"Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι"

Γιώργος Σεφέρης

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Ένας φιλιππικός κατά της νεωτερικής επανάστασης


Εάν, αφαιρώντας την μάσκα της Επανάστασης, την ρωτούσες «Ποια είσαι;», εκείνη θα σου έλεγε:  «Δεν είμαι αυτό που πιστεύουν ότι είμαι.  Πολλοί μιλούν για εμένα, και πολύ λίγοι με ξέρουν.  Δεν είμαι Καρμποναρισμός που στα κρυφά συνωμοτεί, ούτε ταραχές στους δρόμους που βοούν., ούτε αλλαγή από τη μοναρχία στην αβασίλευτο πολιτεία, ούτε η υποκατάσταση της μίας βασιλικής δυναστείας από την άλλη, ούτε η πρόσκαιρη της δημοσίας τάξεως διασάλευση.  Δεν είμαι τα αλυχτά των Ιακωβίνων ούτε των Ορεινών το μένος, ούτε η μάχη στα οδοφράγματα, ούτε η λεηλασία, ούτε ο εμπρησμός, ούτε ο αγροτικός νόμος, ούτε η καρμανιόλα, ούτε οι πνιγμοί.  Ούτε ο Μαρά δεν είμαι, ούτε ο Ροβεσπιέρος, ούτε ο Μπαμπέφ, ούτε ο Ματσίνι, ούτε ο Κοσσούθ.  Αυτοί οι άνδρες γιοι μου είναι-δεν είναι όμως εγώ.  Αυτά τα πράγματα είναι τα έργα μου-δεν είναι εγώ.  Αυτοί οι άνθρωποι και αυτά τα πράγματα είναι παροδικά, και εγώ είμαι μόνιμη κατάσταση.

Εγώ είμαι το μίσος για κάθε θρησκευτική και κοινωνική τάξη την οποία δεν έχει άνθρωπος εγκαθιδρύσει και στην οποία δεν είναι βασιλιάς και Θεός μαζί.  Εγώ είμαι η διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου ενάντια στο Θεό.  Εγώ είμαι η φιλοσοφία της εξέγερσης, η θρησκεία της εξέγερσης.

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Γιατί πληγωνόμαστε τόσο πολύ με το "φωτιά στο κοινοβούλιο";

Του Νίκου Παππά, συνεργάτη του Res Publica*
  


Η Ελληνική κοινωνία του μέλλοντος (και σίγουρα του παρελθόντος) θα βλέπει με απορία την Ελληνική κοινωνία του σήμερα. Μια κοινωνία η οποία εξυμνεί την ολιγαρχία που την καταστρέφει μέρα με την ημέρα. Μια κοινωνία η οποία εγκιβωτισμένη στην άποψη που της εδίδαξε η νεωτερική πραγματικότητα, αποδέχεται τον βιασμό που υφίσταται, στο όνομα της ανύπαρκτης κυριαρχίας της. Κάτι το οποίο στην συνέχεια, δίνει λαβή στους συνειδητοποιημένους ολιγαρχικούς να υβρίζουν και να συκοφαντούν την δημοκρατία, την οποία ούτε οι μεν αλλά ούτε και οι δε γνωρίζουν πραγματικά.

Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

Μπροστά στην αμφισβήτηση της εθνικής πραγματικότητας και της νεοελληνικής ταυτότητας

Του Κώστα Χατζηαντωνίου,



Η αναζήτηση θεμελιωδών αρχών μιας γενικής θεωρίας για το έθνος και η αναλυτική παρουσίαση των στοιχείων τα οποία συνθέτουν τη νεοελληνική ταυτότητα, δεν είναι ευχερής υπόθεση όταν αναλαμβάνεται στο πεδίο της πνευματικής ελευθερίας. Τα εμπόδια είναι πολλά: ευκολίες και ρητορισμοί ενός διανοητικού ιδεαλισμού, εμμονές και αγκυλώσεις του ιστορικού υλισμού (που αποτελεί την κυρίαρχη ακαδημαϊκή ιδεολογία των καιρών μας), αναπαραγωγή θεωριών από (και για) κοινωνίες με πολύ διαφορετική ιστορική εξέλιξη.
Είναι αναμφισβήτητο ότι τις τελευταίες δεκαετίες κυριαρχεί στις κοινωνικές και ιστορικές επιστήμες ένας αρνητισμός όσον αφορά την εθνική πραγματικότητα. Στο όνομα ενός απόλυτου σχετικισμού (που υπακούει πότε σε μια νεομαρξιστική θεολογία όπου όλα πρέπει να επιβεβαιώνουν τις «ιερές γραφές» και πότε σε μια θεολογία της αγοράς όπου τίποτε δεν πρέπει να θίγει το ιδιωτικό άβατο και να απειλεί την εμποροκρατική παγκοσμιοποίηση) αναζητείται η «διαφυγή» από νοητικές κατηγορίες που θεωρείται ότι έχουν «επιβληθεί» από το έθνος.
Τούτος ο αρνητισμός εντάσσει το έθνος στις «φαντασιακές κοινότητες» και κάνει λόγο για «επινόηση της παράδοσης». Αρνείται δηλαδή ότι το έθνος είναι πριν απ’ όλα συνείδηση, βούληση και εμπειρία ζωής.

Η "αξία" των βιβλίων σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση



Αναζητώντας λοιπόν πληροφορίες σχετικά με το τι διδάσκουν τα σχολικά βιβλία της εποχής μας, την προσοχή μου τράβηξε ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο οπού εκεί βρέθηκαν όλες οι πληροφορίες όπου αναζητούσα. Στο βίντεο αυτό λοιπόν...