του Νικολάου Π. Παππά, Πολιτικού Επιστήμονος
Πριν από λίγο καιρό, με δύο φίλους, αποφασίσαμε να πάμε στο Νταού Πεντέλης να βρούμε τα ερείπια ενός αρχαιοελληνικού ναού, για τον οποίο είχε διαβάσει ένας εκ των δύο παιδιών στο διαδίκτυο.
Αν και δεν βρήκαμε απολύτως τίποτα (ή ο ναός δεν υπάρχει ή απλώς κάποιοι αρχαιοκάπηλοι εξαφάνισαν ό,τι είχε απομείνει) η βόλτα έκρυβε μια φοβερή έκπληξη: ένα πανέμορφο μικρό μοναστήρι στη μέση σχεδόν του πουθενά.
Όταν έφτασα έξω από το ναό ένα δέος με κατέκλυσε, καθώς βρέθηκα σε ένα χώρο με μια όμορφη ξύλινη πόρτα και ένα εκκλησάκι φτιαγμένο από πέτρα. Οι μικροί ναοί είναι οι πιο σημαντικοί, θεωρώ, καθώς βρίσκονται πιο κοντά στο ευαγγελικό μήνυμα, στην ταπεινότητα που πρέπει να έχουμε απέναντι στον Θεό και τους συνανθρώπους μας.
Έξω από το ναό βρήκα μια ταμπέλα που μου τράβηξε επίσης το ενδιαφέρον: “Άγιος Νικόλαος Καλλισίων” (ή Καλησίων, όπως γραφόταν πιο παλιά). Πρώτη φορά άκουγα αυτό το όνομα παρότι το εκκλησάκι ήταν τόσο κοντά στην Αθήνα.
Αφού καθίσαμε εκεί για περίπου μισή ώρα και αισθανόμενος πλήρης πνευματικά, χωρίς να γνωρίζω το γιατί, ένιωσα την ανάγκη να ψάξω να μάθω για αυτό τον τόσο όμορφο ναό. Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά συγκλονιστικό αφού συνδέεται με έναν από τους μεγαλύτερους Αγίους της σύγχρονης Ελλάδος, τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη.
Όπως διάβασα, όταν ο Άγιος ήταν ακόμη νέος είχε όραμα να φτιάξει ένα μοναστήρι έξω από την Αθήνα. Αν και γνωρίζουμε ότι τελικά έφτιαξε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής, η πρώτη σκέψη του γέροντος ήταν να το χτίσει στην Πεντέλη, στα Καλλίσια.
Έτσι, από 1955 είχε μισθώσει το μονύδριο (=μικρή μονή) του Αγίου Νικολάου όπου εκεί ζούσε ασκητικά για πολλά χρόνια καλλιεργώντας και προσευχόμενος αλλά και δεχόμενος χιλιάδες πιστούς που ήθελαν να πάρουν την ευχή του και να τους συμβουλεύσει.
Πώς έφτασε στο εκκλησάκι αυτό; Όπως διηγείται η Γερόντισσα Στυλιανή, όταν ο Άγιος Πορφύριος έφυγε από το Άγιον Όρος γύρισε πολλά μέρη της Ελλάδος ψάχνοντας τόπους που ήταν γεμάτοι μάρτυρες της πίστεώς μας και στο τέλος έφτασε στην Ιερά Μονή Παντοκράτορα (Νταού Πεντέλης).
Πήγε στον τότε Ηγούμενο της Πεντέλης αρχιμανδρίτη Αθανάσιο Κοντογιάννη, ώστε να του δώση επί ενοικίω τον τόπο αυτόν, αλλά ο ηγούμενος τον έδιωξε κακήν κακώς. Γι’αυτό πήγε τελικά στον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων που ήταν σχετικά κοντά στη Μονή, για να πηγαίνει να προσεύχεται.
Μερικά χρόνια πριν πάει στην Πεντέλη (1940 με 1955) ανέλαβε καθήκοντα εφημέριου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών, ενώ μετά τα Καλλίσια πήγε στον Ωρωπό ψάχνοντας οικόπεδο για να χτίσει το μοναστήρι που οραματιζόταν επί χρόνια (η κατασκευή ξεκίνησε το 1984 και ολοκληρώθηκε το 1990).
