"Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι"

Γιώργος Σεφέρης

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Χωριάτες, πολύτεκνοι και φασίστες: οι ρουστίκ εχθροί της Βαβυλώνας

Του Μάριου Νοβακόπουλου, Φοιτητή στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Πόλη και χωριό: βίοι παράλληλοι και ανταγωνιστικοί

Ο ανταγωνισμός κέντρου και περιφερείας, της πόλης και του χωριού είναι αρχαίος, κρατώντας από την εποχή που δημιουργήθηκαν τα πρώτα αστικά κέντρα στη Μεσοποταμία και τον Ινδό ποταμό. Οι κάτοικοι της υπαίθρου έχουν ζωές πιο απλές και ήσυχες, οι δραστηριότητες τους διαμορφώνονται από τις εποχές και τον καιρό, βρίσκονται πιο κοντά στο φυσικό περιβάλλον το οποίο εκμεταλλεύονται αλλά και φοβούνται, έχουν μικρότερη επαφή με τον έξω κόσμο και χαρακτηρίζονται από ισχυρούς δεσμούς με την κοινότητα τους. Προσκολλούνται στις παραδόσεις και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που κάνουν τον τόπο τους μοναδικό. Οι άνθρωποι της πόλης από την άλλη ζουν ως άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, κάτι που δίνει μεγάλη ατομική ελευθερία αλλά και χαμηλότερη και διασπασμένη κοινωνικοποίηση. Μετακινούνται περισσότερο, έχουν πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες να κάνουν και ποικίλα επαγγέλματα και μεθόδους ψυχαγωγίας να επιλέξουν. Οι πόλεις είναι τα κέντρα πολιτικών αποφάσεων, πολιτιστικής και καλλιτεχνικής καινοτομίας, φιλοσοφικών και θρησκευτικών ζυμώσεων, ταξικών αγώνων. Κυκλοφορούν πολλές διαφορετικές ιδέες και συνυπάρχουν υποκουλτούρες και κοινωνικές ομάδες άσχετες μεταξύ τους. Είναι ευκολότερη η γνωριμία ξένων ή αγνώστων, αφού οι πόλεις είναι κόμβοι μεταφορών, εμπορίου, σπουδών και τουρισμού. Ενώ ο χωρικός έχει άμεση σχέση με τη φύση και συνεπώς είναι εξοικειωμένος με την παρουσία της, τους κινδύνους και τις ομορφιές της, ο αστός ζει σε έναν χώρο τεχνητό, εξημερωμένο και απόλυτα προσαρμοσμένο στις ανθρώπινες ανάγκες.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

28η Οκτωβρίου: αλήθειες και ψέματα


του Νικόλα Γιάννου
Σύνεδρου της ΟΝΝΕΔ
Προέδρου της ΜΑΚΙ Πετρούπολης
(nggiannou@yahoo.gr)

                                   Είναι μια θλιβερή αλήθεια πως παρά το γεγονός οτι ζούμε σε μια από τις πιο όμορφες χώρες του κόσμου, παρά το ότι έχουμε μεγάλη και ένδοξη ιστορία, αρνούμαστε να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε, Δεν δεχόμαστε να μελετήσουμε και να αγαπήσουμε την ιστορία μας. Αδιαφορούμε για το παρελθόν του έθνους μας και αφήνουμε χώρο στις αντεθνικές αντιλήψεις να επικρατήσουν ιδεολογικά. Αυτός είναι και ο λόγος της σημερινής κατάντιας, της σημερινής μιζέριας της Ελλάδας μας: η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς. Αυτό το καρκίνωμα που κρατάει την Ελλάδα συνεχώς πίσω είτε αφορά την οικονομία είτε τις αξίες και τα ιδανικά της πατρίδας μας.
                                   Πώς όμως να αλλάξει αυτή η κατάσταση όταν απο αυτά ακόμη τα σχολεία η προπαγάνδα και η παραποίηση των γεγονότων από την αριστερά είναι ουσιαστικά η μόνη "ιστορική" πηγή που έχει στα χέρια της η νέα γενιά; Επειδή λοιπόν δεν ανέχομαι να παίζεται μπροστά στα μάτια μου η παραχάραξη της ιστορίας εις βάρος της πατρίδας μου παραθέτω τα ψέματα της αριστεράς για το εθνικό θέμα της 28ης Οκτωβρίου:

