"Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι"

Γιώργος Σεφέρης

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

Στο δρόμο για την νεοπολίτευση: Χτίζοντας μια νέα πολιτική κουλτούρα

 Του Χάρη Λευθεριώτη, Φοιτητή Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Τις προηγούμενες μέρες, γιορτάσαμε την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ενός γεγονότος-ορόσημου στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Ουκ ολίγες φορές, το ιστορικό αυτό γεγονός έχει παρερμηνευθεί, διαστρεβλωθεί και προσφερθεί για να εξηγηθούν οι παθογένειες του σήμερα. Φράσεις όπως <<η γενιά του Πολυτεχνείου που κατέστρεψε την Ελλάδα>> έγιναν σύνθημα και ρίζωσαν στην συνείδηση αρκετών συμπολιτών μας. Πράγματι, μερικοί εξ’ όσων μετείχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, εξαγόρασαν τα ιδανικά τους, χτίζοντας πολιτικές καριέρες και συμβάλλοντας στην οικοδόμηση του πελατειακού κράτους. Τούτο, όμως, αφενός δεν αναιρεί την τότε δράση τους και αφετέρου δεν καταργεί την ιστορική σημασία της εξέγερσης.

Αμερική: μια διχασμένη κοινωνία σε τεντωμένο σχοινί

Του Μάριου Νοβακόπουλου, Φοιτητή στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο



Εθνολαϊκιστικός κεραυνός εν αιθρία

Τα νέα από τις αμερικανικές κάλπες τάραξαν όλον τον πλανήτη. Μία αναπάντεχη κοινωνική και ιδεολογική επανάσταση έστειλε τρομακτικές σεισμικές δονήσεις στα θεμέλια του διεθνούς πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Ενάντια σε όλα τα προγνωστικά, ενάντια σε όλους τους μηχανισμούς διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, τους οικονομικούς παράγοντες, τα πολιτικά και κομματικά δίκτυα, κάθε ιστορικό προηγούμενο και συμβατική ανάλυση, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος Donald Trump κατέκτησε την προεδρία των ΗΠΑ. Η 8η Νοεμβρίου σίγουρα θα καταγραφεί στην ιστορία ως σημείο καμπής για την πολιτική και την ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών και του Δυτικού κόσμου, πιθανώς ως η κατακλείδα της μεταβατικής, μεταψυχροπολεμικής περιόδου και ο επίσημος ενταφιασμός του δόγματος του «τέλους της ιστορίας».

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

Πολιτική Θεολογία: από τον προφήτη Σαμουήλ ως τον Αυγουστίνο

Του Μάριου Νοβακόπουλου, Φοιτητή στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Γιατί διαφέρει τόσο η σχέση θρησκείας και κράτους από χώρα σε χώρα, και γιατί η κατανόηση του πολιτικού Ισλάμ είναι τόσο δύσκολη για τους Δυτικούς; Η απάντηση βρίσκεται στις θεολογικές διαφορές κάθε πίστης, που διεμόρφωναν και διαμορφώνουν πολιτισμούς για αιώνες. Στο πρώτο μέρος αυτής της σειράς άρθρων εξετάζεται η διαπλοκή εξουσίας και πίστεως από το αρχαίο Ισραήλ ως τον ευρωπαϊκό και ρωμαϊκό Μεσαίωνα.

Πολλές θρησκείες, περισσότερες πολιτικές

Αλλού παρακμάζει, αλλού αναγεννιέται, κάπου επιστρέφει δυναμικά και συχνά αλλάζει. Η θρησκεία παραμένει σημαντικός παράγων διαμόρφωσης του παγκοσμίου πολιτισμού και άμεσης ή έμμεσης επιρροής στην πολιτική, την ηθική, τα κοινωνικά πρότυπα και το δημόσιο και ιδιωτικό βίο δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Η κατανόηση και η μελέτη της δεν ωφελούν μόνο στην ερμηνεία και εμπέδωση θρησκευτικών ή θρησκειογενών καταστάσεων: ακόμη και εκεί που η πίστη μοιάζει άσχετη με το θέμα (όπως η γεννητικότητα, η οικονομική ελευθερία και ο πόλεμος), το υπόστρωμα των κοινωνικών αντιλήψεων και συνθηκών σχεδόν πάντοτε είναι θρησκευτικό ή με έντονη θρησκευτική χροιά. Από το πολυθρησκευτικό Λονδίνο και την έντονα κοσμική Σουηδία ως την βαθιά πιστή Νότιο Ιταλία και την θεοκρατική Σαουδική Αραβία, οι θρησκευτικές διδασκαλίες -ή ο αποϊεροποιημένος απόχηος τους που έχει ενσωματωθεί ασυνείδητα στη συλλογική ηθική και ταυτότητα- ερμηνεύουν πάρα πολλά κοινωνικά φαινόμενα και την αντίδραση σε αυτά.