Το μονύδριο παραμένει όλο το χρόνο κλειστό και ανοίγει μόνο μία φορά
το μήνα όπου τελείται μία αγρυπνία. Το πλήρες πρόγραμμα μπορεί να το δει
κανείς έξω από την πύλη της μονής όπου εκεί βρίσκεται πάντοτε
αναρτημένο.
Πώς μπορείτε να φτάσετε στον Άγιο Νικόλαο, λοιπόν; Πρώτα απ’ όλα πρέπει να πούμε ότι είναι αναγκαίο το αμάξι, το οποίο, όμως, και πάλι φτάνει μέχρι ένα σημείο. Φυσικά εάν είστε ποδηλάτης είναι επίσης μια εξαιρετική διαδρομή που θα μπορούσατε να δοκιμάσετε.
Αφού πάτε στο Ντράφι (είτε από την Δουκίσσης Πλακεντίας, είτε από Καλλιτεχνούπολη-Πικέρμι), θα φτάσετε στο σημείο που ενώνονται οι οδοί Κρατίνου και Αγίου Νικολάου.
Εκεί υπάρχει ένας χωματόδρομος στον οποίο μπορείτε να μπείτε με το αμάξι αλλά πρέπει να σταματήσετε εκεί που είναι ο κόκκινος κύκλος στον παρακάτω χάρτη. Στη διχάλα αυτή στρίβετε και δεξιά και βγάζει στη μονή. Από την άλλη, μπορείτε να συνεχίσετε με τα πόδια στον χωματόδρομο και να κατεβείτε από εκεί που είναι το κόκκινο βέλος, αλλά θα πρέπει να είστε πιο προσεκτικοί, και θα πρέπει να έχετε αθλητικά παπούτσια μαζί σας.
Η επίσκεψη στον Άγιο Νικόλαο ήταν μια μοναδική εμπειρία, προτρέπουμε τον καθένα από εσάς να την τολμήσετε τώρα που καλοκαιριάζει.
Πριν από λίγο καιρό, με δύο φίλους, αποφασίσαμε να πάμε στο Νταού Πεντέλης να βρούμε τα ερείπια ενός αρχαιοελληνικού ναού, για τον οποίο είχε διαβάσει ένας εκ των δύο παιδιών στο διαδίκτυο.
Αν και δεν βρήκαμε απολύτως τίποτα (ή ο ναός δεν υπάρχει ή απλώς κάποιοι αρχαιοκάπηλοι εξαφάνισαν ό,τι είχε απομείνει) η βόλτα έκρυβε μια φοβερή έκπληξη: ένα πανέμορφο μικρό μοναστήρι στη μέση σχεδόν του πουθενά.
Όταν έφτασα έξω από το ναό ένα δέος με κατέκλυσε, καθώς βρέθηκα σε ένα χώρο με μια όμορφη ξύλινη πόρτα και ένα εκκλησάκι φτιαγμένο από πέτρα. Οι μικροί ναοί είναι οι πιο σημαντικοί, θεωρώ, καθώς βρίσκονται πιο κοντά στο ευαγγελικό μήνυμα, στην ταπεινότητα που πρέπει να έχουμε απέναντι στον Θεό και τους συνανθρώπους μας.
Έξω από το ναό βρήκα μια ταμπέλα που μου τράβηξε επίσης το ενδιαφέρον: “Άγιος Νικόλαος Καλλισίων” (ή Καλησίων, όπως γραφόταν πιο παλιά). Πρώτη φορά άκουγα αυτό το όνομα παρότι το εκκλησάκι ήταν τόσο κοντά στην Αθήνα.
Αφού καθίσαμε εκεί για περίπου μισή ώρα και αισθανόμενος πλήρης πνευματικά, χωρίς να γνωρίζω το γιατί, ένιωσα την ανάγκη να ψάξω να μάθω για αυτό τον τόσο όμορφο ναό. Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά συγκλονιστικό αφού συνδέεται με έναν από τους μεγαλύτερους Αγίους της σύγχρονης Ελλάδος, τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη.