ΨΕΜΑ: " Ο Ι.Μεταξάς δεν είχε προετοιμάσει επαρκώς τον ελληνικό στρατό για τον πόλεμο"
ΑΛΗΘΕΙΑ: Παρά το γεγονός πως το 1935 ο ελληνικός στρατός είχε στην κατοχή του ουσιαστικά ο,τι είχε απομείνει από την Μικρασιατική εκστρατεία μέσα σε 4 χρόνια κατάφερε να είναι επαρκώς εξοπλισμένος, εκπαιδευμένος και οχυρωμένος. Μην ξεχνάμε άλλωστε και την περίφημη γραμμή Μεταξά, ένα στρατιωτικό στολίδι για την εποχή εκείνη (περισσότερες λεπτομέρειες εδώ: Στον πόλεμο η Ελλάδα δεν πήγε μόνο με ηθικό αλλά και με πολυ...στρατό)

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

Τα media της νέας εποχής αλλάζουν την πολιτική

Του Μάριου Νοβακόπουλου, Φοιτητή στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Η κυριαρχία του διαδικτύου αλλάζει τον τρόπο ενημέρωσης του κοινού και γίνεται ο εφιάλτης όχι μόνο των παραδοσιακών ΜΜΕ αλλά και της πολιτικής ελίτ, στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Οι τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα της επικοινωνίας και των πληροφοριών είναι ραγδαίες, η δύναμη του διαδικτύου, της εικόνας και της άμεσης σύνδεσης των πάντων με τους πάντες αλλάζουν το πρόσωπο της κοινωνίας, θετικά ή αρνητικά, με πολλούς τρόπους. Η διαπίστωση αυτή φυσικά δεν είναι καμία πρωτοφανής ανακάλυψη. Χιλιάδες άρθρα έχουν γραφτεί για το πώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η κουλτούρα του blogging και microblogging, η ανάπτυξη συζητήσεων σε φόρα ευρεία και καθημερινής επαφής και η τεράστια διάχυση πληροφοριών και ειδήσεων μεταβάλουν σημαντικά το πρόσωπο του πολιτισμού. Από άποψης επήρειας της πολιτικής, της κοινής γνώμης και των συνειδήσεων, οι αλλαγές στο σύστημα ενημέρωσης παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Η αυτοκαταστροφική φύση του πολυπολιτισμού

Του Νίκου Παππά, Αποφοίτου Πολ. Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο


Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ρήξη στις 8/10/2016

Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πειραματόζωο στο πείραμα της πολυπολιτισμικότητος. Το φαινόμενο αυτό βλέπουμε να αναπτύσεται σε όλη την Ευρώπη και σε ορισμένες περιοχές μεθοδικά αρκετές δεκαετίες (π.χ. Λονδίνο). Τα αποτελέσματά του είναι εμφανή με τις τοπικές κοινωνίες, αντί να γίνονται πιο ανοιχτές, να κλείνονται όλο και περισσότερο στον εαυτό τους και να στρέφονται σε συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις. Όχι, οι κοινωνίες δεν έχουν γίνει ξενοφοβικές ή κι αν έχουν γίνει δεν ευθύνονται οι ίδιες. Αλλά ούτε και φταίνε οι ίδιες για τον φόβο που, η παγκοσμιοποιημένη διεθνής των αγορών με τις κυβερνήσεις, τις έχουν γεμίσει. Η ευθύνη είναι κυρίως στην φύση του πολυπολιτισμού η οποία είναι αυτοκαταστροφική.