Του Μάριου Νοβακόπουλου, Φοιτητή στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πόλη και χωριό: βίοι παράλληλοι και ανταγωνιστικοί
Ο ανταγωνισμός κέντρου και περιφερείας, της πόλης και του χωριού είναι αρχαίος, κρατώντας από την εποχή που δημιουργήθηκαν τα πρώτα αστικά κέντρα στη Μεσοποταμία και τον Ινδό ποταμό. Οι κάτοικοι της υπαίθρου έχουν ζωές πιο απλές και ήσυχες, οι δραστηριότητες τους διαμορφώνονται από τις εποχές και τον καιρό, βρίσκονται πιο κοντά στο φυσικό περιβάλλον το οποίο εκμεταλλεύονται αλλά και φοβούνται, έχουν μικρότερη επαφή με τον έξω κόσμο και χαρακτηρίζονται από ισχυρούς δεσμούς με την κοινότητα τους. Προσκολλούνται στις παραδόσεις και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που κάνουν τον τόπο τους μοναδικό. Οι άνθρωποι της πόλης από την άλλη ζουν ως άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, κάτι που δίνει μεγάλη ατομική ελευθερία αλλά και χαμηλότερη και διασπασμένη κοινωνικοποίηση. Μετακινούνται περισσότερο, έχουν πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες να κάνουν και ποικίλα επαγγέλματα και μεθόδους ψυχαγωγίας να επιλέξουν. Οι πόλεις είναι τα κέντρα πολιτικών αποφάσεων, πολιτιστικής και καλλιτεχνικής καινοτομίας, φιλοσοφικών και θρησκευτικών ζυμώσεων, ταξικών αγώνων. Κυκλοφορούν πολλές διαφορετικές ιδέες και συνυπάρχουν υποκουλτούρες και κοινωνικές ομάδες άσχετες μεταξύ τους. Είναι ευκολότερη η γνωριμία ξένων ή αγνώστων, αφού οι πόλεις είναι κόμβοι μεταφορών, εμπορίου, σπουδών και τουρισμού. Ενώ ο χωρικός έχει άμεση σχέση με τη φύση και συνεπώς είναι εξοικειωμένος με την παρουσία της, τους κινδύνους και τις ομορφιές της, ο αστός ζει σε έναν χώρο τεχνητό, εξημερωμένο και απόλυτα προσαρμοσμένο στις ανθρώπινες ανάγκες.