωτικοί - Κατά της υποταγής εις τον Πάπαν, αλλά όχι φιλότουρκοι

Άρθρο του Παναγιώτου Γ. Νικολόπουλου* στην εφημ. Εστία (9/6/2006),




ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΣΟΝ σημαντικόν άρθρον τού κ. Β. Α. Κοκκίνου(«Εστία» 2.6.2006) παρεισέφρησεν, ως μη ώφειλε, μία παρένθεντος φράσις, όχι μόνον μη ανταποκρινομένη εις τα πράγματα, αλλά και άδικος: «Και βέβαια σήμερα οι Τούρκοι δε έχουν συμμάχους Νοταράδες και φανατικούς ανθενωτικούς κληρικούς».

Αλλά τα πράγματα δεν έχουν έτσι.

Ο ιστορικός Δούκας καταγράφει φράσιν, την οποίαν είπεν ο Μεγαδούξ Λουκάς Νοταράς: «κρειττότερον έστιν ειδέναι εν μέσῃ τη Πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν Λατινικήν».

Όμως ο ίδιος Δούκας καταγράφει τις άοκνες προσπάθειες τού Νοταρά για την άμυναν της Πόλεως, την συμμετοχήν του εις τις πολεμικές επιχειρήσεις. Ο Κωνσταντίνος με την επιμέλειαν του Μεγαδούκα Λουκά Νοταρά είχε φροντίσει την επισκευήν των τειχών και είχεν εξασφαλίσει αρκετά εφόδια. Οι αλλεπάλληλες επιθέσεις τού Μωάμεθ αντιμετωπίζοντο νικηφόρα. Οι ζημίες πού προκαλούσε το πυροβόλον επεσκευάζοντο την ακόλουθη νύκτα κι έτσι οι βομβαρδισμοί έμεναν χωρίς αποτέλεσμα. Με προσπάθειες μεταλλωρύχων ο Μωάμεθ κατώρθωσε να σκάπτη υπονόμους, αλλά με τις ενέργειες τού Λουκά Νοταρά, πού κατέφυγε στις υπηρεσίες του μηχανικού Γιοχάννες Γκραντ, κατεσκευάζοντο ανθυπόνομοι πού εξουδετέρωναν τις προσπάθειες τού Σουλτάνου να διεισδύση υπογείως εις την Πόλιν, εφ όσον δεν κατώρθωνε να την κατακτήση από τα τείχη.

ΒΙΝΤΕΟ - Ο Γ. Κοντογιώργης για το εκφυλισμένο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία εν ιδιωτεία

Εμφάνιση του καθηγητού Γιώργου Κοντογιώργη στο Kontra channel για την Πολιτική κατάσταση στην χώρα,



Ο ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Γ. Κοντογιώργης στην εκπομπή Focus live στο κανάλι Kontra channel, για την ιδιωποίηση του δημοσίου αγαθού από το εκφυλισμένο Ελληνικό πολιτικό σύστημα και την Ελλαδική κομματοκρατία που, ιστορικά, είναι απέναντι και εχθρική έναντι της κοινωνίας που συνεχίζει να ιδιωτεύει εν αδυναμία.

Δείτε το σχετικό βίντεο με την εμφάνιση και τις τοποθετήσεις του καθηγητού:

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

56 καθηγητές προτείνουν διαγραφή της μνήμης

Του Γιάννη Κων. Κρούσου από το Κοινωνικό Οδόφραγμα,



Πριν λίγες μέρες, με την εισήγηση της επιτροπής «σοφών» του Υπουργείου Παιδείας , το πλήθος των ενημερωμένων και εχόντων άποψη συγκρούστηκε για το επιφανειακό: Την κατάργηση παρελάσεων, προσευχής κλπ. Το ότι αυτό που ζούμε λέγεται «εκπαίδευση αμάθειας» δεν αφορά και δεν αγγίζει κανέναν.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, 56 «σοφοί» καθηγητές προτείνουν τη συνέχιση και εμβάθυνση της αμάθειας, με τη μέθοδο της διαγραφής μνήμης.

Μας λένε:
«Όπως είναι γνωστό, η γλώσσα μαθαίνεται με τη χρήση της και όχι με τη γνώση της ιστορίας της και της ετυμολογίας των λέξεων».

Από πού είναι γνωστό, παρ’ εκτός από την κυρίαρχη ιδεολογία, που επιδιώκει την εξαφάνιση των ιδιαίτερων πολιτισμικών και γνωστικών χαρακτηριστικών ενός λαού; Δηλαδή την εξαφάνιση της γνώσης που αποκτά από το παρελθόν του;