Όπως διάβασα, όταν ο Άγιος ήταν ακόμη νέος είχε όραμα να φτιάξει ένα μοναστήρι έξω από την Αθήνα. Αν και γνωρίζουμε ότι τελικά έφτιαξε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής, η πρώτη σκέψη του γέροντος ήταν να το χτίσει στην Πεντέλη, στα Καλλίσια.
Έτσι, από 1955 είχε μισθώσει το μονύδριο (=μικρή μονή) του Αγίου Νικολάου όπου εκεί ζούσε ασκητικά για πολλά χρόνια καλλιεργώντας και προσευχόμενος αλλά και δεχόμενος χιλιάδες πιστούς που ήθελαν να πάρουν την ευχή του και να τους συμβουλεύσει.
Πώς έφτασε στο εκκλησάκι αυτό; Όπως διηγείται η Γερόντισσα Στυλιανή, όταν ο Άγιος Πορφύριος έφυγε από το Άγιον Όρος γύρισε πολλά μέρη της Ελλάδος ψάχνοντας τόπους που ήταν γεμάτοι μάρτυρες της πίστεώς μας και στο τέλος έφτασε στην Ιερά Μονή Παντοκράτορα (Νταού Πεντέλης).
Πήγε στον τότε Ηγούμενο της Πεντέλης αρχιμανδρίτη Αθανάσιο Κοντογιάννη, ώστε να του δώση επί ενοικίω τον τόπο αυτόν, αλλά ο ηγούμενος τον έδιωξε κακήν κακώς. Γι’αυτό πήγε τελικά στον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων που ήταν σχετικά κοντά στη Μονή, για να πηγαίνει να προσεύχεται.
Μερικά χρόνια πριν πάει στην Πεντέλη (1940 με 1955) ανέλαβε καθήκοντα εφημέριου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών, ενώ μετά τα Καλλίσια πήγε στον Ωρωπό ψάχνοντας οικόπεδο για να χτίσει το μοναστήρι που οραματιζόταν επί χρόνια (η κατασκευή ξεκίνησε το 1984 και ολοκληρώθηκε το 1990).
Πώς μπορείτε να φτάσετε στον Άγιο Νικόλαο, λοιπόν; Πρώτα απ’ όλα πρέπει να πούμε ότι είναι αναγκαίο το αμάξι, το οποίο, όμως, και πάλι φτάνει μέχρι ένα σημείο. Φυσικά εάν είστε ποδηλάτης είναι επίσης μια εξαιρετική διαδρομή που θα μπορούσατε να δοκιμάσετε.
Αφού πάτε στο Ντράφι (είτε από την Δουκίσσης Πλακεντίας, είτε από Καλλιτεχνούπολη-Πικέρμι), θα φτάσετε στο σημείο που ενώνονται οι οδοί Κρατίνου και Αγίου Νικολάου.
Εκεί υπάρχει ένας χωματόδρομος στον οποίο μπορείτε να μπείτε με το αμάξι αλλά πρέπει να σταματήσετε εκεί που είναι ο κόκκινος κύκλος στον παρακάτω χάρτη. Στη διχάλα αυτή στρίβετε και δεξιά και βγάζει στη μονή. Από την άλλη, μπορείτε να συνεχίσετε με τα πόδια στον χωματόδρομο και να κατεβείτε από εκεί που είναι το κόκκινο βέλος, αλλά θα πρέπει να είστε πιο προσεκτικοί, και θα πρέπει να έχετε αθλητικά παπούτσια μαζί σας.
Η επίσκεψη στον Άγιο Νικόλαο ήταν μια μοναδική εμπειρία, προτρέπουμε τον καθένα από εσάς να την τολμήσετε τώρα που καλοκαιριάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μας ενδιαφέρουν οι άποψεις σας και οι διαφωνίες σας.
Ο γόνιμος διάλογος μας κάνει όλους πιο σοφούς.