"Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι"

Γιώργος Σεφέρης

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Η υποχρέωση στη μνήμη: Το προοίμιο των διώξεων του Ελληνισμού το 1908 και ο ρόλος της Γερμανίας

Του Νικολάου Π. Παππά, Πολιτικού Επιστήμονος


Η μνήμη στο μαρτύριο που πέρασε ο Ελληνισμός της Ανατολής δεν είναι απλώς υποχρέωσή μας για να μην χαθεί η ιστορία των ανθρώπων αυτών στη λήθη, αλλά είναι και ένδειξη σεβασμού προς τον εαυτό μας. Ταυτόχρονα δεν είναι απλώς αναφορά για το παρελθόν, αλλά και υπενθύμιση ότι σήμερα υπάρχουν λαοί που διώκονται το ίδιο με τον Ελληνισμό, και μήνυμα ότι δεν θα επιτρέψουμε να έχουν την ίδια τύχη με τους παππούδες μας. Το χρωστάμε στην ίδια την ιστορία.

Δεν πρέπει να ζούμε σαν να μη συμβαίνει το παραμικρό. Η Τουρκία σήμερα διώκει με την ίδια Κεμαλική ιδεολογία τους Κούρδους, ακόμη και τους Τούρκους που δεν δέχονται αυτή την πρόγονη του ναζισμού ιδεολογία. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όταν αρνείσαι να διδαχθείς από την ιστορία σου και να αποδεχθείς την πραγματικότητα, η πραγματικότητα θα σε καταπιεί. Αυτό συνέβη και όταν πρωτοεμφανίστηκε το Νεοτουρκικό κίνημα, και παρόλο που πολλοί έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, το Ελληνικό κράτος αλλά και ο ίδιος ο Ελληνισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αρνούνταν (ή φοβόταν) να δει την πραγματικότητα.