Για την απελευθέρωση της Μοσούλης και την επιστροφή των Χριστιανών: Το δικαίωμα ενός έθνους να υπάρχει

Του Χαρίτου Αναστασίου, Φοιτητή Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ

Η παραδοσιακή σημαία των Ασσύριων Χριστιανών: οι τρεις λωρίδες συμβολίζουν τους τρεις ποταμού της Μεσοποταμίας (Τίγρη, Ευφράτη, Ζαμπ), ο ήλιος και το άστρο στο κέντρο προέρχονται από προχριστιανικά ασσυριακά μνημεία, ενώ ο προχριστιανικός επώνυμος θεός Ασσούρ εικονίζεται στο άνω μέρος.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες ο δυτικός κόσμος παρακολουθεί με αγωνία τη μάχη που διεξάγεται στη Μοσούλη ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντη (ISIL ή Daesh) από τις δυνάμεις του Ιράκ, των Κούρδων και της Συμμαχίας των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας, του Καναδά, της Αυστραλίας, της Δανίας, της Γερμανίας, καθώς και της Τουρκίας, οι οποίες και προσφέρουν αεροπορική κάλυψη στις ιρακινές και κουρδικές στρατιές. Η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Νινευή, ερχόμαστε» αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ίσως φάσεις του διαρκούς πολέμου που διεξάγεται σήμερα απέναντι στην ισλαμική τρομοκρατία, με τις κουρδικές δυνάμεις να έχουν συνεισφέρει κατά κύριο λόγο στην απώθηση των κτηνωδών δυνάμεων του ISIL και στην απελευθέρωση των ντόπιων πληθυσμών. Όπου Νινευή η επίσημη ονομασία του κυβερνείου με έδρα τη Μοσούλη, τιμής ένεκεν στην αρχαία πρωτεύουσα της πάλαι ποτέ Ασσυριακής αυτοκρατορίας.

Βυζαντινή Αυτοκρατορία, Πολιτεία ή Κοσμοπολιτεία; Δύο «αιρετικές» απόψεις...

Του Νίκου Παππά, Αποφοίτου Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ρήξη στις 5/11/2016

Βυζαντινή Αυτοκρατορία, Πολιτεία ή Κοσμοπολιτεία;
Δύο «αιρετικές» απόψεις για την σημερινή καθεστωτική επιστήμη...

Η Αυτοκρατορία σαν λέξη προέρχεται από τη λατινική λέξη imperium, που δηλώνει τη «στρατιωτική διοίκηση» στην Αρχαία Ρώμη. Είναι μια γεωγραφικά εκτεταμένη περιοχή η οποία περιλαμβάνει πολλές εθνότητες και ανθρώπων ενωμένων κάτω από την κυριαρχία του αυτοκράτορα (ή μιας ολιγαρχίας), ο οποίος ασκεί απόλυτο εξωτερικό και εσωτερικό έλεγχο στο κράτος του. Κύρια παραδείγματα της νεώτερης επιστήμης αυτοκρατοριών είναι η Κινεζική Αυτοκρατορία, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Κινεζική και η Οθωμανική είναι αυτοκρατορίες δεσποτικού χαρακτήρος ενώ η Ρωμαϊκή είναι ημι-δεσποτικού. Στον αντίποδα είναι η Βυζαντινή, η οποία έχει την ιδιαιτερότητα ότι ήταν από την βάση της ανθρωποκεντρική. Ακριβώς αυτή της η ιδιαιτερότητα οδήγησε πολλούς ιστορικούς να διαχωρίσουν την Βυζαντινή αυτοκρατορία από όλες τις άλλες.